ရြာျပင္ထုတ္ခံရသူမ်ား

ငယ္ငယ္က ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ၾကားဖူးခဲ့တယ္။ ရြာထဲမွာျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို သူ႕အျမင္အတိုင္းေျပာေလ့ရွိတဲ့ အဘြားအိုၾကီးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။ သူေျပာတာေတြက ဒဲ့ဒိုးဆန္လြန္းေတာ့ ၾကာေတာ့ သီးမခံနိုင္ၾကေတာ့ပဲ သူ႕ကို ရြာသူ ရြာသားေတြက ရြာျပင္ထုတ္ထားလို္က္ပါေရာတဲ့ကြယ္။တစ္ေန႕မွာေတာ့ မ်က္နွာစိမ္းခရီးသြား တစ္ေယာက္ေရာက္လာသတဲ့။ အဘြားၾကီးဆီက ေရေတာင္းေသာက္ရင္းနဲ႕ အဘြားရယ္ တစ္ေယာက္တည္းမ်ား ဘာျဖစ္လို႕ ရြာျပင္မွာ ထြက္ေနရသလဲဆိုေတာ့ ငါကကြယ္ အမွန္ေတြခ်ည္းေျပာေတာ့ ရြာကလူေတြမခံနိုင္ၾကေတာ့လို႕ ငါ့ကိုရြာျပင္ထုတ္ထားၾကတယ္တဲ့။ အေၾကာင္းမသိေသးတဲ့ ခရီးသြားက တယ္ ဒီလူေတြ ေတာ္ေတာ္မဟုတ္တာပဲ ေနဦး အဘြား က်ေတာ္ရြာထဲေရာက္မွ အဘြားကို ဒီလိုလုပ္ထားတာ ေျပာဦးမယ္ဆိုျပီး အေလာတၾကီး ထထြက္သြားတဲ့အခါ သူပါလာတဲ့ ထီးေလးက်န္ခဲ့သတဲ့။ အဲ့ဒီ့မွာတင္ အဘြားၾကီးက ေဟ့ သူငယ္ ေဟ့ သူငယ္ ဟယ္ မ်က္စိေစာင္းေစာင္း လက္ျပင္ကုန္းကုန္း ေျခခြင္ခြင္နဲ႕ သူငယ္ မင့္ ထီးက်န္ခဲ့တယ္လို႕ ဟစ္လည္း ဟစ္ေရာ ခရီးသြားက ဟင္ တယ္ ဒီအဘြားၾကီး ရြာျပင္တင္ထုတ္သင့္တာမဟုတ္ဘူး သတ္ပါသတ္သင့္တယ္လို႕ ၾကိမ္း၀ါးျပီး ေ၀းေ၀းကို ေျခကုန္သုတ္နွင္ပါေလေရာတဲ့ကြယ္။ အဲ့ဒီ့ပံုျပင္ေလး ၾကားခါစက ရယ္ေမာမိတယ္။ ေနာက္စဥ္းစားမိတာက ေအာ္ အဘြားက ေတာ္ေတာ္အမွန္ေျပာလို႕ရြာျပင္ထုတ္ခံရတာပဲလို႕ သနားစိတ္၀င္မိတယ္။


အဲ့ဒီ့လိုနဲ႕ လူ႕ေလာကၾကီးထဲ လူပ္ရွားသက္၀င္ၾကီးျပင္းရင္း လူမူ႕၀န္းက်င္မွာ ရုန္းကန္ပါ၀င္လာရတဲ့အခါ အဲ့ဒီ့အဘြားၾကီးလို လူမ်ိဳးေတြကို အမ်ားၾကီး ေတြ႕လိုက္ရပါေလေရာကြယ္။ "ဟင္းေနာ္ ငါတို႕က မလိမ္တတ္ဘူး ဒဲ့ပဲေျပာတတ္တာ စကားကို မမွန္တာမေျပာဘူး ငါတို႕က အမွန္ေျပာတာ ငါတို႕ကဘြင္းဘြင္းပဲေျပာတတ္တယ္။ ငါတို႕ကေတာ့ အရွိကိုအရွိအတိုင္းပဲေဟ့ " စသျဖင့္ကိုယ့္ေကာင္းေၾကာင္းေတြကို မာန္ပါပါ ဟန္ပါပါနဲ႕ ဂုဏ္တင္ျပီး သူမ်ားရဲ့ မေကာင္းေၾကာင္းေတြကို မိန္ရည္ရွက္ရည္ေျပာတတ္တဲ့ အမွန္ေျပာသူမ်ားဆိုသူေတြကို လူေတြၾကားထဲမွာ လက္မတေထာင္ေထာင္နဲ႕ ၀ံ့ၾကြားေနတာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိလိုက္ပါေလေရာကြယ္။

အဲ့ဒီ့လိုလူေတြအတြက္ ရြာျပင္ထုတ္ခံရတဲ့ေခတ္မဟုတ္ေလေတာ့ သူေျပာသမ်ကို ဇာတ္လမ္းပမာ နားဆင္စရာလို သေဘာထားျပီး အပ်င္းေျပ နားအရသာခံျပီး အထူးသျဖင့္ သူမ်ားအေၾကာင္းကို စိတ္၀င္စားသူေတြျဖစ္တဲ့ ေထာက္ခံနားေထာင္သူေတြပဲမ်ားလာ ဒါကိုပဲအေျခြအရံမ်ားလွျပီလို႕ထင္ျပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူ႕ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကုူးနဲ႕ သူမ်ားဘ၀ေတြကို ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ဆင္ျပီးေျပာေနတတ္ပါေလေရာတဲ့။ အဲ့တာကို တခ်ိဳ႕ကလည္း ဇတ္လမ္းထဲမွာပါတဲ့ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ေတြကို အဟုတ္ၾကီးထင္ ခ်စ္ၾက မုန္းၾက သနားၾက ရြံၾက စကားတင္းဆိုၾကေပါ့။ ေလာကၾကီးမယ္ အဲ့သလို အတင္းအဖ်င္းဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စံုဆီနဖာေျပာျပီးေတာ့မွ ရမယ့္ အေပါင္းအသင္းေတြထဲမွာ ထြန္႕ထြန္းလူးျပီး ျမဴးတူး က်င္လည္ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့သူေတြရွိသတဲ။ အဲ့လိုလူမ်ိဳးေတြက်ေတာ့ ခရီးသြားေတာင္ အနားသီလို႕မရတဲ့ တစ္ရြာလံုး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ရြာျပင္ထုတ္ျပီးေနတဲ့သူေတြလို႕ ေခၚလို႕ရမယ္ထင္ရဲ့။


အဲ့သလို လူေတြရွိသလို တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ လူေတြၾကားထဲ၀င္လို႕မွ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကား ဖင္မွန္းေခါင္းမွန္းမသိ အျမီးအေမာက္မတည့္ လူ၀င္ကလည္းမဆံ့ လူပါးကလည္းမ၀ လူရည္ကလည္းမလည္ ေျပာလုိက္ရင္လည္း ဒုတ္ထိုးအိုးေပါက္ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကား ဘယ္ေရာက္လို႕ေရာက္မွန္းမသိ အေပါင္းအသင္းမ်ိဳးမ၀င္ဆံ့ေေလေတာ့ ပုဆိုးျခံဳထဲကေန လက္သီးပုန္းျပ ျပျပီး "ဟယ္ ငါကေတာ့ေလ လူေတြနဲ႕မေပါင္းဘူးသိလား လူေတြနဲ႕ေပါင္းရင္ သိပ္အေပါက္အစမ်ားလြန္လြန္းလို႕ ေပါင္းကိုမေပါင္းဘူး ျပီးေတာ့ ငါတို႕လူမ်ိဳးေတြကေလ သိပ္ျပီးေတာ့မွ မနာလိုစိတ္မ်ားတာ ငါဒီလိုေနတာ ဒီလိုစားတာ ဒီလို၀တ္တာ ဒီလိုသြားေနတာကိုေလ ၾကိတ္ျပီး မနာလိုျဖစ္ေနတာ ငါျဖင့္ဒီလို လူမ်ိဳးေတြကိုေပါင္းမယ့္အစား ဟိုလိုလူမ်ိဳးေတြကိုသာ ေပါင္းလိုက္ေတာ့တယ္ တကယ္။ ကိုယ့္ဘာသာပဲ တစ္ေယာက္တည္း ပဲ ထမင္းၾကမ္း ယတ္ခတ္စားေတာ့မယ္ အာရံုေတြေနာက္လြန္းလို႕" ဆိုတဲ့သူမ်ိဳးေတြကိုလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါေရာ။ အယ့္ အဲ့လိုလူမ်ိဳးေတြက်ျပန္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာရြာျပင္ထုတ္ေနတာလို႕ဆိုရမယ္ထင္တယ္။


အဲ့ဒီလိုလူမ်ိဳးမွာက်ေတာ့ သူရွိေနတဲ့ေနရာ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ရွိေနတဲ့ေနရာကို ေယာင္မွားျပီးတစ္ခါတစ္ေလ မ်က္စိလည္ျပီးေရာက္လာမိတဲ့ ခရီးသြားကို ဆံုမိတာနဲ႕ ေၾကာက္ခမ္းလိလိ စကားလံုးအၾကီးၾကီးေတြနဲ႕ ၾကြားလံုးထုတ္တာခံရပါေလေရာရွင္။ "ဟင္းဟင္း တို႕ကေလ လူေတြနဲ႕မပတ္သတ္ခ်င္လို႕ ကင္းကင္းေနတာ တို႕ကိုမ်ား လာထိလို႕ကေတာ့ သိတယ္မဟုတ္လား အရင္းကပိုင္းျပီး အဖ်ားကိုကင္ အျမစ္ကိုဖုတ္ ေခါင္းကို သုတ္စားပစ္မွာဆိုတာက တမ်ိဳး အူကိုနူတ္ အသည္းကိုထုတ္ျပီး အတြင္းအျပင္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပီး ဆားနဲ႕ပက္ နႏြင္းသိပ္ျပီးကင္ပစ္လိုက္မွာ သိတယ္ဟုတ္လား တို႕က မေျပာရင္မေျပာဘူး ေျပာလို႕ကေတာ့ အားလံုး အီတြန္႕ဘြမ္သြားမယ္။ ပါးစပ္နဲ႕မေျပာဘူး တို႕ကသိတယ္ဟုတ္လား ဘယ္တုန္းက ဘယ္လူကို ဘယ္လို လုပ္ထည့္လိုက္တာ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္လိုဂြမ္းသြားတာ မလုပ္ရင္ မလုပ္ဘူး လုပ္ရင္ေတာ့ တဆံုးပဲ"ဆိုတဲ့ မစားရ၀ခမ္းစကားေတြ နားေထာင္လိုက္ရေတာ့ ၾကားရတာ သူေတာင္ သတၱိေတြ တဖြားဖြားေပၚလာျပီး ဟ သူက တကယ္သတၱိေကာင္းတာပဲ တကယ္ဖိုက္တာပဲ ငါေတာင္ သူ႕ေလာက္ ေျပာရဲ လုပ္ရဲပါ့မလားမသိဘူးလို႕ ၾကိတ္ျပီး ခိုက္ေနမိေလာက္ေအာင္ကို စကားလံုးေတြက မိုးေပၚမွာပ်ံေနတာကို နားဆင္ခဲ့ရဖူးတယ္။

ဒါေပမယ့္ တကယ့္တကယ္တမ္း ရွင္းၾကလင္းၾကေဟ့ ေျပာၾကဆိုၾကေဟ့လည္းဆိုေရာ ခုနင္က လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းျပီး မာန္ပါပါဟစ္ခဲ့ဖူးတဲ့သူက သူမဟုတ္သလို ရူးသလိုေၾကာင္သလို ရူးေၾကာင္မူးေၾကာင္နဲ႕ မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္လို အျမီးကုတ္ေနတာေတြလည္း ျမင္ခဲ့ဖူးတယ္။


အင္း လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြေပါ့ေလ.။ ၾကံဳရ ဆံုရ ဘံုဘ၀မွာျဖင့္ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ကလူၾကမ္းျဖစ္ တစ္ကြက္တစ္ေလမွာ ကိုယ္က လူေကာင္းျဖစ္ သူမ်ားခင္းတဲ့ဇာတ္ကြက္ေတြမွာ ကိုယ္ဆိုတာ အိုးကင္းပူတိုက္ခံရတဲ့ နံျပားကိုျဖစ္လို႕။ ေအးေလ လူဆိုတာလည္း လူ႕ပတ္၀န္းက်င္ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းလူ႕ေလာကနဲ႕ကင္းလို႕ကြာလို႕မွရတာမွမဟုတ္ပဲ။ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ရြာေရာက္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ရင္ ရြာထဲေန ဇာတ္လိုက္လို ေနျပ မေပ်ာ္ရင္ ရြာျပင္ထြက္ ဘီးလူကြက္နဲ႕ ကျပ ဒီလိုပဲ လူ႕ဘ၀ဇတ္ခံု နိမ့္တုန္ျမင့္တုန္မွာ ရယ္ငိုေပ်ာ္သလိုသာေနလိုက္ေတာ့တာပဲ အေကာင္းသားကလား။ အခုတေလာ ရြာျပင္ထုတ္ခံရသူေတြနဲ႕ ရြာျပင္ထြက္ေနသူေတြကိုေတြ႕ေနမိလို႕ ေရးမိတဲ့ပို႕စ္ေလးပါ တုိက္ဆိုင္မူရွိရင္ ထိုသူကိုသာ ေျပာတာသာျဖစ္ေၾကာင္း။


Read More...

သရဲနဲ႕ဆံုတဲ့ေက်းဇူးေတာ္ည


ေက်းဇူးေတာ္ေန႕ အလြဲေတြနဲ႕ေပ်ာ္ရတဲ့ေန႕လို႕ဆိုရမယ္။ Thankdgiving dayမွာ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြနဲ႕ စိတ္လူပ္ရွားမူမ်ိဳးစံုနဲ႕ ဆင္ႏြဲရတဲ့ေန႕ဆိုေတာ့ ပိုပီးေတာ့ေတာင္ ေမ့လို႕မရတဲ့ေန႕ေလးတစ္ေန႕ေပါ့။ Thanksgiving dayမွာ ဗာဂ်ီးနီးယားလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ ေဂ်ာ့၀ါရွင္တန္က လာရတဲ့ေစးေစးရယ္ ဆံုဖို႕ ခ်ိန္းလို္္က္တာ ေမာင္ငယ္ရဲ့GPSက မ်က္စိလွည့္လိုက္တာ လိပ္စာေတြလြဲ ေနရာေတြမွား ခ်ိန္းတဲ့ေနရာေပ်ာက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုး မူလစံုရပ္ျဖစ္တဲ့ Water Frontက်မွ လူစံုေတာ့တယ္ တစ္ခါ စီးေတာ္ယာဥ္ကားအနီေလးက စိတ္ေကာက္လို႕ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႕ တြန္းလိုက္ရေသးတယ္ :D

အဲ့ကေနမွာ Capitol Hillကို ခ်ီတက္ၾကပီး ရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္ကို ပတ္ၾကည့္ Capitol hillကို လက္၀ဲရစ္ လက္ယာယစ္လွည့္ၾကည့္ Capitol hill ေရွ႕က ေရကန္ေလးမွာခနနားရင္ ေန၀င္တရီေရာ အခ်ိန္ေလးရဲ့ေန၀င္ခ်ိန္ကို အေတြးကိုယ္စီနဲ႕ ရူ႕ေမာမိၾကတယ္ ေနာက္ဆံုး ကားစီကိုျပန္ေလ်ာက္လာၾကျပီးမွ ေနလံုးၾကီး၀င္ခါနီး ေနာက္ခံနဲ႕ ထီးထီးမားမားၾကီး တည္ေနတဲ့ အနီေရာင္အိမ္ ဒီးယန္းျပတိုက္ကုိျမင္ေတာ့ ကပ္ကပ္ေက်ာ္သြားတာမ်ားလို႕ သြားျဖစ္သြားေအာင္ကို ကိုယ္ကပဲ ေလာေဆာ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို အပါေခၚျပီး အဲ့ဘက္ကို လမ္းေလ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္

ညေနေစာင္းလည္းျဖစ္ျပန္ Thanksgiving day ေဟာလီးေဒးကလည္း ျဖစ္ျပန္ ျပတိုက္ပိတ္ခါနီး နာရီ၀က္ေလာက္ပဲအလုိ ဆိုေတာ့ အဲ့ဒီ့ျပတိုက္ထဲမွာ အရမ္းကို တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနျပီး ၀န္ထမ္းေတြနဲ႕ လူနည္းနည္းကိုပဲ ေတြ႕ရတယ္။ သစ္သားနဲ႕ထြင္းထားတဲ့ေလွေတြ အေရာင္စံုဆိုက္စံု အလံေတြလႊင့္ထူထားတာေတြကို ေငးေမာရင္း ကိုယ္တို႕ေတြ ဒုတိယအထပ္ကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။အဲ့ဒီ့မွာ လူနီအေမရိကန္ေတြရဲ့ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ စာအုပ္ေတြ တီရွပ္ေလးေတြ ေသာ့ခ်ိတ္ေလးေတြ နားကပ္ေလးေတြ ဆြဲၾကိဳးေလးေတြ ေနာက္ သူတို႕ရဲ့ရုိးရာလက္လုပ္အနပညာ အမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြေရာင္းတဲ့ျပခန္းေလးဆိုေတာ့ ေစ်း၀ယ္တာ၀ါသနာပါတဲ့ အတူပါလာတဲ့ဇနီးေမာင္နွံရယ္ ေမာင္ငယ္ေလးရယ္ ေစးေစးရယ္ ကိုယ္ရယ္ ေလ်ာက္ပီး တေမ့တေမာ လိုက္ေငးျဖစ္တယ္။

ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ ဟိုဟာကေစ်းၾကီးတယ္ ဒီဟာကေတာ့ ေစ်းမတန္ဘူး စသျဖင့္ ေ၀ဖန္ေနရင္းက ေစးေစးက နားေနခန္းသြားခ်င္တယ္လို႕ ဆိုလာပါတယ္။ ဟိုဟိုဒီဒီ လုိက္ၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕ပါဘူး အဲ့တာနဲ႕ေစးေစးက ေကာင္တာကိုသြားေမးျပီး အမ rest room ဟိုဘက္ေထာင့္ခန္းမွာတဲ့ ေစးေစးသြားလိုက္ဦးမယ္တဲ့။ က်မလည္း ပထမေတာ့ မသြားပဲေနဦးမလို႕ကေန ငါလည္း သြားလိုက္ပါမယ္ေလဆိုပီး ေစးေစးေနာက္က ငါလည္းလိုက္မယ္ေလဆိုပီး လိုက္သြားပါတယ္။အဲ့မွာ ဇာတ္လမ္းကစေတာ့တာပါပဲ။

အမ်ိဳးသမီးအိမ္သာကိုလည္းျမင္လို႕၀င္မယ္လည္းဆိုေရာ လိေမၼာ္ေရာင္ၾတိဂံဆိုင္းဘုတ္ေလးနွစ္ခု ပိတ္ပီးေထာင္ထားတယ္။ Closed ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ အဲ့တာနဲ႕ အမ်ိဳးသားအိမ္သာဘက္ကို ၾကည့္ေတာ့ ေရက်သံသဲ့သဲ့ၾကားရတယ္။ လူရွိတယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ ေရအိမ္ျမင္မွ ပိုပီးသြားခ်င္လာတာနဲ႕ မထူးပါဘူး ဘယ္သူမွလည္းမရွိဘူးဆိုျပီး close ဆိုတဲ့ဆုိင္းဘုတ္ကိုေက်ာ္ခြျပီး အမ်ိဳးသမီးအိမ္သာထဲကို နွစ္ေယာက္သြား အတင္း၀င္သြားလိုက္တယ္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အိမ္သာခန္းေတြက မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္အခန္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ ေစးေစးက ၀င္၀င္ခ်င္းဘယ္ဘက္ျခမ္းဘက္က ဒုတိယခန္း တတိယခန္းေလာက္ထဲ၀င္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မက ဟိုးေဘးဘက္အစြန္ဆံုးေလာက္က်တဲ့အခန္းဘက္ကုိ ေလ်ာက္သြားျပီး ၀င္လုိက္ပါတယ္။ တခန္းလံုးက လင္းထိန္ျပီး တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနပါတယ္။

အဲ့တာနဲ႕ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ျပီး ျပန္ လမ္းေလ်ာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မရဲ့မ်က္လံုးက က်မျဖတ္ေလ်ာက္လာတဲ့ အခန္းရဲ့ မ်က္နွာျခင္းဆိုင္က ဒုကၡိတေတြအတြက္ စပါရွယ္ထားတဲ့အခန္းကို ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီ့အခန္းေတြက သာမာန္ထက္ နည္းနည္းပိုက်ယ္ပါတယ္။ အဲ့အခန္းရဲ့တံခါးက နည္းနည္းေလး ဟေနပါတယ္။ ဟေနတဲ့ေနရာကေန ျမင္လိုက္ရတာကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ေက်ာခိုင္းထားသလိုမ်ိဳး ကုတ္ဒ္အက်ီအမည္းေရာင္ကို ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္စမတ္က်က် ၀တ္ထားတဲ့အက်ီလို ပံုစံမ်ိဳးကို ေနာက္ကေနျမင္လိုက္ရသလိုပါ။ အဲ့တာနဲ႕ဘာရယ္မဟုတ္ တံခါးေအာက္ေျခကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအာက္မွာ ဘာမွ မရွိပဲ ရွင္းေျပာင္ေနတာပါပဲရွင္။

က်မ နည္းနည္း ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီ့အခန္းေရွ႕မွာ ရပ္ပီး မသကၤာလို႕ ေနာက္တစ္ခါအေပၚကို ထပ္ၾကည့္ေတာ့ ကုတ္အက်ီအမည္းေရာင္ကိုျမင္ရပါတယ္။ အဲ့တာနဲ႕ တကယ့္ကို ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ျပီး ေဘစင္ေရွ႕မွာ ရပ္ပီး မွန္ၾကည့္ေနတဲ့ ေစးေစးဆီကို လ်ာက္သြားလိုက္ျပီးေတာ့ ေစးေစးေရ ဒီအခန္းထဲမွာ လူရွိတယ္ထင္တယ္လို႕ေျပာေတာ့ ေစးေစးက မ်က္လံုးျပဴးသြားပါတယ္။ ဟုတ္လို႕လား အစ္မရဲ့တဲ့ ဒီအမ်ိဳးသမီးအိမ္သာက အေရွ႕မွာ ပိတ္ထားတယ္လို႕ေျပာေတာ့ ေစးတို႕ပဲရွိေနတာမဟုတ္လားတဲ့။

မဟုတ္ဘူး ငါဟိုအခန္းထဲမွာ အက်ီအမည္းၾကီးေတြ႕တယ္ လူလားမသိဘူး သြားတြန္းၾကည့္ရေအာင္ဆိုေတာ့ အမေလး အမေျပာတဲ့အသံၾကီးကို ပိုေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတယ္ လာလာျမန္ျမန္ထြက္မယ္ ဘာမွန္းေသခ်ာမသိဘူးဆိုပီး ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ သူက အလ်င္စလို ေလ်ာက္ျပီး အ၀ကိုထြက္သြားပါတယ္။ အေပါက္မွာပိတ္ပီး ခ်ထားတဲ့ ပုန္းေတြကိုေတာင္ ၀င္တိုက္မိသြားပါတယ္။ ေနဦးေလ သြားၾကည့္ပါမယ္ဆိုမွ လာပါ အတူသြားၾကည့္မယ္ေလ ဆိုပီး ေအာ္ရင္းနဲ႕သူ႕ေနာက္ကေန လိုက္ေခၚရင္းနဲ႕ကိုယ္တို႕နွစ္ေယာက္စလံုး အေျပးတပိုင္းနဲ႕ အျပင္ကိုေရာက္သြားပါတယ္။

ခန္းမထဲမွာ ကိုယ္တို႕နွစ္ေယာက္ေပ်ာက္သြားလို႕ အျပင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြက လိုက္ရွာေနၾကပါတယ္။ နွစ္ေယာက္စလံုး နည္းနည္းေတာ့ လန္႕သြားၾကပါတယ္။ အဲ့တာကိုျပန္ေျပာျပျဖစ္ေတာ့ လူအင္အားေတာင့္သြားေတာ့ ရယ္စရာဟာသတစ္ခုလိုျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲ့တာနဲ႕ အုပ္စုလိုက္ ျပတိုက္ထဲကေနထြက္ပီး တရုတ္တန္းဘက္ကို ခ်ီတက္ျပီး ကားနဲ႕ထြက္လာၾကပါတယ္။ ေမာင္ငယ္ေလးလက္ေဆာင္ေပးတဲ့ ၀ါးပတၱလားပံုစံ တူရိယာေလးကို သံုးေယာက္သား ကားေပၚမွာ မူတ္ျပီး ေဆာ့လာၾကပါတယ္။ ျပတိုက္ထဲတင္ ေက်ာကုန္းျပတာမျပီးပဲနဲ႕အဲ့မွာ ဇာတ္လမ္းက ထပ္စပါေလေရာရွင္။

Thanksgiving dayညျဖဖစ္ေတာ့ ျဖတ္လာတဲ့၀ါရွင္တန္ဒီစီလမ္းတေလ်ာက္လံုး ကားေတြလူေတြရွင္းပါပဲ။ ေနာက္ျပီး စားေသာက္ဆိုင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း လမ္းတေလ်ာက္ပိတ္ထားတာေတြ႕ရပါတယ္။ ကားလမ္းေပၚမွာ က်မတို႕ကားေလးအပါအ၀င္ အနည္းငယ္ေလာက္ပဲ လမ္းေပၚမွာရွိေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။

အဲ့မွာ လမ္းဆံုတစ္ခုမွ မီးပိူင့္မိလို႕ ကားရပ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ရုတ္တရက္ ကားထဲကေန ဂီတသံတစ္ခုၾကားလိုက္၇ပါတယ္။ မယ္ဒလင္တီးသံလိုလို ေစာင္းတီးသံလိုလို ပေလမူတ္သံလိုလို ဆြဲဆြဲငင္ငင္ဂီတတီးလံုးသံေလးပါ။ ကားထဲမွာ ကက္ဆက္ဖြင့္ထားလားဆိုေတာ့ မဖြင့္ထားပါဘူး။ အဲ့ဒီ့တီလံုးသံေလးၾကားေနရတဲ့ လမ္းေဘး၀ဲယာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူသူကင္းရွႈင္းလို႕။ အဲ့တာနဲ႕ အကုန္တိတ္ျပီး အာရံုစိုက္နားေထာင္လိုက္ေတာ့ ကားေနာက္ဖံုးဘက္ကေန လာေနတဲ့အသံပါ။

အဲ့တာနဲ႕ ေနာက္ခံုမွာထုိင္ေနတဲ့သံုးေယာက္သား ေခါင္းေတြကိုခ်ာခနဲ လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့................ဂီတသံေလးကို ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ ၾကားေနရေပမယ့္

(....................) ဘာဆိုဘာမွ မေတြ႕ရပါဘူးရွင္။

အဲ့တာနဲ႕ က်မတို႕လည္း အသားကုန္ေအာ္ၾကရင္း ရယ္ေမာလိုက္ၾကပါတယ္။ က်မက ငါတို႕ေတာ့ သရဲလို္က္ေျခာက္ေနျပီထင္တယ္ အခုထုိင္ေနတဲ့ လူေတြကေရာ လူေေတြဟုတ္ရဲ့လားမသိဘူးလို႕ ေျပာျပီး အားရပါးရရယ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ကားကို ၀ူးခနဲေမာင္းထြက္ရင္း ေနာက္ တရုတ္တန္းကိုခ်ီတက္ပီး တရုတ္ဆိုင္မွာ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ရယ္ ၾကာဆံေၾကာ္ရယ္ ၀က္သားလံုးေၾကာ္ရယ္ကို ေစးေစးနဲ႕ နွစ္ေယာက္တည္း Thanksgiving ညစာ စားလိုက္ၾကေတာ့ေပါ့ကြယ္ :D

စိတ္လူပ္ရွားမူမ်ိဳးစံုကိုေပးတဲ့ တကယ့္ကို အမွတ္တရ ေက်းဇူးေတာ္ညေလးပါပဲ။

Read More...

ထိပ္တင္ဆန္း - လက္ရည္တစ္ျပင္တည္း



လက္ေရတျပင္တည္း နွီးေဒါင္းလန္းေတြနဲ႕ ၀ိုင္းဖြဲ႕ကာ စားၾကသည္တြင္ ျမမဒီရင္ ခပ္ငယ္ငယ္ ေတးဆိုၾက ျမဴးေပ်ာ္ၾက ေဟ့ သူငယ္ခ်င္းေရ တုိ႕နယ္ပယ္တြင္ မိုးသက္ကယ္ဆင္ ရွစ္ခြင္ကမည္း မိုးရြာမလိုလိုနဲ႕ဘဲ ညီညြတ္ေရးနဲ႕ အသက္ရွည္ရွည္ ခင္ခင္မင္မင္ လက္ရည္တျပင္တည္း ေရွးကေတာ့ပိုခ်စ္ၾကတယ္... သိပ္ၾကိဳက္တဲ့သီခ်င္းေလးပါ.. ထိပ္တင္ဆန္းအသံက အေတာ့္ကို ေကာင္းလြန္းတယ္..

Read More...

တို႔႔တိုင္းျပည္

ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို ့

တို ့ရြာ တို ့ေျမ၊ တို ့ရြာေျမ၀ယ္

ေစတီစပါး၊ မ်ားလည္းမ်ား၏

မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္

ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္

ယာစကာမ်ဳိး၊ တၫိႈးၫိႈးႏွင့္

ပုထိုးျမင့္ေမာင္း၊ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းၾကား

လွည့္လည္သြားလွ်က္

မစားေလရ၊ ၀မ္္းမ၀၍

ဆြမ္းမွ်မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို ့

တို ့ရြာတို ့ေျမ၊ တို ့ရြာေျမ၀ယ္

ေရခ်ဳိေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္

သီးႏွံခ်ဳိပ်ား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏

မ်ားပါေလလည္း၊ တမြဲမြဲႏွင့္

ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္

ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍

ေတာကၿပိတၱာ၊ ျဖစ္မည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ ျမန္မာထေလာ့၊

အားမေပ်ာ့ႏွင့္၊ မေလ်ာ့လံု ့လ

သူကစ၍၊ ငါကအားလံုး

လက္႐ံုးမ်ားေျမာင္၊ ဉာဏ္မ်ားေျမာင္ႏွင့္

စြမ္းေဆာင္ၾကေလ

ဤေျမဤရြာ ဘယ္သူ ့ရြာလဲ

ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ ့စပါးလဲ

ထားေလာ့တာ၀န္၊ ဉာဏ္ေရွ ့ပန္း၍

တ၀မ္းတစိတ္ ညီေစသတည္း။

ေဇာ္ဂ်ီ

Read More...

ျဖန္ေျဖခဲ့ရတဲ့ စေန

ဒီေန႕စေနမနက္ေစာေစာစီးစီး က်မ မနိုးစဖူး နိုးလာခဲ့တယ္။ ေစ်းသြားဖို႕ ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းရင္း အရမ္းခ်မ္းလြန္းလို႕ ဂ်င္းဂ်က္ကတ္ကို ရင္ဘတ္အထိ တင္းတင္းေစ့ရင္း လက္ဖ်ားေတြ ထံုက်င္ေအးခဲေနတာကို နာနာက်င္က်င္ခံစားရတယ္။ ေအးလြန္းလို႕ ရူးဖိနပ္ထူထူစီးထားတဲ့ ေျခဖ်ားေလးေတြ ဆိုင္ကယ္လက္ကိုင္ကို တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးေတြ ေအးခဲျပီး အထိမခံနိုင္ေအာင္ ထံုက်င္ေနတယ္။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေရာက္မွ ေရေႏြးၾကမ္းပူပူကို ကမမ္းကတမ္းေသာက္ရင္း လက္ဖ၀ါးနဲ႕ ေရေႏြးၾကမ္းခြက္ေလးေတြကို ကပ္ရင္း အေအးေျဖခဲ့ရတယ္။" မခို႕"လို႕ ေခၚတဲ့ လက္ဘက္ရည္ ခ်ိခ်ိဳက်က်ဆိမ့္ဆိမ့္ေလးကို ငံုေသာက္ရင္း ပဲေၾကာ္နဲ႕ မုန္႕ဟင္းခါးပူပူေလးကို စားရင္း ညီမငယ္ျပည့္စံုနဲ႕ ေထြရာေလးပါးေတြ ေျပာရင္း အားရပါးရရယ္ခဲ့ရတဲ့အထိ စေနမနက္ခင္းက တကယ့္ကို မဂၤလာအတိပါပဲ။

လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ကေနျပန္ေတာ့ ေနေရာင္ျခည္က ခပ္ေႏြးေႏြးေလး ျဖာက်ေနျပီျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္အရွိန္နဲ႕ မ်က္နွာကို ေလတ၀ူး၀ူးတိုးေနတဲ့ေလကေတာ့ ေအးစက္ေနတုန္းပါပဲ။ အိမ္နားကို ေရာက္ဖို႕ ခ်ိဳးေကြ႕ခါနီးမွာ လူေတြ အုပ္စုလိုက္ ရုတ္ရုတ္ရုတ္ရုတ္ ျဖစ္ေနတာကို သတိထားမိတယ္။ အဲ့တာနဲ႕ တတ္သည့္ပညာမေနသာဆိုသလို လူစုလူေ၀းနဲ႕တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာကို သတိထားမိတာနဲ႕ ဆုိင္ကယ္ဦးက အဲ့ဒီ့ေနရာဆီကို လွည့္ေမာင္းလိုက္ပါတယ္။


မက္ခရိုကုန္တိုက္လို႕ေခၚတဲ့ ထိုင္းခ်င္ဟန္ေဆာင္တတ္တဲ့ ျမန္မာႏြယ္ဖြား ထိုင္းေပါက္ေလးေတြက ျမန္မာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း အခ်ိဳးမေျပပဲ က်ိဳးတို႕က်ဲတဲ ဆက္ဆံတတ္တဲ့ ျမန္မာဆိုရင္ အထင္ေသးသလို ေဟာက္တတ္တဲ့ ဆက္ဆံေရး ေရေရာထားတဲ့ေနရာေရွ႕မွာ ထိုင္းဆုိင္၀န္ထမ္းေတြနဲ႕ ထိုင္းခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတဲ့ ေရႊ ျမန္မာမမေတြက အေပါက္၀ေတြက ျပဴတစ္ ျပဴတစ္ၾကည့္ေနတယ္။ ကားလမ္းမရဲ့တစ္ဘက္တစ္ခ်က္မွာ အေရာင္အေသြးစုံတဲ့ျမန္မာေတြ အုပ္လိုက္ ေမ်ာက္ပြဲၾကည့္သလို ရပ္ၾကည့္ေနၾကတယ္။

အဲ့ဒီ့လူစုစု စုစု ေရွ႕ကို က်မဆိုင္ကယ္ကို ျဖတ္ေမာင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ လူအုပ္စုရဲ့ၾကားထဲမွာ အသက္၆၀ေက်ာ္ ၇၀နီးပါး ကုလားဆင္အဖိုးအိုအိုၾကီးတစ္ေယာက္ကို လူတစ္ေယာက္က အေနာက္ကေန ခ်ဳပ္ထားတယ္။ အခ်ဳပ္ခံထားရတဲ့ အဲ့အဖိုးၾကီးကို လံုျခံဳေရး၀တ္စံုအျပာ၀တ္ထားတဲ့ လူပိန္ပိန္တစ္ေယာက္က ဗိုက္ကို အဆက္မျပတ္ထိုးေနတယ္။ အဖိုးၾကီးလဲက်သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ အဖိုးၾကီးကို စစ္ဖိနပ္၀တ္ထားတဲ့ ေျခေထာက္နဲ႕လႊဲလႊဲျပီး ပိတ္ကန္ေနတယ္။ အဖိုးၾကီးက ယိုင္တုိင္ယိုင္တိုင္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အဖိုးၾကီးကို မ်က္နွာကို လက္သီးနဲ႕ပိတ္ထုိးဖို႕လုပ္ေနတယ္။ အဲ့ဒီ့လူရဲ့လက္ဖမိုးမွာ စတီးလက္ထိပ္လို သံလက္ေကာက္၀တ္ထားတယ္။ ေနာက္မွ ျမင္လိုက္ရတာ အဖိုးၾကီး၇ဲ့ ေဖြးျဖဴေနတဲ ဆံပင္ေတြရဲ့ၾကား ဦးေခါင္းရဲ့ေနာက္ေစ့တည့္တည့္မွာ ေသြးေတြ ရဲေနတာပါပဲ။ မတရားတာျမင္ရင္ ေသြးကကို အလိုလုိ ၾကြလာမိတဲ့ ကၽြန္မလည္း ဆိုင္ကယ္ကို ၀ုန္းကနဲ ေကြ႕ခ်လုိက္ျပီး ဆုိင္ကယ္ရပ္တဲ့ေနရာမွာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ရပ္လိုက္ျပီး ဆုိင္ကယ္ေပၚကေန လႊားလႊားနဲ႕ အဲ့ေနရာကို ေျပးသြားလုိက္တယ္။

ျမင္လိုက္ကတည္းက ဒီအဖိုးၾကီးဟာ ျမန္မာျဖစ္တယ္ ထိုးေနတဲ့လူက ထုိင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ ရိပ္မိလိုက္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ အဲ့ေလာက္လုပ္ရတာလဲ ဘာျဖစ္တာလဲ ဘာျဖစ္တာလ ဲလို႕ ျမန္မာလို ေအာ္ေမးေတာ့ အဖိုးၾကီးက သူ႕ရဲ့ ကၽြတ္လုဆဲဆဲ ေျခညွပ္ဖိနပ္အစုတ္ေလးကို မရမက ကုန္းေကာက္ေနရင္းက တုန္တုန္ရီရီနဲ႕ ကၽြန္မကို ေမာ့ၾကည့္တယ္။ သူ႕ေဘးနားက ဆြဲထူေနတာလား ဆြဲခ်ဳပ္ေနတာလားမသိတဲ့ တစ္ေယာက္က ကၽြန္မကို ၾကည့္ျပီး သူ ခိုးလို႕တဲ့။ အဲ့ေတာ့မွာ အဲ့အဖိုးၾကီးက ကၽြန္မကို ေမာ့ၾကည့္ျပီး သူ သြားတုိက္ေဆးတစ္ဘူး ယူမိတယ္ အခုျပန္ေပးျပီးျပီလို႕ေျပာတယ္ အဲ့အခ်ိန္မွာ ထုိင္းလံုျခံဳေရးက ၀ုး၀ုူး၀ါး၀ါးေအာ္ရင္းနဲ႕ အဖိုးၾကီးကို အတင္းဆြဲထူျပီး ထပ္ကန္ဖို႕ၾကိဳးစားတယ္။ အဲ့ဒီ့လံုျခံဳေရးထိုင္းရဲ့ လက္ပတ္နဲ႕လက္ေမာင္းတစ္ခုလံုးမွာလည္း ေသြးေတြခ်င္းခ်င္းရဲေနတယ္။ အဖိုးၾကီးကို ထိုးလိုက္ ခ်ဳပ္လိုက္ ခ်လိုက္ လုပ္ေနရင္းနဲ႕ အဖိုးၾကီးရဲ့ ေခါင္းက ထြက္တဲ့ေသြးေတြက သူ႕ကိုယ္ကို ေပကုန္တာျဖစ္ပါတယ္။

သူက မေက်မနပ္နဲ႕ကို ထပ္ျပီး ကန္ေက်ာက္ထုိးၾကိတ္ဖို႕လုပ္ေတာ့ ကၽြန္မလည္း အသံအက်ယ္ၾကီးနဲ႕ ေဟး you should call police. call police call police လို႕ အဂၤလိပ္လို ေအာ္လိုက္ျပီး အဖိုးၾကီးနားမွာ ကာရပ္လိုက္ပါတယ္။ နင္တို႕ အဲ့ေလာက္ ရိုက္စရာမလိုဘူး သူခိုးတာမွန္ရင္ ရဲလက္အပ္လိုက္ ဘာမွ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ အဲ့ေလာက္ၾကီးမလုပ္နဲ႕လို႕ ျမန္မာလိုဆက္ေျပာေတာ့ အဲ့ရိုက္ေနတဲ့ေကာင္က ကၽြန္မကုိ မေက်မနပ္နဲ႕ ထိုင္းလို ေအာ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ့မွာတင္ ကုန္တိုက္ထဲက ထိုင္းမေတြကလည္း ရပ္လိုက္ေတာ့ ဆက္မလုပ္နဲ႕ေတာ့လို႕ ယူဆရတဲ့ထုိင္းဘာသာနဲ႕ ေအာ္ေနၾကတယ္။ ဒါကို ရိုက္ေနတဲ့ လံုျခံဳေရးယမ္းေကာင္က မေက်မနပ္နဲ႕ အဖိုးၾကီးကို ဆက္ထိုးဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္။ အဲ့ဒီ့မွာတင္ က်မကလည္း နင္တို႕မတရားမလုပ္နဲ႕ေတာ့ သူခိုးတယ္မွန္ရင္ ရဲလက္အပ္လိုက္ နင္တို႕ ဒီေလာက္ ရိုက္နွက္စရာမလိုဘူး မတရားဘူး လုပ္စရာမလိုဘူးလို႕လို႕အသံကုန္ေအာ္ျပီး ကာရပ္ေနတဲ့ က်မကို သူက ထိုင္းလို ဆဲျပီး က်မကိုပါ ထိုးဖို႕ ရြယ္ပါတယ္။

ထိုးဖို႕ရြယ္လိုက္တဲ့ အဲ့လူကို ေဘးက လူတစ္ေယာက္က ေနာက္ကေန ခ်ဳပ္ျပီး တားပါတယ္။ ေနရာက မေရြ႕ပဲ မ်က္နွာမာမာနဲ႕ က်မလည္း သူ႕ကို မ်က္လံုးခ်င္းေသခ်ာဆိုင္ၾကည့္ျပီး သူထိုးရင္ က်မကပါ ျပန္ရိုက္ဖို႕ ျပင္ေတာ့ ကၽြန္မနဲ႕မ်က္မွန္းတမ္းမိေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းက ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္ကလည္း က်မေဘးကို ေရာက္လာျပီး ေဟး မင္းတို႕ ဒီလိုလုပ္တာ တရားဥပေဒနဲ႕မညီဘူး ရဲကို ေခၚ ရဲလက္အပ္လို႕ အဂၤလိပ္လို၀င္ေျပာေတာ့ သူ က ထိုင္းလို မေက်မနပ္နဲ႕ က်မတို႕နွစ္ေယာက္ကို ေအာ္ေနပါတယ္။ က်မလည္း သူတကယ္လို႕ လာရိုက္ရင္ ျပန္ ကိုင္ရိုက္လို႕ရေအာင္ ဆုိင္ကယ္ဟဲလ္မက္ကို ေကာက္ဆြဲျပီး ဆိုင္ကယ္နားေရာက္ေတာ့မွ ေနာက္မွာ ပါလာတဲ့ ညီမငယ္ ျပည့္စံုက က်မနဲ႕ အဲ့လံုျခံဳေရး အေျခအတင္ ျဖစ္ေနတဲ့တေလ်ာက္လံုး မ်က္နွာထားတင္းတင္းနဲ႕ က်မေနာက္ကေန လက္ပိုက္ျပီး လူမိုက္ရုပ္နဲ႕ ရပ္ၾကည့္ေနတာကို ျမင္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့လိုအားကိုးရတဲ့ ခ်စ္ညီမပါ :P

က်မညီမေလးရဲ့မ်က္နွာထားကိုျမင္လိုက္တာနဲ႕ အဲ့ထိုင္းလား ျမန္မာလားမသိတဲ့ လံုျခံဳေရးယမ္းက ဟိုဘက္ကားလမ္းကို ျဖတ္ကူးေျပးသြားပါတယ္။ အဲ့မွာ ထိုင္းမေတြနဲ႕ထုိင္းေတြကလည္း ၀င္ျပီး ျဖန္ေျဖတဲ့သေဘာ အဲ့ဒီ့ေကာင္ကို ထိုင္းလိုေတြေျပာေနၾကပါတယ္။အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ေဘးက ခုနက ေမ်ာက္ပြဲလို ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ျမန္မာအုပ္စုလုိက္ၾကီးဆီက မိန္းမၾကီးၾကီးေတြက ဟုတ္တယ္ သူကို ရိုက္ေနတာ အၾကာၾကီးပဲ ကန္လည္းကန္တယ္ အဲ့ေကာင္လက္ထဲက သံလက္ေကာက္နဲ႕ ေခါင္းကို ကြဲေအာင္ ထိုးေနတယ္ မတရားဘူး ဘာညာနဲ႕ ၀ိုင္းေအာ္ၾကပါတယ္။ က်မရင္ေတြ ေဒါသေသြးေတြ တိုးျပီး တဒိန္းဒိန္း ခုန္ေနပါတယ္။ စိတ္လည္း တို ေဒါသလည္း ထြက္ အဲ့တာနဲ႕ ဒီဘက္ကေန ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြဘက္ကို လွည့္ျပီး ေအး ျမန္မာကလည္း လစ္ရင္လစ္သလို ခိုး ထိုင္းကလည္း မိတာနဲ႕ ထိုး အဲ့တာနဲ႕ပဲ ေသကုန္ၾကေတာ့မယ္လို႕ လွည့္ေျပာလိုက္ပါတယ္။အဲ့ဒီ့လိုျဖစ္ေနတုန္း ခုနက လဲျပိဳေနတဲ့ ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႕ အဘိုးၾကီးကို တစ္ေယာက္က တြဲေခၚျပီး လမ္းၾကားထဲကို ၀င္သြားတာေတြ႕လိုက္ပါတယ္။

အဲ့ေတာ့မွ လူေတြရဲ့အာရံုက က်မနဲ႕ ထိုင္းလံုျခံဳေရးရဲ့ မ်က္လံုးျခင္း တုိက္ပြဲကို ဆက္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ က်မလည္း ဆိုင္ကယ္ေပၚ ျပန္တက္ျပီး စက္နိူးဖို႕ျပင္ျပီး ဟိုဘက္ကားလမ္းကေန မေက်မနပ္နဲ႕ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ထိုင္းကို ဆုိင္ကယ္ေပၚခြထိုင္ျပီး ေမာင္းမထြက္ေသးပဲ ေသခ်ာ စူးစိုက္ျပီး အၾကာၾကီး ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္မွ စိတ္ကို ေလ်ာ့ျပီး ဆုိင္ကယ္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္ျပီး ေမာင္းထြက္လာပါေတာ့တယ္။ ငါလုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့ ဒီထိုင္းေတြ အကုန္ေသကုန္ေတာ့မယ္လို႕ မေက်မနပ္ ေရြရြတ္ေနေတာ့ ညီမငယ္က စိတ္ေလ်ာ့ပါ စိတ္ေလ်ာ့ပါ လို႕ ေနာက္ပါတယ္။ သူ႕ကို ခ်န္ထားခဲ့ျပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ အဲ့ဒီ့ေနရာကို သြားမွာစိတ္ပူေနတဲ့ ညီမကို အသာျပံဳးျပျပီး ဆိုင္ကယ္ကို သြားခ်င္တဲ့ခရီးဆီကို တစ္ေယာက္တည္း ေမာင္းထြက္လာပါတယ္။ တလမ္းလံုးေတြးမိတာကေတာ့ လူေတြဟာ သူခိုးေဟ့ဆိုတာနဲ႕ ၀ိုင္းျပီး ဆြမ္းၾကိးေလာင္းခ်င္တဲ့သူ ထိုးခ်င္ ၾကိတ္ခ်င္ ကန္ခ်င္ ေက်ာက္ခ်င္တဲ့သူေတြဟာ အမ်ားသားပဲ။ တိုလီမိုလီေလးေတြ ခိုးမိတဲ့သူခိုး လမ္းေဘးေျမာင္းၾကားက သူခိုးဆိုရင္ေတာ့ ၀ိုင္းျပီး ထုေထာင္းရိုက္ပုတ္ခ်င္ေပမယ့္ ကုလားထုိင္ေပၚ အခန္႕သားထိုင္ အဲကြန္းလ္ေအာက္ သူခိုးၾကီးေတြ ျပည္သူပိုင္ပစၥည္း ကိုယ့္ပစၥည္းလိုမ်ိဳး အလစ္တိုတာ ေျဖာင္တာ ကလိမ္ကက်စ္က်တာ ယုတ္မာတာ ခိုးတာကိုက်ေတာ့ ေရာ..မိရင္ ဆြမ္းၾကီးေလာင္းခ်င္သူေတြ ရွိပါ့မလားလို႕ ေတြးမိပါေတာ့တယ္..

သြားတိုက္ေဆးေလးတစ္ဘူးအတြက္နဲ႕ လံုျံခံဳေရးယမ္းရဲ့ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ တြယ္တာကို ခံလိုက္ရတယ္ ေသလုေမ်ာပါးပဲ တကယ့္လို႕သာ က်မတို႕သာ ၀င္မကာခဲ့ရင္ မျမင္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ခဲ့ရင္ အဲ့အဘိုးၾကီး အခုေလာက္ရွိ ေသြးပြက္ပြက္အန္ေနေလာက္ျပီ. ေနာက္ဆို ဒီထိုင္းေတြနဲ႕ေတာ့ ဆုိင္ကယ္စီးရင္ ေသနတ္ကိုင္ရင္ကိုင္ မကိုင္ရင္ေတာ့ ဓါး လြယ္ျပီး ေလ်ာက္သြားရမယ့္ အေပါက္ျဖစ္လာတယ္

ဒီ့ေလာက္ေအးစက္ခဲေနတဲ့ ေဆာင္းမနက္ခင္းမွာ ေသြးထြက္ေအာင္ ေခါင္းကို သံလက္ထိပ္နဲ႕အထိုးခံရေတာ့ အဲ့အဘိုးၾကီး မူးေနတယ္ သူ႕ကိုယ္သူေတာင္ မနုိင္ေတာ့ဘူး စာရိတၱပ်က္သလိုမ်ိဳး သူမ်ားပစၥည္းခိုးတာကို မၾကိဳက္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ အဘိုးအရြယ္ၾကီးကို မတရားလုပ္ခံရတဲ့အတြက္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း စိတ္အေတာ္ထိခိုက္မိတယ္.

Read More...

က်ိဳက္ထီးရိုးသြားခ်င္တယ္


က်ဳိက္ထီးရုိးတစ္ခြင္ ၿပဲၿပဲစင္
ညီမငယ္ ျပည့္စံုရဲ့ ကၽြန္္မတို႕ေမာင္နွစ္မသံုးေယာက္သြားခဲ့တဲ့ က်ိဳက္ထီးရိုးေလးဘုရားဖူးခရီးပို႕စ္ေလး အလြမ္းေျပျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။
**********
ခရီးထြက္ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိ ေတာ္တန္ရုံ စိတ္ကူးခြင့္မရခဲ့ပါဘူး. ဘာလုိ႔ဆုိေတာ့ က်မ မိဘေတြက သူတုိ႕ကုိယ္တုိင္လဲ လုိက္မပုိ႔ႏုိင္ (ေငြေရးေၾကးေရးအရပါ) သူမ်ားနဲ႔ထည့္လုိက္ဖုိ႔ကလဲ စိတ္မခ်နဲ႔မုိ႔ အသက္ ၂၀ ေရာက္တဲ့အထိ အိမ္ကေန ညအိပ္ညေန ခရီးေတာင္ မသြားဖူးပါဘူး.

၂၁ ႏွစ္အရြယ္က စပီး အလုပ္စဝင္ေတာ့မွ က်မက အိမ္ကုိ အမွန္အတုိင္းေျပာပီးကုိ ရန္ကုန္တစ္ခြင္နဲ႔ လက္လွမ္းမီရာ သန္လ်င္ ေက်ာက္တန္း ပဲခူး ေထာက္ႀကံ့ စသျဖင့္ ေျခဆန္႔ပါေတာ့တယ္.

အခုေတာ့ ေရျခားေျမျခားမွာ က်မ တစ္ေယာက္တည္း ေနရဲေနပါပီ ဟုိဟုိသည္သည္ သြားတာက အစ ခရီးသြားတာ အဆုံး တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာပုိးအိတ္တစ္လုံးလြယ္ပီး စကားေျပာမေပါက္တဲ့ လူေတြကုိ လက္ဟန္ေျခဟန္ ဘရုတ္ကန္းအင္းဂလိပ္နဲ႔ (အမွန္ေတာ့ ကုိယ္ေျပာတာကုိ နားကုိ မလည္ၾကတာပါ) ေျပာျဖစ္ပါတယ္. ေတာ္ရုံလဲ က်မက လူသိပ္မေၾကာက္ပါဘူး.

မေမ့ႏုိင္စရာ လက္ခ်ဳိးေရလုိ႔ရတဲ့ ခရီးေတြထဲမွာ အလုပ္ထဲက စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြ ေျပေပ်ာက္ေအာင္ သြားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၃ ညအိပ္ ၄ ရက္ ခရီး က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားဖူးခရီးစဥ္လဲ တစ္ခု အပါအဝင္ပါ. သူမ်ားေတြ အတြက္ေတာ့ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေပမဲ့ က်မတုိ႔အတြက္ကေတာ့ အခက္အခဲေတြၾကားက ခက္ခက္ခဲခဲ သြားခဲ့ရတဲ့ခရီးေလးမုိ႔ ျပန္ေတြးတုိင္း ၾကည္ႏူးရ ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ အဲ့ဒီခရီးစဥ္ေလးကုိ ေမ့မရခဲ့ပါဘူး.

၂၀၀၂ ခုႏွစ္ က်မ စီးပြားေရးတကၠသုိလ္ ဒုတိယႏွစ္ (အေဝးသင္) ပါ တက္ေနတုန္းက ေက်ာင္းတက္ရင္း တစ္ဖက္ ထီးစက္ရုံတစ္ခုမွာ စာရင္းကုိင္ အလုပ္ဝင္လုပ္ခဲ့ပါတယ္. အဲ့ဒီ စက္ရုံက က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြက အေျခခံလူတန္းစားေတြမ်ားေပမဲ့ စိတ္ရင္း ျဖဴစင္ၾကတယ္ ရုိင္းပင္းကူညီတတ္တဲ့စိတ္ေတြရွိတယ္. ၾကင္နာသနားတတ္တယ္. ေဖာ္ေရြတယ္. မရွိအတူ ရွိအတူ မွ်ေဝခံစားတတ္တဲ့စိတ္ေတြရွိတယ္. သူတုိ႔က ရုိးရိုးရွင္းရွင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ေဟာေဟာ ဒုိင္းဒုိင္းသမားေတြပါ. က်မ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္. အခုအခ်ိန္အထိ က်မတုိ႔ အဆက္အသြယ္ အၿမဲရွိတုန္းပါပဲ.

က်မတုိ႔ အလုပ္က ဒီဇင္ဘာလမတုိင္မီ အလုပ္ပိတ္ရက္နဲ႔ အမ်ဳိးသားေန႔ ၾကားရက္ခံေတာ့ ၃ ရက္ ပိတ္ပါတယ္. အဲ့သုံးရက္ကို က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားဖူးသြားၾကမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးမိတဲ့အတုိင္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကပါတယ္. က်မကပဲ ဦးေဆာင္ပီး မန္ေနဂ်ာကိုေျပာပါတယ္. က်မတုိ႔ကို အလုပ္ပိတ္ရက္ မတုိင္ခင္ ေရွ႕တစ္ရက္ရဲ႕ ညေန ငါးနာရီမွ အလုပ္ဆင္းေပမဲ့ ၄း၃၀ ေလာက္ကုိ ကားဂိတ္ဆင္းပီး လက္မွတ္သြားဝယ္ခြင့္ေပးပါဆုိေတာ့. ေပးရင္ ရေပမဲ့ သူက က်မတုိ႔ကုိ ညစ္ပါတယ္.

အမွန္လဲ အလုပ္ပိတ္လုိ႔ သြားလုိ႔ရေပမဲ့ က်မတုိ႔ကုိ ေပးမသြားခ်င္ဘူး. နင္တုိ႔ သြားေတာ့ အလုပ္က ဘယ္ပီးမလဲ မရဘူးနဲ႔ ညစ္ပါေလေရာ. နာရီဝက္ေလာက္ေလးကုိ ေပးပါ မနက္ကုိ ၁ နာရီ အလုပ္ေစာ လာလုပ္ပါ့မယ္ဆုိေတာ့ ဒီလုိလုပ္လုိ႔ ဘယ္ရမလဲတဲ့.

ေအး ရတယ္ မရဘူးထင္ရင္ ရေအာင္ လုပ္ျပမယ္ မေပးလဲ ကိစၥမရွိဘူးလုိ႔ က်မက ေျပာလုိက္တယ္. ခြင့္လဲ ယူခဲပီး အလုပ္ပါးခ်ိန္ကုိ က်မတုိ႔ကို ရစ္ေတာ့ က်မ တကယ္ စိတ္ဆုိးသြားမွန္း သိပါတယ္. က်မက စိတ္ဆုိးခဲပါတယ္. စိတ္ဆုိးရင္လဲ သိပ္ရုပ္ဆုိးပါတယ္. စိတ္ဆုိးမွန္း သိသာတဲ့ ရုပ္မ်ဳိးပါ. ေနာက္ေတာ့ သူက လာေခ်ာ့ပီး နင္တုိ႔ ဒီညေန ကားလက္မွတ္ဝယ္မလား လက္မွတ္ရရင္ မနက္ျဖန္သြားၾကတဲ့ ကဲၾကည့္ဦး

အုိေက လာထားေပါ့. က်မက အဲ့လုိ စိန္ေခၚတာကုိ သိပ္ႀကဳိက္ပါတယ္. မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လဲ လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္ရွိတယ္. မလုပ္ရဲဘူး မဟုတ္လားဆုိ လုပ္ျပလုိက္ပါတယ္. မခ်စ္ဘူး မဟုတ္လား သိပါတယ္ မခ်စ္မွန္း အဲ့လုိေျပာရင္ ေဒါသက ထြက္လာပီး ဘာ မခ်စ္ဘူး ဟုတ္လား ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ဟဲ့ အဲ့လုိမ်ဳိးပါ. ဟီးဟီး အႏုိင္မခံ အရႈံးမေပးတဲ့ သေဘာပါ.

က်မတုိ႔ သြားဖုိ႔အတြက္ ပိုက္ဆံက နဂုိကတည္းက ႀကဳိစုထားတာပါ. အဲ့ေတာ့ ညေန အလုပ္ဆင္းတာနဲ႔ ဆင္မလုိက္ အေဝးေျပးမွာ ကားလက္မွတ္သြားဝယ္ပစ္လုိက္ပါတယ္. ဟဲဟဲ အဲ့တုန္းက က်ဳိက္ထုိလုိင္းကားပါ ဘုရားဖူးကား မဟုတ္ေတာ့ ကားခလဲ သက္သာပါတယ္. သူက ကင္ပြန္းစခန္းအထိ ပုိ႔ေပးပါတယ္. မနက္ ၁၁ နာရီ ဝင္း အေဝးေျပးကားနဲ႔သြားတာပါ. လက္မွတ္ကုိ ဝယ္ပီး ေနာက္ေန႔ အထုပ္ေတြအပုိးေတြနဲ႔ မန္ေနဂ်ာဆီ ဖုန္းဆက္လုိက္ပါတယ္ က်မတုိ႔ သြားပီေပါ့ သူဖ်ားသြားပါတယ္. ေနာက္ေတာ့ သူ႕မွာ တာဝန္ရွိတယ္ဆုိပီး သူက က်မတုိ႔ကိစၥကုိ ဖုံးဖိေပးပါတယ္. ျပန္လာေတာ့ က်မကုိ နည္းနည္းေတာ့ ဆူပါတယ္. ဟဲဟဲ ေတာ္ေသးရဲ႕ အလုပ္မျပဳတ္လုိ႔.

က်မရဲ႕ မမ မမဆုမြန္ရယ္ ေမာင္ကေလးရယ္ က်မရဲ႕ မမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ပူစီအပ်ဳိႀကီးမမ တစ္ေယာက္လဲ ပါပါတယ္. က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက ငါးေယာက္ပါ. အားလုံးေပါင္း ကုိးေယာက္တိတိပါ. လမ္းခရီးကုိ ကုိးေယာက္မသြားေကာင္းတာ မသိၾကပါဘူး. ကုိးေယာက္ အထုပ္ေတြ အပုိးေတြနဲ႔ ကားဂိတ္ကုိ စေရာက္လာပါပီ. ေတာ္ေသးတာက က်မတုိ႔ သိပ္ခ်စ္တဲ့ ဦးေလးက ဘုရားဖူးသြားဖုိ႔ မုန္႔ဖုိးလာေပးတာပါ. ကံေကာ္တာေပါ့ေလ.

ကားက ဘယ္ကားမွန္း မသိေသးဘူး. တက္တက္ ဒီကားဆုိေတာ့ ကားက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ စုတ္ပါတယ္. ဆရာမႀကီး က်မလဲ မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ပါ. ေအးေဆးေပါ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ကားလဲ စထြက္လုိ႔ ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္းအေဝးေျပးကုိ ဝင္ပီး နည္းနည္းလဲ ေက်ာ္ေရာ ၿမဳိ႕ျပင္ေတာင္ မထြက္ေသးပါဘူး မုန္႔ဟင္းခါးစားေလးၾကြပါဦးဆုိပီး ကားကုိ ဆင္းတြန္းရပါတယ္. မမက ရယ္လုိက္တာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကလဲ စကတည္းက ပူစီကုိက္ပါေတာ့တယ္. သူက အိတ္စပရက္ကားနဲ႔ သြားခ်င္တယ္ဆုိပဲ. ဒီမွာက သြားခ်င္တာကို ပုိက္ဆံစုပီး ေခၽြတာ သြားရတာကုိ နားမလည္ဘူး. မသြားႏုိင္လုိ႔ေပါ့ သြားႏုိင္ရင္ ကုိယ္ပုိင္ေတာင္ စင္းလုံးငွားလုိက္ခ်င္ေသးေလ ေနာ့္ ဟုတ္ဘူးလား.

ဒီလုိနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ တစ္လမ္းလုံး သီခ်င္းေတြဆုိ ပီးေတာ့ ေကာင္မေလးေတြခ်ည္းပဲ ရွစ္ေယာက္ ေမာင္ကေလးက တစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ ကားေပၚမွာ စန္းပြင့္ခ်က္ေပါ့ ဟိဟိ.

က်မတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ဂ်ီးမမ်ားၾကပါဘူး ေနာက္ပီး သိပ္လဲ ကရိကထခံတဲ့သူမရွိေတာ့ ေအးေဆးပါပဲ. ၁၁ နာရီ ဆင္မလုိက္က ထြက္ပီး အဲ့ဒီကုိ ေရာက္ေတာ့ ညေန ၆ နာရီ ထုိးခါနီးေနပါပီ. ကင္ပြန္းစခန္းေရာက္ေတာ့ မမက ကားနဲ႔တက္ၾကမယ္တဲ့. အုိေကေပါ့ ကားခက အဲ့တုန္းက တစ္ေယာက္ ၃၅၀ ပါ. ေနာက္ဆုံးကားနဲ႔ တက္ပါတယ္. ကားကုိ လူအျပည့္တင္ပါတယ္. ေက်ာက္သယ္တဲ့ကားလုိမ်ဳိးေလ အေနာက္က ပက္လက္လုပ္ထားတဲ့ ကားမ်ဳိးပါ. က်မက ေခ်ာက္ဘက္ ေဘးအစြန္မွာထုိင္ပါတယ္. သတၱိခဲေပါ့ေလ. ဟဲဟဲ.

ေတာင္တက္ခရီးစပါပီ. စတုန္းကေတာ့ ေတာင္က နိမ့္နိမ့္ေလးဆုိေတာ့ အုိေကေပါ့. သိပ္မၾကာပါဘူး ရုိလာကုိစတာ စီးရသလုိပဲ ကားက ေဝါေဝါဝူးဝူးနဲ႔ က်မတုိ႔ဆုိတာ ေအာ္လုိက္တာ နားက နဖားေခ်းေျခာက္ေတာင္ အေတာင့္လုိက္ျပန္ထြက္ပါတယ္. က်မက ေခ်ာက္ကုိ ျမင္ေနရေတာ့ က်မကပဲ စစ ေအာ္တာပါ. ေအာ္သံကေတာ့ အစုံပါပဲ. ကားေပၚက လူေတြက ပထမေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကည့္ၾကပီး. က်မတုိ႔ ေအာ္တာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ ဆုိေတာ့ သူတုိ႔လဲ ေပ်ာ္ပီး လုိက္ေအာ္ၾကပါတယ္. အေရွ႕က လူႀကီးႀကီးစုံတဲြကဆုိ က်မတုိ႔ကုိ အရမ္းသေဘာက်ေနတာပါ.

ရေသ့ေတာင္ အေရာက္မွာေတာ့ က်မတုိ႔ ေအာ္လြန္းလုိ႔ အသံေတာင္ မထြက္ေတာ့ပါဘူး. ကားေပၚကေန ခုန္ဆင္းၾကပီး အထုပ္ေတြဆဲြေပါ့ အဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္ဆင္းမယ့္ကားေပၚက လူေတြက ေတာင္ေဝွးေတြ ေပးသြားၾကတာ ကုိးေခ်ာင္းတိတိပါ. အဲ့ဒီကေန စပီး ထူးဆန္းတဲ့ အျခင္းအရာေတြ စေတာ့တာပဲရွင့္.

က်မတုိ႔က ရေသ့ေတာင္ကေန က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားအထိ ေျခက်င္တက္ၾကပါတယ္. ေတာင္တက္ရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံမရွိတဲ့အျပင္ လမ္းလဲ အဲ့ဒီေလာက္ ေဝးေဝးလံလံ မေလွ်ာက္ဖူးပါဘူး. ေနာက္ပီး လမ္းေျပေျပမဟုတ္ေတာ့ သိပ္ေမာပါတယ္. ဒါေပမဲ့ က်မတုိ႔ ေလွ်ာက္ႏုိင္ၾကပါတယ္.

ေတာင္ေပၚ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ည ၈ နာရီပါ. ရုတ္တရက္ ေတာင္ေပၚတက္တက္ခ်င္းမွာပဲ အေမ ေရႊနန္းက်င္နန္းေဆာင္နားကေန ရပ္ၾကည့္လုိက္တာ တစ္ေတာင္လုံး ျမဴေတြဝုိင္းေနတာ စြန္းဝူခုံးဇာတ္ကားထဲက နတ္ျပည္က်ေနတာပါပဲ. က်မတုိ႔ အေမာေျပသြားၾကတာ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္. လူေတြက တိတ္တဆိတ္ေရြ႕လ်ားေနၾကတာ အသက္မဲ့ ၀ိညာဥ္ေတြလိုပါပဲ နွင္းမႈန္ေတြၾကားထဲမွာ အျဖဴေရာင္ အရိပ္ေတြ ေလထဲ လြင့္ေနသလိုေပါ့.

ေနာက္ေတာ့ တည္းမယ့္ေနရာကုိ အရင္ရွာၾကပါတယ္.သြားမယ္ဆုိကတည္းက တည္းမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲ တည္းမယ္ဆုိတဲ့ အသိရွိၾကပါတယ္. တည္းခုိခန္းခ မတတ္ႏုိင္လုိ႔ပါ ဟိဟိ.

ရင္ျပင္အဆင္းနားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ေရာက္ေတာ့ ဘုရားဖူးေတြနဲ႔ ျပည့္က်ပ္ေနပါတယ္. ဘုန္းႀကီးကုိ သြားကန္ေတာ့ၾကပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ ေလွကားရင္းလဲ ရပါတယ္ဘုရား. ေပးတည္းပါဆုိပီး ကန္ေတာ့ၾကေတာ့ ဘုန္းႀကီးက သနားပီး. အစစ အရာရာ အကုန္ထုတ္ေပးပါတယ္. လူေတြကုိ နည္းနည္းဖယ္ခုိင္းပီး က်မတုိ႔ကုိ ေလွကားထစ္ေတြနားမွာ ခ်ေပးပါတယ္. အိပ္ဖုိ႔လဲ ဘာမွမပါပါဘူး. ဘုန္းႀကီးကပဲ တာလပတ္စေပးပါတယ္. ေခါင္းအုံး ၂ လုံးေပးပါတယ္. ေရေႏြးဓာတ္ဘူးေပးပါတယ္. အဲ့ဘုန္းႀကီးကုိ ထုိင္ထုိင္ကန္ေတာ့ၾကေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ပုိပုိသနားသြားပါတယ္ ဟဲဟဲ. အဲ့လုိမ်ဳိးပါ.

ေနာက္ေတာ့ အိပ္ၾကမယ္ေပါ့ ေတာ္ေတာ္လဲ ေမာေနၾကေတာ့ ပုိးလုိးပက္လက္ လွန္ၾကတာေပါ့. က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးေတြ ပါပါတယ္. အဲ့အထဲမွာ တစ္ေယာက္က သူ႕ကုိ ခ်စ္စႏုိးနဲ႔ အျပဴးလုိ႔ပဲ ေခၚပါတယ္. သူ႕မ်က္လုံးေလးက ျပဴးျပဴးေလးပါ. သိပ္လဲ စိတ္ရင္းေကာင္းတယ္. သိ္ပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတာ တစ္ခုက သူက ဟာသကုိ ဟာသမွန္း မသိတာပါ. သူက ေအးေဆးပါပဲ သူ႕ရဲ႕ ခရီးေဆာင္အိတ္ႀကီးကုိ က်မတုိ႔ အိပ္ေနတဲ့အေပၚကုိ ပစ္တင္လုိက္ပါတယ္. သူ႕ပုံစံက ပစ္လုိက္တာ ဘယ္ေပၚေရာက္လဲ သိကုိ မသိတဲ့ပုံပါ. ပီးေတာ့ အိပ္ပါတယ္. က်မတုိ႔က လွဲေနတုန္း အထုပ္ႀကီး အေပၚကုိ ဗုန္းဆုိေရာက္လာေတာ့ ထပီး ဖယ္ရပါတယ္. အျပဴးကေတာ့ ေအးေဆးပါ. အဲ့လုိမ်ဳိးေလ. က်မတုိ႔ ရယ္ေတာ့ ဘာရယ္လဲ ထေမးပါတယ္. အဲ့ေတာ့ ပုိရယ္ရပါတယ္.

ခနပဲ လွဲၾကပီး ရင္ျပင္ကုိ ျပန္ထြက္ၾကပါတယ္. အဲ့က်မွ ဘုရားကုိ ေသခ်ာဖူးၾကပါတယ္. ေအးလုိ႔ဆုိပီး ေစာင္ေတြ ျပန္ယူၾကပီး ေစာင္ေတြ ၿခဳံပီး ရင္ျပင္မွာ စုထုိင္ေနၾကတုန္း ရင္ျပင္ေပၚက ကေလးေတြက မီးေခ်ာင္းေတြေအာက္မွာ က်ေနတဲ့ ပုရစ္ေတြကို ေကာက္ပီး ေရသန္႕ဘူးထဲ ထည့္ေနၾကပါတယ္. က်မတုိ႔လဲ သေဘာက်လုိ႔ လုိက္ေကာက္ၾကပါတယ္. အကုသုိလ္မွန္း မသိဘူးေလ. ေနာက္ေတာ့ မမက စပီး ေစာင္ကုိ အေတာင္ပံလုိလုပ္ပီး ရင္ျပင္ ဟုိဘက္ သည္ဘက္ ေျပးပါတယ္. ေလကတုိက္ေနေတာ့ တကယ့္အေတာင္ပံလုိပါပဲ. ေနာက္ေတာ့ ပုရစ္ဘူးေတြကုိ ေဘာလုံးကန္ၾကပါတယ္. က်မတုိ႔ ေဆာ့ေနၾကတုန္း ဘုရားရဲေရာက္လာပီး ဝမ္နင္ေပးပါတယ္. ရင္ျပင္ေပၚမွာေဆာ့ရင္ ဖမ္းမယ္ဆုိလုိ႔ ျပန္ၿငိမ္ကုပ္ၾကပီး တန္ေဆာင္းထဲ ဝင္ပီး တရားထုိင္ၾကပါတယ္. ဟိဟိ

ေနာက္ေတာ့ မနက္ အာရုဏ္တက္ ထမယ္ဆုိပီး အိပ္ၾကပါတယ္. အိပ္ေတာ့ပဲ ၁ နာရီထုိးေနပါပီ. ေမာလြန္းတဲ့အျပင္ ေဆာ့ထားေတာ့ ပုိပင္ပန္းပါတယ္. အိိပ္မလုိ႔ ေမွးေနတုန္းရွိေသး အျပဴးက ထပီး ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ေတြကုိ ထကုိင္ပါတယ္. တကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔ အကုန္ႏုိးပီး ဘာလုပ္လဲေမးေတာ့ မနက္အတြက္ သြားတုိက္ေဆး ထထည့္ေနတာတဲ့ေလ. ဝုိင္းပီး ဆဲဆုိႀကိမ္းေမာင္းၾကေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ အိပ္မရလုိ႔ပါတဲ့ေလ. မရဘူး အိပ္ဆုိပီး အိပ္ခုိင္းေတာ့မွ အိပ္ပါတယ္.


မနက္ အာရုဏ္တက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ဘုရားရွိခုိးပီးေပမဲ့ အျပဴးတစ္ေယာက္ မပီးေသးပါဘူး. ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ စာအုပ္ႀကီးကုိင္ပီး သူကပ္ထားတဲ့ အာရုဏ္ဆြမ္းကို စြန္႔သြားမွာစိုးလုိ႔ မ်က္လုံးႀကီးဖြင့္ ဘုရားစာ ဆုိပါတယ္. ရယ္ရပါေသးတယ္. က်မတုိ႔လဲ သူ႕ကုိေစာင့္ေနရင္းနဲ႔ ဘုရားရွိခုိးၾကပါတယ္. ေနာက္ေတာ့ က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားကုိ ေရႊသကၤန္းကပ္ဖုိ႔ရာ ကုိးေယာက္တိတိ ဘုရားဖူးသြားတာ က်မ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ပဲ ဘုရားကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် လက္နဲ႔ထိကုိင္ ပူေဇာ္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္. အဲ့ဒါကုိ ၾကည့္ပီး မိန္းခေလးျဖစ္ခြင့္ရတာကုိ ပထမဆုံးအႀကိမ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္.

က်မတုိ႔ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ဘယ္ကုိသြားမလဲတဲ့ လာေမးတယ္. အဲ့ဘုန္းဘုန္းက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ က်မတုိ႔ကုိ ဂရုစိုက္ပါတယ္. ဆန္ေတာင္ခ်က္စားဖုိ႔ ေျပာပါတယ္. က်မတုိ႔က သည္နားက ေတာင္ေတြကို အကုန္သြားမယ္လုိ႔ေျပာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက သေဘာက်ပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေလး ၂ ေယာက္ လမ္းျပအေနနဲ႔ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္.

ပထမဆုံး က်မတုိ႔ ေရတံခြန္ကုိ ဆင္းၾကပါတယ္.

ေရတံခြန္ အဆင္းခရီး စတင္ပါပီ.

မနက္ ၈ နာရီကေန စထြက္ၾကပါတယ္. ေရတံခြန္က အဆင္းက အရမ္းပဲ မက္ေစာက္ပီး တခ်ဳိ႕ ေနရာေတြက ဖင္နဲ႔ ေလွ်ာ ဆင္းရပါတယ္. ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ဆင္းလာလုိက္ၾကတာ ပိတ္ရက္ခံေပမဲ့ တခ်ဳိ႕ဘုရားဖူးေတြက ျပန္ဆင္းေနၾကပီျဖစ္လုိ႔ လူက ေတာ္ေတာ္ေလး ရွင္းပါတယ္. ေနာက္ ဒီဇင္ဘာလပဲြေတာ္လကုိ မေရာက္ေသးတာေၾကာင့္လဲ ပါပါတယ္. လမ္းမွာ ဆုိင္ေလးေတြ ေဆာက္လက္စပဲ ရွ္ိပါေသးတယ္. က်မတုိ႔ ဆင္းပီး ေရတံခြန္ မေရာက္ခင္မွာ ေအာင္သဒၶိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ျဖတ္ရပါတယ္. အဲ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ သတ္သတ္လြတ္ ထမင္းေကၽြးပါတယ္. က်မတုိ႔က ဘုန္းႀကီးကုိ ဝင္ကန္ေတာ့ၾကပီး ျပန္လာမွ စားမယ္လုိ႔ စရန္သတ္သြားၾကပါတယ္.

ပီးေတာ့ ထပ္ဆင္းလာၾကတာ ေရတံခြန္ကုိ မေတြ႕ရေသးေပမဲ့ ေရက်သံ တေဝါေဝါကုိ စၾကားရပါပီ. ေနာက္ေတာ့ ေရတိမ္တိမ္ေလးေတြကုိ အျမင္မွာပဲ ရန္ကုန္သူ က်မတုိ႔က ေရဆုိ ေျမာင္းေရေတာင္ ေဆာ့ေနၾကဆုိေတာ့ ေရတံခြန္လား ဘာလား မသိပဲ ေရထဲ ဆင္းေဆာ့ၾကပါတယ္ အဲ့ဒီနားမွာ ေက်ာက္တုံးအႀကီးႀကီး ရွိပါတယ္. ေက်ာက္တုံးေပၚ ေက်ာခင္းပီး ေဆာ့ေနတုန္း ေအာက္ကုိ ငုံ႕ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ အားပါးပါး က်မတုိ႔က ေရတံခြန္ထိပ္တည့္တည့္ကုိ ေရာက္ေနတာပါ. ေက်ာက္ၾကားကို ေက်ာေပးျပီး ေရသံၾကားမွာ အသာေလး ငဲ့ၾကည့္ေတာ့ လားလား ေအာက္မွာ နက္ရိူင္းေနတဲ့ ေရတံခြန္ၾကီးရဲ႕ ေက်ာက္ခ်ပ္ၾကား အေပၚဆံုးထိပ္တည့္တည့္ကို ေရာက္ေနတာပဲ. သတိမမူမိပဲ အသာေလး ေလ်ာဆင္းလိုက္ရင္ သြားၿပီ. ေက်ာတျခား ရင္တျခား အရုိးအသား တစ္စစီ ျဖစ္သြားမွာေသခ်ာတယ္. သူေတာ္ေကာင္း နတ္ေကာင္းမတယ္ ေျပာရမယ္. မေတာ္ ျပဳတ္က်လုိ႔ကေတာ့ ေသပီပဲေလ.

က်မတုိ႔ ေအာ္ၾကဟစ္ၾကပီး ေအာက္ကုိ ထပ္ဆင္းေတာ့မွ ေရတံခြန္ေအာက္ဘက္ကုိ ေရာက္ပါေတာ့တယ္. ေရတံခြန္က သိပ္လွပါတယ္. ေရကလဲ ေအးစိမ့္ပီး ၾကည္လင္ေနတာပဲေလ. ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲမွာ က်မတုိ႔ မေၾကာက္မရြံ႕ ေရဆင္းကူးၾကတာေပါ့. အခုေတာ့ ဆုိင္ေတြ ေဆာက္လုိက္လုိ႔ ေရတံခြန္က မလွေတာ့ဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္.

ေဆာ့လုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ. ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ကုိးေယာက္ ပါလာတဲ့ လမ္းျပ ေကာင္ေလး ၂ ေယာက္အျပင္ အတဲြ ၂ တဲြ ထပ္ေရာက္လာပါတယ္. သူတုိ႔လဲ ေဆာ့ က်မတုိ႔လဲ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေဆာ့ၾကတာေပါ့. ေရေတာ္ေတာ္ဝမွ အေပၚကုိ ျပန္တက္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဗုိက္ဆာမႈက ဗုံးတစ္လုံးေပါက္ကဲြေတာ့မလုိပါပဲ. က်မတုိ႔ ေရတံခြန္ အေပၚကုိ ျပန္တက္ပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆီ ဒုန္းစုိင္းေျပးၾကပါတယ္.

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ထမင္းမစားခင္ ဘုန္းႀကီး ေမးတာကုိ က်မတုိ႔ ျပန္ေျဖၾကေတာ့ အဲ့ဒီက ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးက ဓမၼမဂၢဇင္းေတြမွာ ဗဟုသုတဟင္းေလးအုိး ကေလာင္နာမည္နဲ႔ စာေရးတယ္ ဆုိတာ သိရပါတယ္. က်မ မမကလဲ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ စာေရးေနေတာ့ မမနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔နဲ႔ ေရဆင္းကူးတဲ့ အတဲြ ၂ တဲြရယ္ က်မတုိ႔ရယ္ ဗုိက္အူလိမ္ေနေအာင္ကုိ ဆာေနပါပီ. ဘုန္းႀကီး ခ်ေကၽြးတဲ့ ထန္းလ်က္ေတြ ေရေႏြးၾကမ္းေတြ ကုန္တဲ့အျပင္ ေဆးအျဖစ္ ခ်ထားတဲ့ ေသြးေဆးေတြပါ အကုန္ႀကိတ္ေနၾကေတာ့ ဘုန္းႀကီးက သတိမူလာပီး က်မတုိ႔ကုိ ထမင္းေကၽြးပါတယ္.

ထမင္းက သတ္သတ္လြတ္ပါ မွ်စ္အစိမ္းေတြကုိ ပဲနဲ႔ခ်က္ထားပီး ပဲပုပ္ကုိ ငပိခ်က္ ခ်က္ထားတဲ့ဟင္းကုိ က်မတုိ႔ စားလုိက္ၾကတာ တစ္ေယာက္ကုိ သုံးပန္းကန္ေလာက္စီကုန္ပါတယ္. ဘုန္းဘုန္းက ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ၾကည့္ေနေပမဲ့ ဟင္းလုိက္ေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေလးေတြကေတာ့ မစားသာပါ ဘူး. ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔ေျပာတယ္ ဒူးေတြေတာင္ ေညာင္းတယ္တဲ့ေလ. စားပီးေသာက္ပီး ဘုန္းဘုန္းကုိ ကန္ေတာ့ပီး အလႈေငြ လႈၾကပါတယ္. လႈတုိင္း လႈတုိင္း ကုိးေယာက္ေပါင္း ၉၀၀ ၁၈၀၀ အဲ့လုိ လႈၾကပါတယ္. ကုိးနဝင္းေက်ေပါ့. ေအးေဆးေနေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကုိ က်မတုိ႔ ေနာက္ထပ္ ထပ္သြားမယ္ေျပာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက ေမတၱာ ပုိ႔ေပးမယ္. လမ္းမွာ ဘာအသီးအရြက္မွ မခူးဖုိ႔ ေနာက္ေျပာင္မေျပာဖုိ႔ အေသအခ်ာ မွာလုိက္ပါတယ္. ပီးေတာ့ ေဆးေတြလဲ ထပ္ေကၽြးလုိက္ပါတယ္. အတဲြ ၂ တဲြကေတာ့ ညေန ျပန္မွာဆုိေတာ့ က်ုဳိက္ထီးရုိးေတာင္ေပၚ ျပန္တက္သြားၾကပါတယ္.

က်မတုိ႔ရဲ႕ စြန္႕စားခန္း စတင္ပါပီ.

လမ္းျပေကာင္ေလး ၂ ေယာက္ရဲ႕ ေကာင္းမႈနဲ႔ မုဆိုးေတြသြားတဲ့လမ္းကုိ သြားၾကမယ္တဲ့. ျဖတ္လမ္းတဲ့. လုပ္လုိက္ေလ ၾကာသလားလုိ႔ေပါ့.

က်မတုိ႔ ေအာင္သိဒၶိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကေန ဝိဇၨာေတာင္၊ စမ ေတာင္၊ အတြင္းျမစိမ္း၊ အျပင္ျမစိမ္း၊ အဲ့ဒီကေနပီး စြန္ေတာင္ကုိ ဆက္သြားၾကပါတယ္. လမ္းမွာ လမ္းရယ္လုိ႔ေတာင္ ပီပီျပင္ျပင္ မရွိပါဘူး ဝါးရုံပင္ေတြ ေအာက္ကေန ကုန္းကုန္းကြကြ သြားၾကတယ္. ပီးေတာ့ ေခ်ာက္လုိမ်ဳိး ေနရာကုိ ခုန္ေက်ာ္ၾကတယ္. အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ မုိးရြာပါတယ္. ထူးဆန္းတာက က်မတုိ႔ ေတာင္တစ္ေတာင္ေပၚ တက္ေနခ်ိန္မွာ က်န္တဲ့ေတာင္မွာ မုိးရြာပါတယ္. က်မတုိ႔ ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မုိးတိတ္ေနပါပီ. အဲ့လိုမ်ဳိးပါ. ေရတံခြန္ေသးေသးေလးေတြကုိ ျဖတ္ရပါတယ္.

က်မတုိ႔ ဝိဇၨာေတာင္ကုိ ေရာက္ေတာ့ အဲ့ဒီမွာ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးပဲ ရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိပါတယ္. အဲ့ဘုန္းဘုန္းက ေခတ္မီပါတယ္. သူ႕မွာ ေနနာရီ ေလနာရီေတြရွိပါတယ္. ပီးေတာ့ ေလဒလက္ႀကီးႀကီးလဲ ရွိပါတယ္. အဲ့ဘုန္းဘုန္းက သူ႕မွာရွိတာေတြ က်မတုိ႔ကုိ ခ်ေကၽြးပါတယ္. က်မတုိ႔လဲ ကေလးပီပီ ႀကိတ္ၾကပါတယ္. က်မတုိ႔ကုိ ဘယ္ဆက္သြားမလဲေမးပီး ေမတၱာပုိ႔ေပးမယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္. က်မတုိ႔ကုိ သြားမယ့္ေနရာတုိင္းက ဘုန္းႀကီးေတြက ေမတၱာပုိ႔ေပးမယ္လုိ႔ပဲ ေျပာပါတယ္.

က်မတုိ႔ ဝိဇၨာေတာင္ ဘုရားကုိ ဖူးအျပီးမွာေတာ့ ေရွ႕ဆက္ၾကျပန္ပါတယ္. အဲ့ဒီမွာပဲ က်မတုိ႔ ဝါးပင္ေတြေအာက္ကေန ေလးဘက္ေထာက္တြားရတဲ့ေနရာကို အေရာက္မွာေတာ့ မမကုိ ကၽြတ္တြယ္ပါတယ္. မမက မသိပါဘူး. ခါးျပန္မတ္လုိ႔ရတဲ့ေနရာကုိ ေရာက္ေတာ့မွ ေပါင္မွာ ရြစိစိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ ကၽြတ္ ျဖစ္ေနပါတယ္. မမရဲ႕ ေအာ္သံက ငယ္သံေတာင္ ပါပါတယ္.
အမငီး ကၽြတ္ ကၽြတ္ ဆုိေတာ့ ရန္ကုန္သူ က်မတုိ႔လဲ ကၽြတ္ ကၽြတ္ လုိ႔ လုိက္ေအာ္ၾကတာေပါ့. အဲ့မွာ ကၽြတ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ျဖဳတ္လို႕မရဘူးဆိုေပမဲ့ ကၽြန္မတို႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ ကၽြတ္ကေလး က မမေပါင္ေပၚကေန ျဖဴတ္ဆို ျပဳတ္က်လာေတာ့ လမ္းျပေကာင္ေလးက ဟယ္ ကၽြတ္နားစည္ကြဲျပီး ေသသြားျပီထင္တယ္လို႕ ေျပာလို႕ အူတက္မတက္ ရယ္ရပါေသးတယ္.

က်မတုိ႔ အူယားပီးေအာ္ေနၾကတာ မရပ္ေတာ့ လမ္းျပကေလးေတြက မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ပီး မေအာ္နဲ႔ အမတုိ႔ အဲ့လုိမေအာ္နဲ႔ ေျပာေနေပမဲ့ က်မ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ အေပၚ ကၽြတ္တစ္ေကာင္ ျပဳတ္က်လာပါတယ္. အဲ့ေတာ့မွ ပုိဆုိးပါတယ္.

က်မတုိ႔ ေအာ္သံ ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား က်ယ္သလဲဆုိရင္ က်န္ခဲ့တဲ့ ဝိဇၨာေတာင္က ဘုန္းဘုန္းက အျပင္ထြက္လာပီး အုန္းေမာင္းေခါက္ပါေတာ့တယ္. ေနာက္ေတာ့ အုန္းေမာင္းေခါက္သံေတြ ဆူညံလာေတာ့မွ က်မတုိ႔ ကုိယ့္အသံကုိ တုိးလုိက္ၾကပါတယ္. လမ္းျပေကာင္ေလးေတြက အမတုိ႔ ေတာထဲ အဲ့လုိ မေအာ္ရဘူး ေနာက္ထပ္ ကၽြတ္ေတြ ထပ္ေရာက္လာလိမ့္မယ္ ဒီေနရာက ျမန္ျမန္သြားၾကမွ ဆုိမွ က်မတုိ႔ ေျပးၾကပါတယ္.

ေနာက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းကုိ ေရာက္ေတာ့မွ အဲ့ဘုန္းႀကီးက က်မတုိ႔ကုိ ေရမန္းေတြ တုိက္ပါတယ္. ပီးေတာ့ မုန္႔ေတြ ခ်ေကၽြးပါတယ္. ဆူေတာ့ မဆူပါဘူး. လူႀကီးပါသလားေမးေတာ့ မမက သူလူႀကီးဆုိေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ေအာခ်ပါတယ္. ကေလးေတြခ်ည္းပဲ လူႀကီးလဲ မပါဘူး ဒုကၡပါပဲ လုိ႔ ဘုရားတရွာတယ္. ဟိဟိ

ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ကုိ အထပ္ထပ္ ဆုေတာင္းေပးပီး ဆက္လႊတ္လုိက္ပါတယ္. က်မတုိ႔လဲ အေတြ႕အႀကံဳရွိသြားပီဆုိေတာ့ မေအာ္ၾကေတာ့ဘူး.

နာက္ေတာ့ အတြင္းျမစိမ္း အျပင္ျမစိမ္း ေတာင္ေပၚေရာက္ပါေတာ့တယ္. အဲ့ဒီမွာ ၾကက္သီးထစရာက တစ္ေတာင္လုံး နဂါးေတြခ်ည္းပါပဲ. အစိမ္းေရာင္ေတာက္ေတာက္ နဂါးေတြကုိ ၾကည့္ရတာ အရမ္း ရင္ခုန္ပါတယ္. မမနဲ႔ အျပဴးနဲ႔က ဘုရားရွိခုိးရင္း ဘာေတြေျပာမွန္း မသိ ပါးစပ္ကေန တတြတ္တြတ္ေျပာပီး ငုိပါေတာ့တယ္. က်မတုိ႔လဲ လန္႔လြန္းလုိ႔ ဘုရားစာေတြ ရြတ္ေပါ့. မမကုိလဲ လက္နဲ႔လႈပ္ရတယ္. မမက ေခါင္းမူးပီး ဘာျဖစ္မွန္း မသိဘူးေျပာလုိ႔ ဒုတ္ခပဲ ငါ့ကုိေၾကာက္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ဟယ္ဆုိပီး ေျပာရတယ္.
အဲ့ဒီေတာင္ေပၚမွာ သတိေပးစာတမ္းေတြ ထုိးထားပါတယ္. မည္သည့္ အသီး အရြက္မွ မခူးရ. စကားတုိးတုိးေျပာပါ စသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္.

က်မတုိ႔ ဆက္သြားေတာ့ ပါးစပ္ပုံျပင္အရ ေျမြကုိ ခ်က္စားမိလုိ႔ ေတာင္ၿပဳိပီး ရြာ၂ ရြာ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေနရာကုိေရာက္ပါတယ္. ေတာင္က တျခမ္းႀကီးၿပဳိေနတာပါ. က်မတုိ႔လဲ ေမာေမာနဲ႔ ၿခဳံႀကီးႀကီး တစ္ၿခဳံရဲ႕ ေဘးမွာ ပစ္ထုိင္ခ်လုိက္ပါတယ္. အဲ့အနားက ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ေအးလြန္းလုိ႔ေလ. လမ္းျပ ကေလး ၂ ေယာက္ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ေတာ့မွ ေနာက္က ဖင္တေရႊ႕ေတာင္ မရွိတဲ့ ေနရာက ေခ်ာက္ႀကီး ေလ. က်မတုိ႔လဲလန္႔ပီး ရယ္ရပါေသးတယ္. မေတာ္ လွဲအိပ္ခ်လုိ႔ကေတာ့ အရုိး အသား ရွာရမွာ မဟုတ္ပါ.

စြန္ေတာင္ကုိ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုန္းဘုန္းေတြက ထြက္ကုိ ေစာင့္ေနၾကပါတယ္. က်မတုိ႔ လာေနတာကုိ ႀကဳိသိလုိ႔ ထမင္းေတာင္ ခ်က္ထားတယ္တဲ့. စြန္ေတာင္ ဘုန္းဘုန္းက က်မတုိ႔ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ပီး လူႀကီးေရာတဲ့. ထုံးစံအတုိင္း မမက အေရွ႕ကုိထြက္လာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက ရယ္ပါတယ္. က်မတုိ႔ ကၽြတ္တြယ္လုိ႔ ေအာ္သံၾကားကတည္းက ဘုန္းဘုန္းက ေစာင့္ေနတာတဲ့. ေမတၱာလဲ ပုိ႔ေပးတယ္တဲ့ေလ. က်မတုိ႔ မသိတဲ့ ဘုန္းဘုန္းေတြရဲ႕ ကရုဏာနဲ႔ ေမတၱာရဲ႕ အစြမ္းေတြေၾကာင့္ က်မတုိ႔ ဘာေဘးအႏၱရာယ္မွ မေတြ႕ရတာပါ.

အဲ့ဒီမွာ ထမင္းက်က္ေအာင္ေစာင့္ပါဆုိေပမဲ့ က်မတုိ႔ မေနႏုိင္ေတာ့ပါဘူး တေန႕ခင္းလုံး လမ္းေလွ်ာက္ရတာေၾကာင့္ ဗုိက္ေတာ္ေတာ္ေလး ဆာေနၾကပါပီ. အဲ့ဒီမွာလဲ ပဲဟင္းနဲ႔ ပဲပုပ္ခ်က္ပါပဲ. သတ္သတ္လြတ္ ဟင္းလ်ာေတြပါ. သိပ္စားေကာင္းပါတယ္. ဆာဆာနဲ႔ စားလုိက္ၾကတာ ဘာမွေတာင္ မက်န္တဲ့အထိပါပဲ.

ေနာက္ေတာ့ စြန္ေတာင္က ဘုရားကုိ ဖူးၾကပါတယ္. ဘုရားက တကယ့္ကုိ ေတာင္ထိပ္မွာ တည္ထားတာပါ. ေအာက္မွာ ေခ်ာက္ပါ. ထူးဆန္းတာက ဒီလုိ ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ ခက္ခက္ခဲခဲ ဘုရားတည္ႏုိင္တာကုိပါ. က်မတုိ႔ ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘုရား ၂ ဆူကုိ ထုံးသကၤန္းနဲ႔ ေရႊသကၤန္းကပ္မယ္ဆုိေတာ့ က်မတုိ႔ အလႈ လႈၾကပါတယ္. ကုိးေယာက္ ၄၅၀၀ က်ပ္ပါ. ဘုန္းႀကီးက ဆုေတာင္းေပးရင္း ေမတၱာပုိ႔ရင္း က်မတုိ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကုိ ေဗဒင္လုိ ေဟာပါတယ္. လက္ညွဳိးထုိးပီး ေဟာတာပါ. သိပ္မွန္ပါတယ္.

က်မတုိ႔ စြန္ေတာင္က ဆင္းေတာ့ ရေသ့ေတာင္ကုိ ျပန္ေရာက္ပါတယ္ ဖုိးျပန္ေတာင္မွာ က်မ ျပန္ခ်င္သြားပါတယ္. ေလွကားထစ္ေတြကို မတက္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ေလ. အဲ့ညက ေတာင္ေပၚ ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က ည ၉ ကုိးနာရီပါ. က်မတုိ႔ သြားခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီဘုရားေတြက က်ဳိက္ထီးရုိးရင္ျပင္ေပၚကေန မွန္ဘီလူးနဲ႔ၾကည့္မွ ျမင္ရတဲ့ ခပ္ေရးေရး ဘုရားေတြပါ. ေတာ္ရုံ ဇဲြနဲ႔ဆုိ မေရာက္ႏုိင္ပါဘူး. ဘုန္းဘုန္းက က်မတုိ႔ကုိ စိတ္ပူေနပါတယ္. ဘုန္းဘုန္းကုိ ဦးခုိက္ပီး ေရာက္တဲ့ေနရာေတြ အေၾကာင္းေတြကုိ ေျပာျပေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက သေဘာေတြ က်ေနတယ္. ေနာက္ေန႔ကုိ ေက်ာက္ထပ္ႀကီးဘက္သြားဖုိ႔ ေျပာပါတယ္. အဲ့ညက ထမင္းစားလို႔ ျမိန္ပါတယ္. အဲ့ညက နည္းနည္းလဲ ေအးတာနဲ႔ ေစာေစာအိပ္ၾကပါတယ္.

မနက္မုိးလင္းေတာ့ က်မတုိ႔ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းထဲမွာ အလွျပင္ၾကပါတယ္. မီးေခ်ာင္းပ်က္ေနလုိ႔ေလ. ရတဲ့ အလင္းေရာင္ၾကားထဲ မိတ္ကပ္ေတြလိမ္း ႏႈတ္ခမ္းနီေတြဆုိးေပါ့. ဟိဟိ ဘုန္းဘုန္းက မီးေခ်ာင္းလဲလာျပင္ေပးေရာ ေဘးက လူေတြ လန္႔သြားပါတယ္. ခပ္ေနာက္ေနာက္ လူငယ္တစ္ဦးက ဟ ဇာတ္ထြက္မလုိ႔လားတဲ့ ဘီလူးဇာတ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ေျပာလုိ႔ မ်က္ေစာင္းအႀကီးႀကီး ရွစ္ေယာက္ ဝုိင္းထုိးလုိက္ၾကပါတယ္. ဟြန္႕

ေက်ာက္ထပ္ႀကီး ခရီးစဥ္ စပါပီ.

ဘုန္းဘုန္းက ႀကဳိေျပာလုိက္ပါတယ္. အလႈခံေတြကုိ မလႈရင္လဲရတယ္. ကေလးေတြ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္. က်မတုိ႔ ထြက္လာေတာ့ မနက္စာလဲ မစားရေသးပါဘူး. မုဆုိးေတာင္နားကုိေရာက္ေတာ့ တည္းခုိခန္းေတြ တန္းစီေနပါတယ္. တည္းခုိခန္းေတြက က်မတုိ႔ကုိ ေခၚေပမဲ့ က်မတုိ႔က ခပ္တည္တည္နဲ႔ လမ္းေဘးက အသုပ္ဆုိင္မွာ ဝင္ႀကိတ္ၾကပါတယ္. ေတာဝက္သားကုိ ဝက္သားတုတ္ထုိး လုပ္ထားတာပါ. ေတာဝက္သားက အေခါက္ပဲရွိပီး အဆီမရွိလုိ႔ စားလုိ႔ေကာင္းပါတယ္. က်မတုိ႔ စားပီး ဆက္ထြက္လာၾကပါတယ္. အဲ့ဒီမွာ အလႈခံေတြက အလႈခံေပမဲ့ က်မတုိ႔ကုိ ေပစုတ္စုတ္ေလးေတြမုိ႔ သိပ္ေတာ့ မဆဲြေဆာင္ၾကပါဘူး.

အဲ့ဒီကေန သြားလုိက္တာ ေနာက္ဆုံး ေက်ာက္ထပ္ႀကီးကုိ ေရာက္ပါတယ္. ေက်ာက္ထပ္ႀကီး ဟုိဘက္ အလြန္မွာ ပ်ားစဲြေတာင္ရွိပါတယ္. က်မတုိ႔ သြားေတာ့ မုိးက ခပ္ဖဲြဖဲြလဲ ရြာေနပါတယ္. က်မတုိ႔ကုိ ေမးပါတယ္. ဘယ္ဆက္သြားမလဲဆုိေတာ့ ပ်ားစဲြေတာင္ သြားခ်င္တယ္ဆုိေတာ့ သူတုိ႔မ်က္ႏွာေတြက တစ္မ်ဳိးပါ. လူအုပ္ေတာင့္သားပဲ သြားခ်င္သြားၾကေပါ့လုိ႔ ေျပာပါတယ္. အဲ့ဒီနားမွာက လက္နက္ကုိင္နဲ႔ လူေတြကုိ ေတြ႕ရပါတယ္. ဘာေတြမွန္း မသိေတာ့ မမက ဆက္မသြားရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ဆုိေတာ့ အားလုံးက သိပ္ေတာ့ မေက်နပ္ၾကေပမဲ့ ဆက္မသြားဘဲ လွည့္ျပန္ၾကပါတယ္.

အျပန္လမ္းမွာ ဝါးကပ္ကာထားတဲ့ေနရာေလးေဘးမွာ မေစာ ထမင္းဆုိင္ ဆုိတဲ ့ ဆုိင္းဘုတ္ေလးကုိ ေတြ႕တာနဲ႔ က်မတုိ႔ ထမင္းဝင္စားမယ္ဆုိပီး ဝင္လာၾကတယ္. အဲ့ဒီဆုိင္ေလးမွာ ထမင္းရယ္ ဟင္းရယ္ မွာပီး စားမယ္လုပ္ေတာ့ ဟင္းက က်မတုိ႔ လာမွ ခ်က္ေပးပါတယ္. က်မတုိ႔လဲ ေမာေမာနဲ႔ ထုိင္နားေနတာေပါ့. အဲ့ဒီက ကရင္လူမ်ဳိး မေစာက ေရခ်ဳိးလုိ႔လဲရတယ္ သနပ္ခါးတုံးနဲ႔ေက်ာက္ပ်ဥ္လဲ ရွိတယ္ ေရခ်ဳိးၾကပါဆုိေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ခ်ဳိးမယ္ေပါ့ ထမင္းစားပီးမွ ခ်ဳိးမယ္ဆုိပီး က်မက ေတာ့ ဝါးအခင္းေလးေပၚ ေျခေထာက္ေလးခ်ပီး ထုိင္ေနတုန္း ေဘးနားမွာ တရႈးရႈးနဲ႔ အသံၾကားလုိ႔ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အမငီး ဝက္ႀကီး အႀကီးႀကီးဗ်ာ. နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး တရႈးရႈးနဲ႔ ေျပးလဲ လာေရာ က်မလဲ ေအာ္လုိက္တာ ငယ္သံေတာင္ ပါတယ္. ဝါးအခင္းေပၚကုိ ေျခေထာက္ ၂ ေခ်ာင္းနဲ႔ ဘယ္လုိခုန္တက္မိသလဲေတာင္ မသိေတာ့ဘူး. မေစာတုိ႔လဲ ဝုိင္းရယ္ၾကတာေပါ့. သူတုိ႔ကေတာ့ ရုိးေနတာကုိး. အိမ္ေမြးဝက္ႀကီးတဲ့ ဝက္က မနည္းဘူး အႀကီးႀကီးေလ.

က်မတုိ႔ ေရအရင္ခ်ဳိးရပါတယ္. ဟင္းက ၾကာမယ္ဆုိလုိ႔ေလ. ေရအရင္ခ်ဳိးေနတုန္း က်မတုိ႔ ရယ္စရာေတြေျပာပီး ရယ္ေနတုန္း. က်မတုိ႔နဲ႔ ဝါးထရံေလးသာ ကာထားတဲ့ ဟုိဘက္အနားမွာ စစ္သားေတြလား မသိဘူး ေသနတ္ေတြနဲ႔ လူေတြ ဆံပင္ညွပ္ေနတဲ့လူေတြကုိ ေတြ႕ရတယ္. သူတုိ႔က က်မတုိ႔ကို ၾကည့္ေတာင္ မၾကည့္ပါဘူး. သူတုိ႔ဘာသာ ေနေနၾကတယ္. မေစာရဲ႕ ေစတနာက ဟင္းက ေတာ္ေတာ္ေလး စားေကာင္းပါတယ္. ရွိတဲ့ ငါးေသတၱာကုိ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ခ်က္တယ္. ေတာင္ယာသခြားတဲ့ အႀကီးႀကီးပဲ ခ်ဳိလုိက္တာ မေျပာနဲ႔ေတာ့. ငါးပိခ်က္ရယ္နဲ႔ စားၾကပါတယ္. အေရွ႕မွာ စားေနတဲ့ စစ္ဗုိလ္မိသားစုက သူတုိ႔မွာပါတဲ့ ပဲဟင္းရယ္ ဟင္းေတြရယ္ကုိ က်မတုိ႔စားဖုိ႔ ေပးပါတယ္. ျပန္ေတာ့ က်မတုိ႔ မေစာတုိ႔ သားအမိကုိ ဓာတ္ပုံရုိက္ေပးခဲ့ပါတယ္. ရုိးသားပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မေစာရဲ႕ ထမင္းဆုိင္ေလးကုိ အၿမဲ အမွတ္ရေနမိပါတယ္.

က်မတုိ႔ ငါးမ်ဳိးငါးေကာင္ေပါင္း ဘာေကာင္မွန္း မသိတဲ့ဟာႀကီးကုိ စိတ္ဝင္စားေပမဲ့ မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး. ေနာက္ေတာ့ အခ်ိန္ရေသးတာနဲ႔ က်ီးကန္းပါးစပ္ကုိ ဆင္းၾကည့္ပါတယ္. က်ီးကန္းပါးစပ္ရဲ႕ လုိဏ္ထဲ ကုိ ဝင္ၾကည့္တဲ့အခါ က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္က ေတာ္ေတာ္ေလး ဝပါတယ္. သူ႕ကို ေျပာတယ္. ဆံ့မယ္ မထင္ဘူးဆုိေတာ့. သူက အထဲက ဘုရားကုိ ဝင္ဖူးခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ သူ႕ကုိ အေနာက္ကေန ကူတြန္းေပးေတာ့ ဝင္သြားတယ္ေတာ့. အဲ့တာနဲ႔ အထဲမွာ ဘုရားကုိ ဝင္ဖူးတယ္.

ပီးေတာ့ က်မတုိ႔ က်ီးကန္းပါးစပ္ထဲကုိ အေၾကြေစ့ေတြ အဓိဌာန္နဲ႔ ပစ္ထည့္ၾကပါတယ္. တခုမွ မဝင္ပါဘူး. အဲ့လုိ လက္တည့္ပါတယ္. က်မရဲ႕ေျခေထာက္က လမ္းေလွ်ာက္ထားတဲ့ ဒဏ္ရယ္ ေသြးက်တာရယ္ေပါင္းပီး ဖူးဖူးေယာင္ေနတာ ဖိနပ္ေတာင္ စြပ္လုိ႔မရပါဘူး. လမ္းလဲ ဘယ္လုိမွ မေလွ်ာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ. အဲ့ဒီေတာ့ က်ီးကန္းပါးစပ္ကုိဆင္းေတာ့ လုိက္ကလဲ လုိက္ခ်င္. ေျခေထာက္ကလဲ နာဆုိေတာ့ ေဘးက အတန္းေတြကုိ လက္နဲ႔ကုိင္ပီး ဆင္းရပါတယ္. စကားလဲ မေျပာႏုိင္ပါဘူး နာလြန္းလုိ္႔ေလ. ဘုရားဖူးေတြကုိ က်မကုိ သနားတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေတာ့ မမက မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ က်မ ညီမေလးက ေျခေထာက္ သိပ္မသန္ေပမဲ့ ဘုရားဖူးခ်င္တယ္ ဆုိလုိ႔ ေခၚလာတာလုိ႔ ေျပာတာကုိ ျပန္မေျပာႏုိင္ပါဘူး. လူေတြက ယုံၾကတယ္ရွင့္. အဲ့လုိ ခ်စ္ဖုိ႔ ေကာင္းတဲ့ မမပါ.

ေနာက္ ရယ္စရာတစ္ခုက က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားမွာ အိမ္သာ သုံးရတာပါ. အိမ္သာက ကန္ထရုိက္ယူထားတာဆုိေတာ့ ပိုက္ဆံေပးရပါတယ္. ေရခြက္ အေသးက တစ္ဆယ္က်ပ္၊ ေရပုံးေသးေသးေလးက ၂၀ က်ပ္ပါ. အျပဴးကေတာ့ သိကို မသိလုိ႔ ပုံးကုိ ယူယူပီး အိမ္သာထဲ ဝင္ဝင္သြားပါတယ္. ေအးေဆးပါပဲ. သူ႕ကုိလဲ ခပ္တည္တည္ ရုပ္ဆုိေတာ့ ပုိက္ဆံ ေကာက္တဲ့သူက ေပးပီးပီပဲ ထင္တာေလ. ေနာက္ေတာ့ အိမ္သာေရဖုိးေပးရတယ္ လုိ႔ ကားေပၚေရာက္မွ ရယ္စရာေျပာေတာ့ သူက ေပးရလုိ႔လားတဲ့ေလ. ေျပာေျပာပီးရယ္ရပါတယ္.


ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ရင္ျပင္ေပၚမွာ ေအးေအး ေဆးေဆး တညေနလုံး ထုိင္ပီး က်ဳိက္ထီးရုိးေတာင္ေပၚ ကေန ေနဝင္တဲ့ အလွကုိ ထုိင္ၾကည့္ၾကပါတယ္. သိပ္လွပါတယ္. ဘယ္လုိ ေနရာမွာမွ မရႏုိင္တဲ့ ေနဝင္ဆည္းဆာ အလွမ်ဳိးေပါ့.

မနက္ျဖန္ မနက္ အေစာႀကီး ျပန္ဆင္းမယ္ဆုိေတာ့ က်မတုိ႔ ဓာတ္ပုံေတြလဲ ရုိက္ၾကတယ္ အမွတ္တရေပါ့. ညစာ ထမင္းစားေတာ့ ထမင္းထုပ္ဝယ္ပီး က်န္တဲ့ဟင္းေတြနဲ႕စားၾကပါတယ္. ေနာက္ေန႔ ျပန္မယ္ဆုိေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကုိ ဝတ္ျပဳၾကပါတယ္ မနက္ျပန္မယ္ဆုိေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက စိတ္မေကာင္းဘူး. ထပ္ေနေစခ်င္ေသးတယ္ ဘုန္းဘုန္းက ေတာ္ေတာ့ကုိ စိတ္သေဘာထားေကာင္းတဲ့ ဘုန္းဘုန္းပါပဲ. က်မတုိ႔ စုပီး အလႈေငြ လႈပါတယ္. ဘုန္းဘုန္းက သာဓုအႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚပါတယ္.

ျပန္ေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ အျပန္လက္ေဆာင္ေလးေတြ ဝယ္ၾကတယ္. က်မတုိ႔ကေတာ့ ေမာင္ႏွမ သုံးေယာက္ လာတဲ့အျပင္ ပိုက္ဆံကလဲ စုထားတာေရာ မုန္႔ဖုိးေပးလုိက္တာပါ တြက္ခ်က္ပီး အျပန္ ကားခကုိဖယ္လုိက္ရင္ ပုိက္ဆံသိပ္မက်န္ေတာ့လုိ႔ ဘာမွေတာင္ သိပ္မဝယ္ လုိက္ႏုိင္ပါဘူး. ဘုရားမွာ ေရႊသကၤန္းပဲ မ်ားမ်ားကပ္လုိက္ပါတယ္. အေဖနဲ႔ အေမ့နာမည္နဲ႔ပါ. လက္ေဆာင္ကေတာ့ သူမ်ား ဝယ္တာေတြပဲ လုိက္ေငးပီး ေနရပါတယ္.

အဲ့ဒီမွာ ျပသနာက စေတာ့တာပဲ. လူေတြ အေၾကာင္း သိခ်င္ရင္ ခရီးရွည္သြားမွ သိရတယ္ ဆုိတာ သိပ္မွန္တာပဲ. က်မတုိ႔ သြားမယ္ ဆုိကတည္းက ၿခဳိးၿခံပီး သြားရလုိ႔ စားစရာ ေသာက္စရာ အစုံ အကုန္ပါၾကပါတယ္. ေနာက္ပီး က်မတုိ႔က သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ရွိတာေလးေတြ အၿမဲ ေဝစား ၾကပါတယ္. က်မ မမ သူငယ္ခ်င္း ပူစီမမႀကီးက သူ႕မွာ ဘာမွ မပါတဲ့အျပင္ က်မတုိ႔ကုိ သူက စက္ရုံအလုပ္သမေလးေတြ ဆုိပီး အထင္ေသးတဲ့ သေဘာရွိပုံ ရပါတယ္. ပီးေတာ့ စကားေျပာရင္ အထက္စီးေလသံနဲ႔. ရယ္ခ်င္စရာေလ. က်မတုိ႔ကုိ ဘုရားဖူး ရြယ္တူ ေယာက်္ားေလးေတြက စရင္ ေနာက္ရင္ သူကပဲ ဆရာမႀကီးလုိလုိ ဆုံးမေသးတယ္ေလ. က်မတုိ႔က ေအးေဆးပါ. ဘာမွကုိ မေျပာတာပါ.

မနက္ ျပန္ဆင္းမယ္ဆုိေတာ့ သူက အထုပ္ေတြ မသယ္ႏုိင္လုိ႔ အထမ္းနဲ႔ဆင္းမယ္တဲ့. အဲ့ဒီမွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အျပဴးကေလးကလဲ သူလဲ အထုပ္ကုိ အထမ္းနဲ႔ ဆင္းခုိင္းလုိက္မယ္ဆုိေတာ့ အတူတူငွားၾကေပါ့. က်မတုိ႔ကေတာ့ ဘာမွလဲ သိပ္မပါေတာ့ မမက အထုပ္အႀကီးႀကီးသယ္ပီး က်န္တာကုိ ေမာင္ေလးက သယ္ပါတယ္. က်မကေတာ့ ကုိယ့္ေျခေထာက္ကိုပဲ ကုိယ္သယ္ႏုိင္ပါတယ္. ေျခေထာက္က မေထာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ. အထမ္းငွားတာကုိ အျပဴးက ေစ်းႀကီးတယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ေျပာတာကုိ သူက မပီးႏုိင္ မစီးႏုိင္ ေဒါသလႈိင္ေနတယ္ေလ. အားလုံးက သိပ္မေျပာခ်င္ေတာ့ အျပဴးကေလးနဲ႔ က်မ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္က အရင္ဆင္းသြားၾကပါတယ္. က်မရယ္ က်မ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရယ္ မမရယ္ သူရယ္ ေမာင္ကေလးရယ္က အတူတူဆင္းၾကတယ္.

အဲ့တာ မပီးဘူး စကားေၾကာရွည္ေနေတာ့ က်မက ေျခေထာက္က နာရတဲ့အထဲ နားညည္းရင္ ဘယ္လုိမွ သည္းမခံႏုိင္ပါဘူး. စိတ္ဆုိးလာတာ ေသြးေတာင္တုိးလာတယ္. သူက စကားေျပာေနရင္း က်မ မ်က္ႏွာကုိျမင္ေတာ့ အေျခမလွမွန္း ရိပ္မိသြားတယ္. က်မက စကားေနာက္တစ္ခြန္းေျပာ ေတာင္ေစာင္းကေန တြန္းခ်ဖုိ႔ ႀကံစည္ေနတာေလ. ဟိဟိ အဲ့လုိ စိတ္ႀကီးပါတယ္. လန္႔ပီး တစ္ေယာက္တည္း ဆင္းသြားပါတယ္. အမွန္ေတာ့ လမ္းခရီးက လူမညီရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္ရပါတယ္. သူ႕ဘာသာ လုိက္လာပီး ပူစီကုိက္တဲ့ အဲ့ဒီအမကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး သည္းခံေပမဲ့ က်မက စိတ္ဆတ္ပါတယ္.

ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ဆင္းလာလုိက္တာ ယုိစုံဆုိင္ေလးေတြကို ေရာက္ပါတယ္. ဗုိက္ဆာဆာနဲ႔ အျမည္းေတြကုိ စားပစ္လုိက္တာ က်မတုိ႔ ဗုိက္နည္းနည္း အဆာေျပသြားပါတယ္. ဟိဟိ. အတူတူ ဆင္းလာတဲ့ လိပ္ဥကေလးေတြေပါ့ေလ ေကာင္ကေလးအုပ္စု ငါးေယာက္ေလာက္က က်မတုိ႔ကုိ လက္ဖ်ားခါသြားပါတယ္. စားဖုိ႔ ဝယ္တာလား ဝယ္ဖုိ႔ စားတာလားတဲ့ေလ. ဟိဟိ. အမွန္ေတာ့ အျမည္းစားတာပါေနာ့္.

အျပန္ခရီးက ေတာ္ေတာ္ေလးျမန္ပါတယ္ ေအာက္ကုိ ၃ နာရီေတာင္ မၾကာဘဲ ေရာက္သြားပါတယ္. က်မတုိ႔ ေန႔လယ္ ၁၂ နာရီကားလက္မွတ္ ျဖတ္ပီး ရန္ကုန္ကုိ အျပန္ခရီးစတင္ခဲ့ပါတယ္. လမ္းမွာေတာ့ ပဲခူးမွာ ညစာစားဖုိ႔ ရပ္ေပးတာေတာင္ ဝယ္မစားႏုိင္ေတာ့ပါဘူး. က်မတုိ႔ဘာသာ ရွိတာေလးေတြ မွ်တ စားေပမဲ့ အဲ့ပူစီမမကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းဆင္းပီး ထမင္းဆင္းစားပါတယ္. စိတ္ကုန္လြန္းလုိ႔ မမကုိ ေနာက္ ပူစီေတြ ဇယားေတြ အရႈပ္မခံနဲ႔လုိ႔ ႀကိမ္းေမာင္းထားပါတယ္. သူလဲ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ဆုိေတာ့ က်မ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ၾကားထဲက အားနာေနတယ္ေလ.

ဘာပဲေျပာေျပာ အဲ့ဒီသြားခဲ့တဲ့ ၃ ည ခရီးတုိေလးက ဘယ္လုိ အခက္အခဲေတြ အဆင္မေျပမႈေတြ ႀကဳံခဲ့ရပါေစ အၿမဲ ျပန္ေျပာတုိင္း အမွတ္ရစရာေတြ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ အျပည့္နဲ႔ပါပဲ. က်မအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အိပ္မက္ေလးေတြကုိ ဖန္တီးေပးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြဟာ အၿမဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေနတယ္ေလ. က်မအတြက္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ပိုတန္ဖုိးထားသလုိ ပုိလဲ ခ်စ္ပါတယ္.

က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားဖူး ခရီးစဥ္ဟာ ခရီးစဥ္က တုိေပမဲ့ အပန္းလဲေျဖ ဘုရားလဲ ဖူး ပီးေတာ့ ေတာင္တက္ရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ စိတ္လက္ေပါ့ပါးမႈကုိ ခံစားရလုိ႔ က်မကေတာ့ ထပ္ပီး သြားခ်င္ပါေသးတယ္. သြားခြင့္လဲ ရဦးမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္. ဒီတစ္ခါေတာ့ အရင္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္. ဒါေပမဲ့ သြားမယ္ဆုိရင္လဲ အေဖာ္အေပါင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြနဲ႔ပဲ သြားခ်င္ပါတယ္ရွင္……………..

(၂၀၀၂ ခုႏွစ္ အမ်ဳိးသားေန႔ အမွတ္တရ က်ဳိက္ထီးရုိး ဘုရားဖူး ခရီးစဥ္)

Read More...

လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ မိန္႕ခြန္းမ်ား

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ေရြးစင္ မိန္႕ခြန္းမ်ား

Read More...