က်ိဳက္ထီးရိုးသြားခ်င္တယ္

က်ဳိက္ထီးရုိးတစ္ခြင္ ၿပဲၿပဲစင္
ညီမငယ္ ျပည့္စံုရဲ့ ကၽြန္္မတို႕ေမာင္နွစ္မသံုးေယာက္သြားခဲ့တဲ့ က်ိဳက္ထီးရိုးေလးဘုရားဖူးခရီးပို႕စ္ေလး အလြမ္းေျပျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။
**********
ခရီးထြက္ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိ ေတာ္တန္ရုံ စိတ္ကူးခြင့္မရခဲ့ပါဘူး. ဘာလုိ႔ဆုိေတာ့ က်မ မိဘေတြက သူတုိ႕ကုိယ္တုိင္လဲ လုိက္မပုိ႔ႏုိင္ (ေငြေရးေၾကးေရးအရပါ) သူမ်ားနဲ႔ထည့္လုိက္ဖုိ႔ကလဲ စိတ္မခ်နဲ႔မုိ႔ အသက္ ၂၀ ေရာက္တဲ့အထိ အိမ္ကေန ညအိပ္ညေန ခရီးေတာင္ မသြားဖူးပါဘူး.

၂၁ ႏွစ္အရြယ္က စပီး အလုပ္စဝင္ေတာ့မွ က်မက အိမ္ကုိ အမွန္အတုိင္းေျပာပီးကုိ ရန္ကုန္တစ္ခြင္နဲ႔ လက္လွမ္းမီရာ သန္လ်င္ ေက်ာက္တန္း ပဲခူး ေထာက္ႀကံ့ စသျဖင့္ ေျခဆန္႔ပါေတာ့တယ္.

အခုေတာ့ ေရျခားေျမျခားမွာ က်မ တစ္ေယာက္တည္း ေနရဲေနပါပီ ဟုိဟုိသည္သည္ သြားတာက အစ ခရီးသြားတာ အဆုံး တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာပုိးအိတ္တစ္လုံးလြယ္ပီး စကားေျပာမေပါက္တဲ့ လူေတြကုိ လက္ဟန္ေျခဟန္ ဘရုတ္ကန္းအင္းဂလိပ္နဲ႔ (အမွန္ေတာ့ ကုိယ္ေျပာတာကုိ နားကုိ မလည္ၾကတာပါ) ေျပာျဖစ္ပါတယ္. ေတာ္ရုံလဲ က်မက လူသိပ္မေၾကာက္ပါဘူး.

မေမ့ႏုိင္စရာ လက္ခ်ဳိးေရလုိ႔ရတဲ့ ခရီးေတြထဲမွာ အလုပ္ထဲက စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြ ေျပေပ်ာက္ေအာင္ သြားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၃ ညအိပ္ ၄ ရက္ ခရီး က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားဖူးခရီးစဥ္လဲ တစ္ခု အပါအဝင္ပါ. သူမ်ားေတြ အတြက္ေတာ့ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေပမဲ့ က်မတုိ႔အတြက္ကေတာ့ အခက္အခဲေတြၾကားက ခက္ခက္ခဲခဲ သြားခဲ့ရတဲ့ခရီးေလးမုိ႔ ျပန္ေတြးတုိင္း ၾကည္ႏူးရ ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ အဲ့ဒီခရီးစဥ္ေလးကုိ ေမ့မရခဲ့ပါဘူး.

၂၀၀၂ ခုႏွစ္ က်မ စီးပြားေရးတကၠသုိလ္ ဒုတိယႏွစ္ (အေဝးသင္) ပါ တက္ေနတုန္းက ေက်ာင္းတက္ရင္း တစ္ဖက္ ထီးစက္ရုံတစ္ခုမွာ စာရင္းကုိင္ အလုပ္ဝင္လုပ္ခဲ့ပါတယ္. အဲ့ဒီ စက္ရုံက က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြက အေျခခံလူတန္းစားေတြမ်ားေပမဲ့ စိတ္ရင္း ျဖဴစင္ၾကတယ္ ရုိင္းပင္းကူညီတတ္တဲ့စိတ္ေတြရွိတယ္. ၾကင္နာသနားတတ္တယ္. ေဖာ္ေရြတယ္. မရွိအတူ ရွိအတူ မွ်ေဝခံစားတတ္တဲ့စိတ္ေတြရွိတယ္. သူတုိ႔က ရုိးရိုးရွင္းရွင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ေဟာေဟာ ဒုိင္းဒုိင္းသမားေတြပါ. က်မ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္. အခုအခ်ိန္အထိ က်မတုိ႔ အဆက္အသြယ္ အၿမဲရွိတုန္းပါပဲ.

က်မတုိ႔ အလုပ္က ဒီဇင္ဘာလမတုိင္မီ အလုပ္ပိတ္ရက္နဲ႔ အမ်ဳိးသားေန႔ ၾကားရက္ခံေတာ့ ၃ ရက္ ပိတ္ပါတယ္. အဲ့သုံးရက္ကို က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားဖူးသြားၾကမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးမိတဲ့အတုိင္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကပါတယ္. က်မကပဲ ဦးေဆာင္ပီး မန္ေနဂ်ာကိုေျပာပါတယ္. က်မတုိ႔ကို အလုပ္ပိတ္ရက္ မတုိင္ခင္ ေရွ႕တစ္ရက္ရဲ႕ ညေန ငါးနာရီမွ အလုပ္ဆင္းေပမဲ့ ၄း၃၀ ေလာက္ကုိ ကားဂိတ္ဆင္းပီး လက္မွတ္သြားဝယ္ခြင့္ေပးပါဆုိေတာ့. ေပးရင္ ရေပမဲ့ သူက က်မတုိ႔ကုိ ညစ္ပါတယ္.

အမွန္လဲ အလုပ္ပိတ္လုိ႔ သြားလုိ႔ရေပမဲ့ က်မတုိ႔ကုိ ေပးမသြားခ်င္ဘူး. နင္တုိ႔ သြားေတာ့ အလုပ္က ဘယ္ပီးမလဲ မရဘူးနဲ႔ ညစ္ပါေလေရာ. နာရီဝက္ေလာက္ေလးကုိ ေပးပါ မနက္ကုိ ၁ နာရီ အလုပ္ေစာ လာလုပ္ပါ့မယ္ဆုိေတာ့ ဒီလုိလုပ္လုိ႔ ဘယ္ရမလဲတဲ့.

ေအး ရတယ္ မရဘူးထင္ရင္ ရေအာင္ လုပ္ျပမယ္ မေပးလဲ ကိစၥမရွိဘူးလုိ႔ က်မက ေျပာလုိက္တယ္. ခြင့္လဲ ယူခဲပီး အလုပ္ပါးခ်ိန္ကုိ က်မတုိ႔ကို ရစ္ေတာ့ က်မ တကယ္ စိတ္ဆုိးသြားမွန္း သိပါတယ္. က်မက စိတ္ဆုိးခဲပါတယ္. စိတ္ဆုိးရင္လဲ သိပ္ရုပ္ဆုိးပါတယ္. စိတ္ဆုိးမွန္း သိသာတဲ့ ရုပ္မ်ဳိးပါ. ေနာက္ေတာ့ သူက လာေခ်ာ့ပီး နင္တုိ႔ ဒီညေန ကားလက္မွတ္ဝယ္မလား လက္မွတ္ရရင္ မနက္ျဖန္သြားၾကတဲ့ ကဲၾကည့္ဦး

အုိေက လာထားေပါ့. က်မက အဲ့လုိ စိန္ေခၚတာကုိ သိပ္ႀကဳိက္ပါတယ္. မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လဲ လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္ရွိတယ္. မလုပ္ရဲဘူး မဟုတ္လားဆုိ လုပ္ျပလုိက္ပါတယ္. မခ်စ္ဘူး မဟုတ္လား သိပါတယ္ မခ်စ္မွန္း အဲ့လုိေျပာရင္ ေဒါသက ထြက္လာပီး ဘာ မခ်စ္ဘူး ဟုတ္လား ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ဟဲ့ အဲ့လုိမ်ဳိးပါ. ဟီးဟီး အႏုိင္မခံ အရႈံးမေပးတဲ့ သေဘာပါ.

က်မတုိ႔ သြားဖုိ႔အတြက္ ပိုက္ဆံက နဂုိကတည္းက ႀကဳိစုထားတာပါ. အဲ့ေတာ့ ညေန အလုပ္ဆင္းတာနဲ႔ ဆင္မလုိက္ အေဝးေျပးမွာ ကားလက္မွတ္သြားဝယ္ပစ္လုိက္ပါတယ္. ဟဲဟဲ အဲ့တုန္းက က်ဳိက္ထုိလုိင္းကားပါ ဘုရားဖူးကား မဟုတ္ေတာ့ ကားခလဲ သက္သာပါတယ္. သူက ကင္ပြန္းစခန္းအထိ ပုိ႔ေပးပါတယ္. မနက္ ၁၁ နာရီ ဝင္း အေဝးေျပးကားနဲ႔သြားတာပါ. လက္မွတ္ကုိ ဝယ္ပီး ေနာက္ေန႔ အထုပ္ေတြအပုိးေတြနဲ႔ မန္ေနဂ်ာဆီ ဖုန္းဆက္လုိက္ပါတယ္ က်မတုိ႔ သြားပီေပါ့ သူဖ်ားသြားပါတယ္. ေနာက္ေတာ့ သူ႕မွာ တာဝန္ရွိတယ္ဆုိပီး သူက က်မတုိ႔ကိစၥကုိ ဖုံးဖိေပးပါတယ္. ျပန္လာေတာ့ က်မကုိ နည္းနည္းေတာ့ ဆူပါတယ္. ဟဲဟဲ ေတာ္ေသးရဲ႕ အလုပ္မျပဳတ္လုိ႔.

က်မရဲ႕ မမ မမဆုမြန္ရယ္ ေမာင္ကေလးရယ္ က်မရဲ႕ မမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ပူစီအပ်ဳိႀကီးမမ တစ္ေယာက္လဲ ပါပါတယ္. က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက ငါးေယာက္ပါ. အားလုံးေပါင္း ကုိးေယာက္တိတိပါ. လမ္းခရီးကုိ ကုိးေယာက္မသြားေကာင္းတာ မသိၾကပါဘူး. ကုိးေယာက္ အထုပ္ေတြ အပုိးေတြနဲ႔ ကားဂိတ္ကုိ စေရာက္လာပါပီ. ေတာ္ေသးတာက က်မတုိ႔ သိပ္ခ်စ္တဲ့ ဦးေလးက ဘုရားဖူးသြားဖုိ႔ မုန္႔ဖုိးလာေပးတာပါ. ကံေကာ္တာေပါ့ေလ.

ကားက ဘယ္ကားမွန္း မသိေသးဘူး. တက္တက္ ဒီကားဆုိေတာ့ ကားက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ စုတ္ပါတယ္. ဆရာမႀကီး က်မလဲ မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ပါ. ေအးေဆးေပါ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ကားလဲ စထြက္လုိ႔ ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္းအေဝးေျပးကုိ ဝင္ပီး နည္းနည္းလဲ ေက်ာ္ေရာ ၿမဳိ႕ျပင္ေတာင္ မထြက္ေသးပါဘူး မုန္႔ဟင္းခါးစားေလးၾကြပါဦးဆုိပီး ကားကုိ ဆင္းတြန္းရပါတယ္. မမက ရယ္လုိက္တာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကလဲ စကတည္းက ပူစီကုိက္ပါေတာ့တယ္. သူက အိတ္စပရက္ကားနဲ႔ သြားခ်င္တယ္ဆုိပဲ. ဒီမွာက သြားခ်င္တာကို ပုိက္ဆံစုပီး ေခၽြတာ သြားရတာကုိ နားမလည္ဘူး. မသြားႏုိင္လုိ႔ေပါ့ သြားႏုိင္ရင္ ကုိယ္ပုိင္ေတာင္ စင္းလုံးငွားလုိက္ခ်င္ေသးေလ ေနာ့္ ဟုတ္ဘူးလား.

ဒီလုိနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ တစ္လမ္းလုံး သီခ်င္းေတြဆုိ ပီးေတာ့ ေကာင္မေလးေတြခ်ည္းပဲ ရွစ္ေယာက္ ေမာင္ကေလးက တစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ ကားေပၚမွာ စန္းပြင့္ခ်က္ေပါ့ ဟိဟိ.

က်မတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ဂ်ီးမမ်ားၾကပါဘူး ေနာက္ပီး သိပ္လဲ ကရိကထခံတဲ့သူမရွိေတာ့ ေအးေဆးပါပဲ. ၁၁ နာရီ ဆင္မလုိက္က ထြက္ပီး အဲ့ဒီကုိ ေရာက္ေတာ့ ညေန ၆ နာရီ ထုိးခါနီးေနပါပီ. ကင္ပြန္းစခန္းေရာက္ေတာ့ မမက ကားနဲ႔တက္ၾကမယ္တဲ့. အုိေကေပါ့ ကားခက အဲ့တုန္းက တစ္ေယာက္ ၃၅၀ ပါ. ေနာက္ဆုံးကားနဲ႔ တက္ပါတယ္. ကားကုိ လူအျပည့္တင္ပါတယ္. ေက်ာက္သယ္တဲ့ကားလုိမ်ဳိးေလ အေနာက္က ပက္လက္လုပ္ထားတဲ့ ကားမ်ဳိးပါ. က်မက ေခ်ာက္ဘက္ ေဘးအစြန္မွာထုိင္ပါတယ္. သတၱိခဲေပါ့ေလ. ဟဲဟဲ.

ေတာင္တက္ခရီးစပါပီ. စတုန္းကေတာ့ ေတာင္က နိမ့္နိမ့္ေလးဆုိေတာ့ အုိေကေပါ့. သိပ္မၾကာပါဘူး ရုိလာကုိစတာ စီးရသလုိပဲ ကားက ေဝါေဝါဝူးဝူးနဲ႔ က်မတုိ႔ဆုိတာ ေအာ္လုိက္တာ နားက နဖားေခ်းေျခာက္ေတာင္ အေတာင့္လုိက္ျပန္ထြက္ပါတယ္. က်မက ေခ်ာက္ကုိ ျမင္ေနရေတာ့ က်မကပဲ စစ ေအာ္တာပါ. ေအာ္သံကေတာ့ အစုံပါပဲ. ကားေပၚက လူေတြက ပထမေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကည့္ၾကပီး. က်မတုိ႔ ေအာ္တာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ ဆုိေတာ့ သူတုိ႔လဲ ေပ်ာ္ပီး လုိက္ေအာ္ၾကပါတယ္. အေရွ႕က လူႀကီးႀကီးစုံတဲြကဆုိ က်မတုိ႔ကုိ အရမ္းသေဘာက်ေနတာပါ.

ရေသ့ေတာင္ အေရာက္မွာေတာ့ က်မတုိ႔ ေအာ္လြန္းလုိ႔ အသံေတာင္ မထြက္ေတာ့ပါဘူး. ကားေပၚကေန ခုန္ဆင္းၾကပီး အထုပ္ေတြဆဲြေပါ့ အဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္ဆင္းမယ့္ကားေပၚက လူေတြက ေတာင္ေဝွးေတြ ေပးသြားၾကတာ ကုိးေခ်ာင္းတိတိပါ. အဲ့ဒီကေန စပီး ထူးဆန္းတဲ့ အျခင္းအရာေတြ စေတာ့တာပဲရွင့္.

က်မတုိ႔က ရေသ့ေတာင္ကေန က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားအထိ ေျခက်င္တက္ၾကပါတယ္. ေတာင္တက္ရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံမရွိတဲ့အျပင္ လမ္းလဲ အဲ့ဒီေလာက္ ေဝးေဝးလံလံ မေလွ်ာက္ဖူးပါဘူး. ေနာက္ပီး လမ္းေျပေျပမဟုတ္ေတာ့ သိပ္ေမာပါတယ္. ဒါေပမဲ့ က်မတုိ႔ ေလွ်ာက္ႏုိင္ၾကပါတယ္.

ေတာင္ေပၚ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ည ၈ နာရီပါ. ရုတ္တရက္ ေတာင္ေပၚတက္တက္ခ်င္းမွာပဲ အေမ ေရႊနန္းက်င္နန္းေဆာင္နားကေန ရပ္ၾကည့္လုိက္တာ တစ္ေတာင္လုံး ျမဴေတြဝုိင္းေနတာ စြန္းဝူခုံးဇာတ္ကားထဲက နတ္ျပည္က်ေနတာပါပဲ. က်မတုိ႔ အေမာေျပသြားၾကတာ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္. လူေတြက တိတ္တဆိတ္ေရြ႕လ်ားေနၾကတာ အသက္မဲ့ ၀ိညာဥ္ေတြလိုပါပဲ နွင္းမႈန္ေတြၾကားထဲမွာ အျဖဴေရာင္ အရိပ္ေတြ ေလထဲ လြင့္ေနသလိုေပါ့.

ေနာက္ေတာ့ တည္းမယ့္ေနရာကုိ အရင္ရွာၾကပါတယ္.သြားမယ္ဆုိကတည္းက တည္းမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲ တည္းမယ္ဆုိတဲ့ အသိရွိၾကပါတယ္. တည္းခုိခန္းခ မတတ္ႏုိင္လုိ႔ပါ ဟိဟိ.

ရင္ျပင္အဆင္းနားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ေရာက္ေတာ့ ဘုရားဖူးေတြနဲ႔ ျပည့္က်ပ္ေနပါတယ္. ဘုန္းႀကီးကုိ သြားကန္ေတာ့ၾကပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ ေလွကားရင္းလဲ ရပါတယ္ဘုရား. ေပးတည္းပါဆုိပီး ကန္ေတာ့ၾကေတာ့ ဘုန္းႀကီးက သနားပီး. အစစ အရာရာ အကုန္ထုတ္ေပးပါတယ္. လူေတြကုိ နည္းနည္းဖယ္ခုိင္းပီး က်မတုိ႔ကုိ ေလွကားထစ္ေတြနားမွာ ခ်ေပးပါတယ္. အိပ္ဖုိ႔လဲ ဘာမွမပါပါဘူး. ဘုန္းႀကီးကပဲ တာလပတ္စေပးပါတယ္. ေခါင္းအုံး ၂ လုံးေပးပါတယ္. ေရေႏြးဓာတ္ဘူးေပးပါတယ္. အဲ့ဘုန္းႀကီးကုိ ထုိင္ထုိင္ကန္ေတာ့ၾကေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ပုိပုိသနားသြားပါတယ္ ဟဲဟဲ. အဲ့လုိမ်ဳိးပါ.

ေနာက္ေတာ့ အိပ္ၾကမယ္ေပါ့ ေတာ္ေတာ္လဲ ေမာေနၾကေတာ့ ပုိးလုိးပက္လက္ လွန္ၾကတာေပါ့. က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးေတြ ပါပါတယ္. အဲ့အထဲမွာ တစ္ေယာက္က သူ႕ကုိ ခ်စ္စႏုိးနဲ႔ အျပဴးလုိ႔ပဲ ေခၚပါတယ္. သူ႕မ်က္လုံးေလးက ျပဴးျပဴးေလးပါ. သိပ္လဲ စိတ္ရင္းေကာင္းတယ္. သိ္ပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတာ တစ္ခုက သူက ဟာသကုိ ဟာသမွန္း မသိတာပါ. သူက ေအးေဆးပါပဲ သူ႕ရဲ႕ ခရီးေဆာင္အိတ္ႀကီးကုိ က်မတုိ႔ အိပ္ေနတဲ့အေပၚကုိ ပစ္တင္လုိက္ပါတယ္. သူ႕ပုံစံက ပစ္လုိက္တာ ဘယ္ေပၚေရာက္လဲ သိကုိ မသိတဲ့ပုံပါ. ပီးေတာ့ အိပ္ပါတယ္. က်မတုိ႔က လွဲေနတုန္း အထုပ္ႀကီး အေပၚကုိ ဗုန္းဆုိေရာက္လာေတာ့ ထပီး ဖယ္ရပါတယ္. အျပဴးကေတာ့ ေအးေဆးပါ. အဲ့လုိမ်ဳိးေလ. က်မတုိ႔ ရယ္ေတာ့ ဘာရယ္လဲ ထေမးပါတယ္. အဲ့ေတာ့ ပုိရယ္ရပါတယ္.

ခနပဲ လွဲၾကပီး ရင္ျပင္ကုိ ျပန္ထြက္ၾကပါတယ္. အဲ့က်မွ ဘုရားကုိ ေသခ်ာဖူးၾကပါတယ္. ေအးလုိ႔ဆုိပီး ေစာင္ေတြ ျပန္ယူၾကပီး ေစာင္ေတြ ၿခဳံပီး ရင္ျပင္မွာ စုထုိင္ေနၾကတုန္း ရင္ျပင္ေပၚက ကေလးေတြက မီးေခ်ာင္းေတြေအာက္မွာ က်ေနတဲ့ ပုရစ္ေတြကို ေကာက္ပီး ေရသန္႕ဘူးထဲ ထည့္ေနၾကပါတယ္. က်မတုိ႔လဲ သေဘာက်လုိ႔ လုိက္ေကာက္ၾကပါတယ္. အကုသုိလ္မွန္း မသိဘူးေလ. ေနာက္ေတာ့ မမက စပီး ေစာင္ကုိ အေတာင္ပံလုိလုပ္ပီး ရင္ျပင္ ဟုိဘက္ သည္ဘက္ ေျပးပါတယ္. ေလကတုိက္ေနေတာ့ တကယ့္အေတာင္ပံလုိပါပဲ. ေနာက္ေတာ့ ပုရစ္ဘူးေတြကုိ ေဘာလုံးကန္ၾကပါတယ္. က်မတုိ႔ ေဆာ့ေနၾကတုန္း ဘုရားရဲေရာက္လာပီး ဝမ္နင္ေပးပါတယ္. ရင္ျပင္ေပၚမွာေဆာ့ရင္ ဖမ္းမယ္ဆုိလုိ႔ ျပန္ၿငိမ္ကုပ္ၾကပီး တန္ေဆာင္းထဲ ဝင္ပီး တရားထုိင္ၾကပါတယ္. ဟိဟိ

ေနာက္ေတာ့ မနက္ အာရုဏ္တက္ ထမယ္ဆုိပီး အိပ္ၾကပါတယ္. အိပ္ေတာ့ပဲ ၁ နာရီထုိးေနပါပီ. ေမာလြန္းတဲ့အျပင္ ေဆာ့ထားေတာ့ ပုိပင္ပန္းပါတယ္. အိိပ္မလုိ႔ ေမွးေနတုန္းရွိေသး အျပဴးက ထပီး ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ေတြကုိ ထကုိင္ပါတယ္. တကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔ အကုန္ႏုိးပီး ဘာလုပ္လဲေမးေတာ့ မနက္အတြက္ သြားတုိက္ေဆး ထထည့္ေနတာတဲ့ေလ. ဝုိင္းပီး ဆဲဆုိႀကိမ္းေမာင္းၾကေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ အိပ္မရလုိ႔ပါတဲ့ေလ. မရဘူး အိပ္ဆုိပီး အိပ္ခုိင္းေတာ့မွ အိပ္ပါတယ္.


မနက္ အာရုဏ္တက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ဘုရားရွိခုိးပီးေပမဲ့ အျပဴးတစ္ေယာက္ မပီးေသးပါဘူး. ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ စာအုပ္ႀကီးကုိင္ပီး သူကပ္ထားတဲ့ အာရုဏ္ဆြမ္းကို စြန္႔သြားမွာစိုးလုိ႔ မ်က္လုံးႀကီးဖြင့္ ဘုရားစာ ဆုိပါတယ္. ရယ္ရပါေသးတယ္. က်မတုိ႔လဲ သူ႕ကုိေစာင့္ေနရင္းနဲ႔ ဘုရားရွိခုိးၾကပါတယ္. ေနာက္ေတာ့ က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားကုိ ေရႊသကၤန္းကပ္ဖုိ႔ရာ ကုိးေယာက္တိတိ ဘုရားဖူးသြားတာ က်မ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ပဲ ဘုရားကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် လက္နဲ႔ထိကုိင္ ပူေဇာ္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္. အဲ့ဒါကုိ ၾကည့္ပီး မိန္းခေလးျဖစ္ခြင့္ရတာကုိ ပထမဆုံးအႀကိမ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္.

က်မတုိ႔ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ဘယ္ကုိသြားမလဲတဲ့ လာေမးတယ္. အဲ့ဘုန္းဘုန္းက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ က်မတုိ႔ကုိ ဂရုစိုက္ပါတယ္. ဆန္ေတာင္ခ်က္စားဖုိ႔ ေျပာပါတယ္. က်မတုိ႔က သည္နားက ေတာင္ေတြကို အကုန္သြားမယ္လုိ႔ေျပာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက သေဘာက်ပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေလး ၂ ေယာက္ လမ္းျပအေနနဲ႔ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္.

ပထမဆုံး က်မတုိ႔ ေရတံခြန္ကုိ ဆင္းၾကပါတယ္.

ေရတံခြန္ အဆင္းခရီး စတင္ပါပီ.

မနက္ ၈ နာရီကေန စထြက္ၾကပါတယ္. ေရတံခြန္က အဆင္းက အရမ္းပဲ မက္ေစာက္ပီး တခ်ဳိ႕ ေနရာေတြက ဖင္နဲ႔ ေလွ်ာ ဆင္းရပါတယ္. ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ဆင္းလာလုိက္ၾကတာ ပိတ္ရက္ခံေပမဲ့ တခ်ဳိ႕ဘုရားဖူးေတြက ျပန္ဆင္းေနၾကပီျဖစ္လုိ႔ လူက ေတာ္ေတာ္ေလး ရွင္းပါတယ္. ေနာက္ ဒီဇင္ဘာလပဲြေတာ္လကုိ မေရာက္ေသးတာေၾကာင့္လဲ ပါပါတယ္. လမ္းမွာ ဆုိင္ေလးေတြ ေဆာက္လက္စပဲ ရွ္ိပါေသးတယ္. က်မတုိ႔ ဆင္းပီး ေရတံခြန္ မေရာက္ခင္မွာ ေအာင္သဒၶိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ျဖတ္ရပါတယ္. အဲ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ သတ္သတ္လြတ္ ထမင္းေကၽြးပါတယ္. က်မတုိ႔က ဘုန္းႀကီးကုိ ဝင္ကန္ေတာ့ၾကပီး ျပန္လာမွ စားမယ္လုိ႔ စရန္သတ္သြားၾကပါတယ္.

ပီးေတာ့ ထပ္ဆင္းလာၾကတာ ေရတံခြန္ကုိ မေတြ႕ရေသးေပမဲ့ ေရက်သံ တေဝါေဝါကုိ စၾကားရပါပီ. ေနာက္ေတာ့ ေရတိမ္တိမ္ေလးေတြကုိ အျမင္မွာပဲ ရန္ကုန္သူ က်မတုိ႔က ေရဆုိ ေျမာင္းေရေတာင္ ေဆာ့ေနၾကဆုိေတာ့ ေရတံခြန္လား ဘာလား မသိပဲ ေရထဲ ဆင္းေဆာ့ၾကပါတယ္ အဲ့ဒီနားမွာ ေက်ာက္တုံးအႀကီးႀကီး ရွိပါတယ္. ေက်ာက္တုံးေပၚ ေက်ာခင္းပီး ေဆာ့ေနတုန္း ေအာက္ကုိ ငုံ႕ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ အားပါးပါး က်မတုိ႔က ေရတံခြန္ထိပ္တည့္တည့္ကုိ ေရာက္ေနတာပါ. ေက်ာက္ၾကားကို ေက်ာေပးျပီး ေရသံၾကားမွာ အသာေလး ငဲ့ၾကည့္ေတာ့ လားလား ေအာက္မွာ နက္ရိူင္းေနတဲ့ ေရတံခြန္ၾကီးရဲ႕ ေက်ာက္ခ်ပ္ၾကား အေပၚဆံုးထိပ္တည့္တည့္ကို ေရာက္ေနတာပဲ. သတိမမူမိပဲ အသာေလး ေလ်ာဆင္းလိုက္ရင္ သြားၿပီ. ေက်ာတျခား ရင္တျခား အရုိးအသား တစ္စစီ ျဖစ္သြားမွာေသခ်ာတယ္. သူေတာ္ေကာင္း နတ္ေကာင္းမတယ္ ေျပာရမယ္. မေတာ္ ျပဳတ္က်လုိ႔ကေတာ့ ေသပီပဲေလ.

က်မတုိ႔ ေအာ္ၾကဟစ္ၾကပီး ေအာက္ကုိ ထပ္ဆင္းေတာ့မွ ေရတံခြန္ေအာက္ဘက္ကုိ ေရာက္ပါေတာ့တယ္. ေရတံခြန္က သိပ္လွပါတယ္. ေရကလဲ ေအးစိမ့္ပီး ၾကည္လင္ေနတာပဲေလ. ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲမွာ က်မတုိ႔ မေၾကာက္မရြံ႕ ေရဆင္းကူးၾကတာေပါ့. အခုေတာ့ ဆုိင္ေတြ ေဆာက္လုိက္လုိ႔ ေရတံခြန္က မလွေတာ့ဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္.

ေဆာ့လုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ. ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ကုိးေယာက္ ပါလာတဲ့ လမ္းျပ ေကာင္ေလး ၂ ေယာက္အျပင္ အတဲြ ၂ တဲြ ထပ္ေရာက္လာပါတယ္. သူတုိ႔လဲ ေဆာ့ က်မတုိ႔လဲ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေဆာ့ၾကတာေပါ့. ေရေတာ္ေတာ္ဝမွ အေပၚကုိ ျပန္တက္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဗုိက္ဆာမႈက ဗုံးတစ္လုံးေပါက္ကဲြေတာ့မလုိပါပဲ. က်မတုိ႔ ေရတံခြန္ အေပၚကုိ ျပန္တက္ပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆီ ဒုန္းစုိင္းေျပးၾကပါတယ္.

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ထမင္းမစားခင္ ဘုန္းႀကီး ေမးတာကုိ က်မတုိ႔ ျပန္ေျဖၾကေတာ့ အဲ့ဒီက ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးက ဓမၼမဂၢဇင္းေတြမွာ ဗဟုသုတဟင္းေလးအုိး ကေလာင္နာမည္နဲ႔ စာေရးတယ္ ဆုိတာ သိရပါတယ္. က်မ မမကလဲ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ စာေရးေနေတာ့ မမနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔နဲ႔ ေရဆင္းကူးတဲ့ အတဲြ ၂ တဲြရယ္ က်မတုိ႔ရယ္ ဗုိက္အူလိမ္ေနေအာင္ကုိ ဆာေနပါပီ. ဘုန္းႀကီး ခ်ေကၽြးတဲ့ ထန္းလ်က္ေတြ ေရေႏြးၾကမ္းေတြ ကုန္တဲ့အျပင္ ေဆးအျဖစ္ ခ်ထားတဲ့ ေသြးေဆးေတြပါ အကုန္ႀကိတ္ေနၾကေတာ့ ဘုန္းႀကီးက သတိမူလာပီး က်မတုိ႔ကုိ ထမင္းေကၽြးပါတယ္.

ထမင္းက သတ္သတ္လြတ္ပါ မွ်စ္အစိမ္းေတြကုိ ပဲနဲ႔ခ်က္ထားပီး ပဲပုပ္ကုိ ငပိခ်က္ ခ်က္ထားတဲ့ဟင္းကုိ က်မတုိ႔ စားလုိက္ၾကတာ တစ္ေယာက္ကုိ သုံးပန္းကန္ေလာက္စီကုန္ပါတယ္. ဘုန္းဘုန္းက ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ၾကည့္ေနေပမဲ့ ဟင္းလုိက္ေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေလးေတြကေတာ့ မစားသာပါ ဘူး. ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔ေျပာတယ္ ဒူးေတြေတာင္ ေညာင္းတယ္တဲ့ေလ. စားပီးေသာက္ပီး ဘုန္းဘုန္းကုိ ကန္ေတာ့ပီး အလႈေငြ လႈၾကပါတယ္. လႈတုိင္း လႈတုိင္း ကုိးေယာက္ေပါင္း ၉၀၀ ၁၈၀၀ အဲ့လုိ လႈၾကပါတယ္. ကုိးနဝင္းေက်ေပါ့. ေအးေဆးေနေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကုိ က်မတုိ႔ ေနာက္ထပ္ ထပ္သြားမယ္ေျပာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက ေမတၱာ ပုိ႔ေပးမယ္. လမ္းမွာ ဘာအသီးအရြက္မွ မခူးဖုိ႔ ေနာက္ေျပာင္မေျပာဖုိ႔ အေသအခ်ာ မွာလုိက္ပါတယ္. ပီးေတာ့ ေဆးေတြလဲ ထပ္ေကၽြးလုိက္ပါတယ္. အတဲြ ၂ တဲြကေတာ့ ညေန ျပန္မွာဆုိေတာ့ က်ုဳိက္ထီးရုိးေတာင္ေပၚ ျပန္တက္သြားၾကပါတယ္.

က်မတုိ႔ရဲ႕ စြန္႕စားခန္း စတင္ပါပီ.

လမ္းျပေကာင္ေလး ၂ ေယာက္ရဲ႕ ေကာင္းမႈနဲ႔ မုဆိုးေတြသြားတဲ့လမ္းကုိ သြားၾကမယ္တဲ့. ျဖတ္လမ္းတဲ့. လုပ္လုိက္ေလ ၾကာသလားလုိ႔ေပါ့.

က်မတုိ႔ ေအာင္သိဒၶိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကေန ဝိဇၨာေတာင္၊ စမ ေတာင္၊ အတြင္းျမစိမ္း၊ အျပင္ျမစိမ္း၊ အဲ့ဒီကေနပီး စြန္ေတာင္ကုိ ဆက္သြားၾကပါတယ္. လမ္းမွာ လမ္းရယ္လုိ႔ေတာင္ ပီပီျပင္ျပင္ မရွိပါဘူး ဝါးရုံပင္ေတြ ေအာက္ကေန ကုန္းကုန္းကြကြ သြားၾကတယ္. ပီးေတာ့ ေခ်ာက္လုိမ်ဳိး ေနရာကုိ ခုန္ေက်ာ္ၾကတယ္. အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ မုိးရြာပါတယ္. ထူးဆန္းတာက က်မတုိ႔ ေတာင္တစ္ေတာင္ေပၚ တက္ေနခ်ိန္မွာ က်န္တဲ့ေတာင္မွာ မုိးရြာပါတယ္. က်မတုိ႔ ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မုိးတိတ္ေနပါပီ. အဲ့လိုမ်ဳိးပါ. ေရတံခြန္ေသးေသးေလးေတြကုိ ျဖတ္ရပါတယ္.

က်မတုိ႔ ဝိဇၨာေတာင္ကုိ ေရာက္ေတာ့ အဲ့ဒီမွာ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးပဲ ရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိပါတယ္. အဲ့ဘုန္းဘုန္းက ေခတ္မီပါတယ္. သူ႕မွာ ေနနာရီ ေလနာရီေတြရွိပါတယ္. ပီးေတာ့ ေလဒလက္ႀကီးႀကီးလဲ ရွိပါတယ္. အဲ့ဘုန္းဘုန္းက သူ႕မွာရွိတာေတြ က်မတုိ႔ကုိ ခ်ေကၽြးပါတယ္. က်မတုိ႔လဲ ကေလးပီပီ ႀကိတ္ၾကပါတယ္. က်မတုိ႔ကုိ ဘယ္ဆက္သြားမလဲေမးပီး ေမတၱာပုိ႔ေပးမယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္. က်မတုိ႔ကုိ သြားမယ့္ေနရာတုိင္းက ဘုန္းႀကီးေတြက ေမတၱာပုိ႔ေပးမယ္လုိ႔ပဲ ေျပာပါတယ္.

က်မတုိ႔ ဝိဇၨာေတာင္ ဘုရားကုိ ဖူးအျပီးမွာေတာ့ ေရွ႕ဆက္ၾကျပန္ပါတယ္. အဲ့ဒီမွာပဲ က်မတုိ႔ ဝါးပင္ေတြေအာက္ကေန ေလးဘက္ေထာက္တြားရတဲ့ေနရာကို အေရာက္မွာေတာ့ မမကုိ ကၽြတ္တြယ္ပါတယ္. မမက မသိပါဘူး. ခါးျပန္မတ္လုိ႔ရတဲ့ေနရာကုိ ေရာက္ေတာ့မွ ေပါင္မွာ ရြစိစိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ ကၽြတ္ ျဖစ္ေနပါတယ္. မမရဲ႕ ေအာ္သံက ငယ္သံေတာင္ ပါပါတယ္.
အမငီး ကၽြတ္ ကၽြတ္ ဆုိေတာ့ ရန္ကုန္သူ က်မတုိ႔လဲ ကၽြတ္ ကၽြတ္ လုိ႔ လုိက္ေအာ္ၾကတာေပါ့. အဲ့မွာ ကၽြတ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ျဖဳတ္လို႕မရဘူးဆိုေပမဲ့ ကၽြန္မတို႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ ကၽြတ္ကေလး က မမေပါင္ေပၚကေန ျဖဴတ္ဆို ျပဳတ္က်လာေတာ့ လမ္းျပေကာင္ေလးက ဟယ္ ကၽြတ္နားစည္ကြဲျပီး ေသသြားျပီထင္တယ္လို႕ ေျပာလို႕ အူတက္မတက္ ရယ္ရပါေသးတယ္.

က်မတုိ႔ အူယားပီးေအာ္ေနၾကတာ မရပ္ေတာ့ လမ္းျပကေလးေတြက မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ပီး မေအာ္နဲ႔ အမတုိ႔ အဲ့လုိမေအာ္နဲ႔ ေျပာေနေပမဲ့ က်မ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ အေပၚ ကၽြတ္တစ္ေကာင္ ျပဳတ္က်လာပါတယ္. အဲ့ေတာ့မွ ပုိဆုိးပါတယ္.

က်မတုိ႔ ေအာ္သံ ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား က်ယ္သလဲဆုိရင္ က်န္ခဲ့တဲ့ ဝိဇၨာေတာင္က ဘုန္းဘုန္းက အျပင္ထြက္လာပီး အုန္းေမာင္းေခါက္ပါေတာ့တယ္. ေနာက္ေတာ့ အုန္းေမာင္းေခါက္သံေတြ ဆူညံလာေတာ့မွ က်မတုိ႔ ကုိယ့္အသံကုိ တုိးလုိက္ၾကပါတယ္. လမ္းျပေကာင္ေလးေတြက အမတုိ႔ ေတာထဲ အဲ့လုိ မေအာ္ရဘူး ေနာက္ထပ္ ကၽြတ္ေတြ ထပ္ေရာက္လာလိမ့္မယ္ ဒီေနရာက ျမန္ျမန္သြားၾကမွ ဆုိမွ က်မတုိ႔ ေျပးၾကပါတယ္.

ေနာက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းကုိ ေရာက္ေတာ့မွ အဲ့ဘုန္းႀကီးက က်မတုိ႔ကုိ ေရမန္းေတြ တုိက္ပါတယ္. ပီးေတာ့ မုန္႔ေတြ ခ်ေကၽြးပါတယ္. ဆူေတာ့ မဆူပါဘူး. လူႀကီးပါသလားေမးေတာ့ မမက သူလူႀကီးဆုိေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ေအာခ်ပါတယ္. ကေလးေတြခ်ည္းပဲ လူႀကီးလဲ မပါဘူး ဒုကၡပါပဲ လုိ႔ ဘုရားတရွာတယ္. ဟိဟိ

ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ကုိ အထပ္ထပ္ ဆုေတာင္းေပးပီး ဆက္လႊတ္လုိက္ပါတယ္. က်မတုိ႔လဲ အေတြ႕အႀကံဳရွိသြားပီဆုိေတာ့ မေအာ္ၾကေတာ့ဘူး.

နာက္ေတာ့ အတြင္းျမစိမ္း အျပင္ျမစိမ္း ေတာင္ေပၚေရာက္ပါေတာ့တယ္. အဲ့ဒီမွာ ၾကက္သီးထစရာက တစ္ေတာင္လုံး နဂါးေတြခ်ည္းပါပဲ. အစိမ္းေရာင္ေတာက္ေတာက္ နဂါးေတြကုိ ၾကည့္ရတာ အရမ္း ရင္ခုန္ပါတယ္. မမနဲ႔ အျပဴးနဲ႔က ဘုရားရွိခုိးရင္း ဘာေတြေျပာမွန္း မသိ ပါးစပ္ကေန တတြတ္တြတ္ေျပာပီး ငုိပါေတာ့တယ္. က်မတုိ႔လဲ လန္႔လြန္းလုိ႔ ဘုရားစာေတြ ရြတ္ေပါ့. မမကုိလဲ လက္နဲ႔လႈပ္ရတယ္. မမက ေခါင္းမူးပီး ဘာျဖစ္မွန္း မသိဘူးေျပာလုိ႔ ဒုတ္ခပဲ ငါ့ကုိေၾကာက္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ဟယ္ဆုိပီး ေျပာရတယ္.
အဲ့ဒီေတာင္ေပၚမွာ သတိေပးစာတမ္းေတြ ထုိးထားပါတယ္. မည္သည့္ အသီး အရြက္မွ မခူးရ. စကားတုိးတုိးေျပာပါ စသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္.

က်မတုိ႔ ဆက္သြားေတာ့ ပါးစပ္ပုံျပင္အရ ေျမြကုိ ခ်က္စားမိလုိ႔ ေတာင္ၿပဳိပီး ရြာ၂ ရြာ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေနရာကုိေရာက္ပါတယ္. ေတာင္က တျခမ္းႀကီးၿပဳိေနတာပါ. က်မတုိ႔လဲ ေမာေမာနဲ႔ ၿခဳံႀကီးႀကီး တစ္ၿခဳံရဲ႕ ေဘးမွာ ပစ္ထုိင္ခ်လုိက္ပါတယ္. အဲ့အနားက ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ေအးလြန္းလုိ႔ေလ. လမ္းျပ ကေလး ၂ ေယာက္ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ေတာ့မွ ေနာက္က ဖင္တေရႊ႕ေတာင္ မရွိတဲ့ ေနရာက ေခ်ာက္ႀကီး ေလ. က်မတုိ႔လဲလန္႔ပီး ရယ္ရပါေသးတယ္. မေတာ္ လွဲအိပ္ခ်လုိ႔ကေတာ့ အရုိး အသား ရွာရမွာ မဟုတ္ပါ.

စြန္ေတာင္ကုိ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုန္းဘုန္းေတြက ထြက္ကုိ ေစာင့္ေနၾကပါတယ္. က်မတုိ႔ လာေနတာကုိ ႀကဳိသိလုိ႔ ထမင္းေတာင္ ခ်က္ထားတယ္တဲ့. စြန္ေတာင္ ဘုန္းဘုန္းက က်မတုိ႔ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ပီး လူႀကီးေရာတဲ့. ထုံးစံအတုိင္း မမက အေရွ႕ကုိထြက္လာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက ရယ္ပါတယ္. က်မတုိ႔ ကၽြတ္တြယ္လုိ႔ ေအာ္သံၾကားကတည္းက ဘုန္းဘုန္းက ေစာင့္ေနတာတဲ့. ေမတၱာလဲ ပုိ႔ေပးတယ္တဲ့ေလ. က်မတုိ႔ မသိတဲ့ ဘုန္းဘုန္းေတြရဲ႕ ကရုဏာနဲ႔ ေမတၱာရဲ႕ အစြမ္းေတြေၾကာင့္ က်မတုိ႔ ဘာေဘးအႏၱရာယ္မွ မေတြ႕ရတာပါ.

အဲ့ဒီမွာ ထမင္းက်က္ေအာင္ေစာင့္ပါဆုိေပမဲ့ က်မတုိ႔ မေနႏုိင္ေတာ့ပါဘူး တေန႕ခင္းလုံး လမ္းေလွ်ာက္ရတာေၾကာင့္ ဗုိက္ေတာ္ေတာ္ေလး ဆာေနၾကပါပီ. အဲ့ဒီမွာလဲ ပဲဟင္းနဲ႔ ပဲပုပ္ခ်က္ပါပဲ. သတ္သတ္လြတ္ ဟင္းလ်ာေတြပါ. သိပ္စားေကာင္းပါတယ္. ဆာဆာနဲ႔ စားလုိက္ၾကတာ ဘာမွေတာင္ မက်န္တဲ့အထိပါပဲ.

ေနာက္ေတာ့ စြန္ေတာင္က ဘုရားကုိ ဖူးၾကပါတယ္. ဘုရားက တကယ့္ကုိ ေတာင္ထိပ္မွာ တည္ထားတာပါ. ေအာက္မွာ ေခ်ာက္ပါ. ထူးဆန္းတာက ဒီလုိ ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ ခက္ခက္ခဲခဲ ဘုရားတည္ႏုိင္တာကုိပါ. က်မတုိ႔ ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘုရား ၂ ဆူကုိ ထုံးသကၤန္းနဲ႔ ေရႊသကၤန္းကပ္မယ္ဆုိေတာ့ က်မတုိ႔ အလႈ လႈၾကပါတယ္. ကုိးေယာက္ ၄၅၀၀ က်ပ္ပါ. ဘုန္းႀကီးက ဆုေတာင္းေပးရင္း ေမတၱာပုိ႔ရင္း က်မတုိ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကုိ ေဗဒင္လုိ ေဟာပါတယ္. လက္ညွဳိးထုိးပီး ေဟာတာပါ. သိပ္မွန္ပါတယ္.

က်မတုိ႔ စြန္ေတာင္က ဆင္းေတာ့ ရေသ့ေတာင္ကုိ ျပန္ေရာက္ပါတယ္ ဖုိးျပန္ေတာင္မွာ က်မ ျပန္ခ်င္သြားပါတယ္. ေလွကားထစ္ေတြကို မတက္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ေလ. အဲ့ညက ေတာင္ေပၚ ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က ည ၉ ကုိးနာရီပါ. က်မတုိ႔ သြားခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီဘုရားေတြက က်ဳိက္ထီးရုိးရင္ျပင္ေပၚကေန မွန္ဘီလူးနဲ႔ၾကည့္မွ ျမင္ရတဲ့ ခပ္ေရးေရး ဘုရားေတြပါ. ေတာ္ရုံ ဇဲြနဲ႔ဆုိ မေရာက္ႏုိင္ပါဘူး. ဘုန္းဘုန္းက က်မတုိ႔ကုိ စိတ္ပူေနပါတယ္. ဘုန္းဘုန္းကုိ ဦးခုိက္ပီး ေရာက္တဲ့ေနရာေတြ အေၾကာင္းေတြကုိ ေျပာျပေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက သေဘာေတြ က်ေနတယ္. ေနာက္ေန႔ကုိ ေက်ာက္ထပ္ႀကီးဘက္သြားဖုိ႔ ေျပာပါတယ္. အဲ့ညက ထမင္းစားလို႔ ျမိန္ပါတယ္. အဲ့ညက နည္းနည္းလဲ ေအးတာနဲ႔ ေစာေစာအိပ္ၾကပါတယ္.

မနက္မုိးလင္းေတာ့ က်မတုိ႔ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းထဲမွာ အလွျပင္ၾကပါတယ္. မီးေခ်ာင္းပ်က္ေနလုိ႔ေလ. ရတဲ့ အလင္းေရာင္ၾကားထဲ မိတ္ကပ္ေတြလိမ္း ႏႈတ္ခမ္းနီေတြဆုိးေပါ့. ဟိဟိ ဘုန္းဘုန္းက မီးေခ်ာင္းလဲလာျပင္ေပးေရာ ေဘးက လူေတြ လန္႔သြားပါတယ္. ခပ္ေနာက္ေနာက္ လူငယ္တစ္ဦးက ဟ ဇာတ္ထြက္မလုိ႔လားတဲ့ ဘီလူးဇာတ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ေျပာလုိ႔ မ်က္ေစာင္းအႀကီးႀကီး ရွစ္ေယာက္ ဝုိင္းထုိးလုိက္ၾကပါတယ္. ဟြန္႕

ေက်ာက္ထပ္ႀကီး ခရီးစဥ္ စပါပီ.

ဘုန္းဘုန္းက ႀကဳိေျပာလုိက္ပါတယ္. အလႈခံေတြကုိ မလႈရင္လဲရတယ္. ကေလးေတြ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္. က်မတုိ႔ ထြက္လာေတာ့ မနက္စာလဲ မစားရေသးပါဘူး. မုဆုိးေတာင္နားကုိေရာက္ေတာ့ တည္းခုိခန္းေတြ တန္းစီေနပါတယ္. တည္းခုိခန္းေတြက က်မတုိ႔ကုိ ေခၚေပမဲ့ က်မတုိ႔က ခပ္တည္တည္နဲ႔ လမ္းေဘးက အသုပ္ဆုိင္မွာ ဝင္ႀကိတ္ၾကပါတယ္. ေတာဝက္သားကုိ ဝက္သားတုတ္ထုိး လုပ္ထားတာပါ. ေတာဝက္သားက အေခါက္ပဲရွိပီး အဆီမရွိလုိ႔ စားလုိ႔ေကာင္းပါတယ္. က်မတုိ႔ စားပီး ဆက္ထြက္လာၾကပါတယ္. အဲ့ဒီမွာ အလႈခံေတြက အလႈခံေပမဲ့ က်မတုိ႔ကုိ ေပစုတ္စုတ္ေလးေတြမုိ႔ သိပ္ေတာ့ မဆဲြေဆာင္ၾကပါဘူး.

အဲ့ဒီကေန သြားလုိက္တာ ေနာက္ဆုံး ေက်ာက္ထပ္ႀကီးကုိ ေရာက္ပါတယ္. ေက်ာက္ထပ္ႀကီး ဟုိဘက္ အလြန္မွာ ပ်ားစဲြေတာင္ရွိပါတယ္. က်မတုိ႔ သြားေတာ့ မုိးက ခပ္ဖဲြဖဲြလဲ ရြာေနပါတယ္. က်မတုိ႔ကုိ ေမးပါတယ္. ဘယ္ဆက္သြားမလဲဆုိေတာ့ ပ်ားစဲြေတာင္ သြားခ်င္တယ္ဆုိေတာ့ သူတုိ႔မ်က္ႏွာေတြက တစ္မ်ဳိးပါ. လူအုပ္ေတာင့္သားပဲ သြားခ်င္သြားၾကေပါ့လုိ႔ ေျပာပါတယ္. အဲ့ဒီနားမွာက လက္နက္ကုိင္နဲ႔ လူေတြကုိ ေတြ႕ရပါတယ္. ဘာေတြမွန္း မသိေတာ့ မမက ဆက္မသြားရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ဆုိေတာ့ အားလုံးက သိပ္ေတာ့ မေက်နပ္ၾကေပမဲ့ ဆက္မသြားဘဲ လွည့္ျပန္ၾကပါတယ္.

အျပန္လမ္းမွာ ဝါးကပ္ကာထားတဲ့ေနရာေလးေဘးမွာ မေစာ ထမင္းဆုိင္ ဆုိတဲ ့ ဆုိင္းဘုတ္ေလးကုိ ေတြ႕တာနဲ႔ က်မတုိ႔ ထမင္းဝင္စားမယ္ဆုိပီး ဝင္လာၾကတယ္. အဲ့ဒီဆုိင္ေလးမွာ ထမင္းရယ္ ဟင္းရယ္ မွာပီး စားမယ္လုပ္ေတာ့ ဟင္းက က်မတုိ႔ လာမွ ခ်က္ေပးပါတယ္. က်မတုိ႔လဲ ေမာေမာနဲ႔ ထုိင္နားေနတာေပါ့. အဲ့ဒီက ကရင္လူမ်ဳိး မေစာက ေရခ်ဳိးလုိ႔လဲရတယ္ သနပ္ခါးတုံးနဲ႔ေက်ာက္ပ်ဥ္လဲ ရွိတယ္ ေရခ်ဳိးၾကပါဆုိေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ခ်ဳိးမယ္ေပါ့ ထမင္းစားပီးမွ ခ်ဳိးမယ္ဆုိပီး က်မက ေတာ့ ဝါးအခင္းေလးေပၚ ေျခေထာက္ေလးခ်ပီး ထုိင္ေနတုန္း ေဘးနားမွာ တရႈးရႈးနဲ႔ အသံၾကားလုိ႔ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အမငီး ဝက္ႀကီး အႀကီးႀကီးဗ်ာ. နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး တရႈးရႈးနဲ႔ ေျပးလဲ လာေရာ က်မလဲ ေအာ္လုိက္တာ ငယ္သံေတာင္ ပါတယ္. ဝါးအခင္းေပၚကုိ ေျခေထာက္ ၂ ေခ်ာင္းနဲ႔ ဘယ္လုိခုန္တက္မိသလဲေတာင္ မသိေတာ့ဘူး. မေစာတုိ႔လဲ ဝုိင္းရယ္ၾကတာေပါ့. သူတုိ႔ကေတာ့ ရုိးေနတာကုိး. အိမ္ေမြးဝက္ႀကီးတဲ့ ဝက္က မနည္းဘူး အႀကီးႀကီးေလ.

က်မတုိ႔ ေရအရင္ခ်ဳိးရပါတယ္. ဟင္းက ၾကာမယ္ဆုိလုိ႔ေလ. ေရအရင္ခ်ဳိးေနတုန္း က်မတုိ႔ ရယ္စရာေတြေျပာပီး ရယ္ေနတုန္း. က်မတုိ႔နဲ႔ ဝါးထရံေလးသာ ကာထားတဲ့ ဟုိဘက္အနားမွာ စစ္သားေတြလား မသိဘူး ေသနတ္ေတြနဲ႔ လူေတြ ဆံပင္ညွပ္ေနတဲ့လူေတြကုိ ေတြ႕ရတယ္. သူတုိ႔က က်မတုိ႔ကို ၾကည့္ေတာင္ မၾကည့္ပါဘူး. သူတုိ႔ဘာသာ ေနေနၾကတယ္. မေစာရဲ႕ ေစတနာက ဟင္းက ေတာ္ေတာ္ေလး စားေကာင္းပါတယ္. ရွိတဲ့ ငါးေသတၱာကုိ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ခ်က္တယ္. ေတာင္ယာသခြားတဲ့ အႀကီးႀကီးပဲ ခ်ဳိလုိက္တာ မေျပာနဲ႔ေတာ့. ငါးပိခ်က္ရယ္နဲ႔ စားၾကပါတယ္. အေရွ႕မွာ စားေနတဲ့ စစ္ဗုိလ္မိသားစုက သူတုိ႔မွာပါတဲ့ ပဲဟင္းရယ္ ဟင္းေတြရယ္ကုိ က်မတုိ႔စားဖုိ႔ ေပးပါတယ္. ျပန္ေတာ့ က်မတုိ႔ မေစာတုိ႔ သားအမိကုိ ဓာတ္ပုံရုိက္ေပးခဲ့ပါတယ္. ရုိးသားပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မေစာရဲ႕ ထမင္းဆုိင္ေလးကုိ အၿမဲ အမွတ္ရေနမိပါတယ္.

က်မတုိ႔ ငါးမ်ဳိးငါးေကာင္ေပါင္း ဘာေကာင္မွန္း မသိတဲ့ဟာႀကီးကုိ စိတ္ဝင္စားေပမဲ့ မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး. ေနာက္ေတာ့ အခ်ိန္ရေသးတာနဲ႔ က်ီးကန္းပါးစပ္ကုိ ဆင္းၾကည့္ပါတယ္. က်ီးကန္းပါးစပ္ရဲ႕ လုိဏ္ထဲ ကုိ ဝင္ၾကည့္တဲ့အခါ က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္က ေတာ္ေတာ္ေလး ဝပါတယ္. သူ႕ကို ေျပာတယ္. ဆံ့မယ္ မထင္ဘူးဆုိေတာ့. သူက အထဲက ဘုရားကုိ ဝင္ဖူးခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ သူ႕ကုိ အေနာက္ကေန ကူတြန္းေပးေတာ့ ဝင္သြားတယ္ေတာ့. အဲ့တာနဲ႔ အထဲမွာ ဘုရားကုိ ဝင္ဖူးတယ္.

ပီးေတာ့ က်မတုိ႔ က်ီးကန္းပါးစပ္ထဲကုိ အေၾကြေစ့ေတြ အဓိဌာန္နဲ႔ ပစ္ထည့္ၾကပါတယ္. တခုမွ မဝင္ပါဘူး. အဲ့လုိ လက္တည့္ပါတယ္. က်မရဲ႕ေျခေထာက္က လမ္းေလွ်ာက္ထားတဲ့ ဒဏ္ရယ္ ေသြးက်တာရယ္ေပါင္းပီး ဖူးဖူးေယာင္ေနတာ ဖိနပ္ေတာင္ စြပ္လုိ႔မရပါဘူး. လမ္းလဲ ဘယ္လုိမွ မေလွ်ာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ. အဲ့ဒီေတာ့ က်ီးကန္းပါးစပ္ကုိဆင္းေတာ့ လုိက္ကလဲ လုိက္ခ်င္. ေျခေထာက္ကလဲ နာဆုိေတာ့ ေဘးက အတန္းေတြကုိ လက္နဲ႔ကုိင္ပီး ဆင္းရပါတယ္. စကားလဲ မေျပာႏုိင္ပါဘူး နာလြန္းလုိ္႔ေလ. ဘုရားဖူးေတြကုိ က်မကုိ သနားတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေတာ့ မမက မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ က်မ ညီမေလးက ေျခေထာက္ သိပ္မသန္ေပမဲ့ ဘုရားဖူးခ်င္တယ္ ဆုိလုိ႔ ေခၚလာတာလုိ႔ ေျပာတာကုိ ျပန္မေျပာႏုိင္ပါဘူး. လူေတြက ယုံၾကတယ္ရွင့္. အဲ့လုိ ခ်စ္ဖုိ႔ ေကာင္းတဲ့ မမပါ.

ေနာက္ ရယ္စရာတစ္ခုက က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားမွာ အိမ္သာ သုံးရတာပါ. အိမ္သာက ကန္ထရုိက္ယူထားတာဆုိေတာ့ ပိုက္ဆံေပးရပါတယ္. ေရခြက္ အေသးက တစ္ဆယ္က်ပ္၊ ေရပုံးေသးေသးေလးက ၂၀ က်ပ္ပါ. အျပဴးကေတာ့ သိကို မသိလုိ႔ ပုံးကုိ ယူယူပီး အိမ္သာထဲ ဝင္ဝင္သြားပါတယ္. ေအးေဆးပါပဲ. သူ႕ကုိလဲ ခပ္တည္တည္ ရုပ္ဆုိေတာ့ ပုိက္ဆံ ေကာက္တဲ့သူက ေပးပီးပီပဲ ထင္တာေလ. ေနာက္ေတာ့ အိမ္သာေရဖုိးေပးရတယ္ လုိ႔ ကားေပၚေရာက္မွ ရယ္စရာေျပာေတာ့ သူက ေပးရလုိ႔လားတဲ့ေလ. ေျပာေျပာပီးရယ္ရပါတယ္.


ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ရင္ျပင္ေပၚမွာ ေအးေအး ေဆးေဆး တညေနလုံး ထုိင္ပီး က်ဳိက္ထီးရုိးေတာင္ေပၚ ကေန ေနဝင္တဲ့ အလွကုိ ထုိင္ၾကည့္ၾကပါတယ္. သိပ္လွပါတယ္. ဘယ္လုိ ေနရာမွာမွ မရႏုိင္တဲ့ ေနဝင္ဆည္းဆာ အလွမ်ဳိးေပါ့.

မနက္ျဖန္ မနက္ အေစာႀကီး ျပန္ဆင္းမယ္ဆုိေတာ့ က်မတုိ႔ ဓာတ္ပုံေတြလဲ ရုိက္ၾကတယ္ အမွတ္တရေပါ့. ညစာ ထမင္းစားေတာ့ ထမင္းထုပ္ဝယ္ပီး က်န္တဲ့ဟင္းေတြနဲ႕စားၾကပါတယ္. ေနာက္ေန႔ ျပန္မယ္ဆုိေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကုိ ဝတ္ျပဳၾကပါတယ္ မနက္ျပန္မယ္ဆုိေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက စိတ္မေကာင္းဘူး. ထပ္ေနေစခ်င္ေသးတယ္ ဘုန္းဘုန္းက ေတာ္ေတာ့ကုိ စိတ္သေဘာထားေကာင္းတဲ့ ဘုန္းဘုန္းပါပဲ. က်မတုိ႔ စုပီး အလႈေငြ လႈပါတယ္. ဘုန္းဘုန္းက သာဓုအႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚပါတယ္.

ျပန္ေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ အျပန္လက္ေဆာင္ေလးေတြ ဝယ္ၾကတယ္. က်မတုိ႔ကေတာ့ ေမာင္ႏွမ သုံးေယာက္ လာတဲ့အျပင္ ပိုက္ဆံကလဲ စုထားတာေရာ မုန္႔ဖုိးေပးလုိက္တာပါ တြက္ခ်က္ပီး အျပန္ ကားခကုိဖယ္လုိက္ရင္ ပုိက္ဆံသိပ္မက်န္ေတာ့လုိ႔ ဘာမွေတာင္ သိပ္မဝယ္ လုိက္ႏုိင္ပါဘူး. ဘုရားမွာ ေရႊသကၤန္းပဲ မ်ားမ်ားကပ္လုိက္ပါတယ္. အေဖနဲ႔ အေမ့နာမည္နဲ႔ပါ. လက္ေဆာင္ကေတာ့ သူမ်ား ဝယ္တာေတြပဲ လုိက္ေငးပီး ေနရပါတယ္.

အဲ့ဒီမွာ ျပသနာက စေတာ့တာပဲ. လူေတြ အေၾကာင္း သိခ်င္ရင္ ခရီးရွည္သြားမွ သိရတယ္ ဆုိတာ သိပ္မွန္တာပဲ. က်မတုိ႔ သြားမယ္ ဆုိကတည္းက ၿခဳိးၿခံပီး သြားရလုိ႔ စားစရာ ေသာက္စရာ အစုံ အကုန္ပါၾကပါတယ္. ေနာက္ပီး က်မတုိ႔က သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ရွိတာေလးေတြ အၿမဲ ေဝစား ၾကပါတယ္. က်မ မမ သူငယ္ခ်င္း ပူစီမမႀကီးက သူ႕မွာ ဘာမွ မပါတဲ့အျပင္ က်မတုိ႔ကုိ သူက စက္ရုံအလုပ္သမေလးေတြ ဆုိပီး အထင္ေသးတဲ့ သေဘာရွိပုံ ရပါတယ္. ပီးေတာ့ စကားေျပာရင္ အထက္စီးေလသံနဲ႔. ရယ္ခ်င္စရာေလ. က်မတုိ႔ကုိ ဘုရားဖူး ရြယ္တူ ေယာက်္ားေလးေတြက စရင္ ေနာက္ရင္ သူကပဲ ဆရာမႀကီးလုိလုိ ဆုံးမေသးတယ္ေလ. က်မတုိ႔က ေအးေဆးပါ. ဘာမွကုိ မေျပာတာပါ.

မနက္ ျပန္ဆင္းမယ္ဆုိေတာ့ သူက အထုပ္ေတြ မသယ္ႏုိင္လုိ႔ အထမ္းနဲ႔ဆင္းမယ္တဲ့. အဲ့ဒီမွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အျပဴးကေလးကလဲ သူလဲ အထုပ္ကုိ အထမ္းနဲ႔ ဆင္းခုိင္းလုိက္မယ္ဆုိေတာ့ အတူတူငွားၾကေပါ့. က်မတုိ႔ကေတာ့ ဘာမွလဲ သိပ္မပါေတာ့ မမက အထုပ္အႀကီးႀကီးသယ္ပီး က်န္တာကုိ ေမာင္ေလးက သယ္ပါတယ္. က်မကေတာ့ ကုိယ့္ေျခေထာက္ကိုပဲ ကုိယ္သယ္ႏုိင္ပါတယ္. ေျခေထာက္က မေထာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ. အထမ္းငွားတာကုိ အျပဴးက ေစ်းႀကီးတယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ေျပာတာကုိ သူက မပီးႏုိင္ မစီးႏုိင္ ေဒါသလႈိင္ေနတယ္ေလ. အားလုံးက သိပ္မေျပာခ်င္ေတာ့ အျပဴးကေလးနဲ႔ က်မ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္က အရင္ဆင္းသြားၾကပါတယ္. က်မရယ္ က်မ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရယ္ မမရယ္ သူရယ္ ေမာင္ကေလးရယ္က အတူတူဆင္းၾကတယ္.

အဲ့တာ မပီးဘူး စကားေၾကာရွည္ေနေတာ့ က်မက ေျခေထာက္က နာရတဲ့အထဲ နားညည္းရင္ ဘယ္လုိမွ သည္းမခံႏုိင္ပါဘူး. စိတ္ဆုိးလာတာ ေသြးေတာင္တုိးလာတယ္. သူက စကားေျပာေနရင္း က်မ မ်က္ႏွာကုိျမင္ေတာ့ အေျခမလွမွန္း ရိပ္မိသြားတယ္. က်မက စကားေနာက္တစ္ခြန္းေျပာ ေတာင္ေစာင္းကေန တြန္းခ်ဖုိ႔ ႀကံစည္ေနတာေလ. ဟိဟိ အဲ့လုိ စိတ္ႀကီးပါတယ္. လန္႔ပီး တစ္ေယာက္တည္း ဆင္းသြားပါတယ္. အမွန္ေတာ့ လမ္းခရီးက လူမညီရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္ရပါတယ္. သူ႕ဘာသာ လုိက္လာပီး ပူစီကုိက္တဲ့ အဲ့ဒီအမကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး သည္းခံေပမဲ့ က်မက စိတ္ဆတ္ပါတယ္.

ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ဆင္းလာလုိက္တာ ယုိစုံဆုိင္ေလးေတြကို ေရာက္ပါတယ္. ဗုိက္ဆာဆာနဲ႔ အျမည္းေတြကုိ စားပစ္လုိက္တာ က်မတုိ႔ ဗုိက္နည္းနည္း အဆာေျပသြားပါတယ္. ဟိဟိ. အတူတူ ဆင္းလာတဲ့ လိပ္ဥကေလးေတြေပါ့ေလ ေကာင္ကေလးအုပ္စု ငါးေယာက္ေလာက္က က်မတုိ႔ကုိ လက္ဖ်ားခါသြားပါတယ္. စားဖုိ႔ ဝယ္တာလား ဝယ္ဖုိ႔ စားတာလားတဲ့ေလ. ဟိဟိ. အမွန္ေတာ့ အျမည္းစားတာပါေနာ့္.

အျပန္ခရီးက ေတာ္ေတာ္ေလးျမန္ပါတယ္ ေအာက္ကုိ ၃ နာရီေတာင္ မၾကာဘဲ ေရာက္သြားပါတယ္. က်မတုိ႔ ေန႔လယ္ ၁၂ နာရီကားလက္မွတ္ ျဖတ္ပီး ရန္ကုန္ကုိ အျပန္ခရီးစတင္ခဲ့ပါတယ္. လမ္းမွာေတာ့ ပဲခူးမွာ ညစာစားဖုိ႔ ရပ္ေပးတာေတာင္ ဝယ္မစားႏုိင္ေတာ့ပါဘူး. က်မတုိ႔ဘာသာ ရွိတာေလးေတြ မွ်တ စားေပမဲ့ အဲ့ပူစီမမကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းဆင္းပီး ထမင္းဆင္းစားပါတယ္. စိတ္ကုန္လြန္းလုိ႔ မမကုိ ေနာက္ ပူစီေတြ ဇယားေတြ အရႈပ္မခံနဲ႔လုိ႔ ႀကိမ္းေမာင္းထားပါတယ္. သူလဲ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ဆုိေတာ့ က်မ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ၾကားထဲက အားနာေနတယ္ေလ.

ဘာပဲေျပာေျပာ အဲ့ဒီသြားခဲ့တဲ့ ၃ ည ခရီးတုိေလးက ဘယ္လုိ အခက္အခဲေတြ အဆင္မေျပမႈေတြ ႀကဳံခဲ့ရပါေစ အၿမဲ ျပန္ေျပာတုိင္း အမွတ္ရစရာေတြ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ အျပည့္နဲ႔ပါပဲ. က်မအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အိပ္မက္ေလးေတြကုိ ဖန္တီးေပးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြဟာ အၿမဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေနတယ္ေလ. က်မအတြက္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ပိုတန္ဖုိးထားသလုိ ပုိလဲ ခ်စ္ပါတယ္.

က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားဖူး ခရီးစဥ္ဟာ ခရီးစဥ္က တုိေပမဲ့ အပန္းလဲေျဖ ဘုရားလဲ ဖူး ပီးေတာ့ ေတာင္တက္ရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ စိတ္လက္ေပါ့ပါးမႈကုိ ခံစားရလုိ႔ က်မကေတာ့ ထပ္ပီး သြားခ်င္ပါေသးတယ္. သြားခြင့္လဲ ရဦးမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္. ဒီတစ္ခါေတာ့ အရင္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္. ဒါေပမဲ့ သြားမယ္ဆုိရင္လဲ အေဖာ္အေပါင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြနဲ႔ပဲ သြားခ်င္ပါတယ္ရွင္……………..

(၂၀၀၂ ခုႏွစ္ အမ်ဳိးသားေန႔ အမွတ္တရ က်ဳိက္ထီးရုိး ဘုရားဖူး ခရီးစဥ္)