အေဖၾကီး

အေဖၾကီးကို ကၽြန္မတို႕ အရမ္းခ်စ္ၾကပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္မ အေမနဲ႕ အေဖ ကိုယွဥ္လိုက္ရင္ ဘယ္သူ႕ကို ပိုခ်စ္သလဲ လို႕ ေမးလာရင္ အေဖၾကီးကို ပိုခ်စ္တယ္လို ေျပာမိမယ္ ထင္ပါတယ္။ သားသံုးေယာက္ ေမြးျပီးတဲ့အထိ သားကိုပဲထပ္လိုခ်င္တဲ့ အေမ ထက္စာရင္ သမီးဦးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မကို အေဖက ပိုခ်စ္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ခ်ီပိုးျပီး အေဖၾကီးအျမဲလုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္က နားရြက္ကို ကိုက္ တတ္တာပါပဲ။ အေမက ငယ္ငယ္က သားသမီးကို အလိုလိုက္ ေပမယ့္ ဆံုးမစရာရွိရင္ေတာ့ တကယ္ အရိုက္ၾကမ္းပါတယ္။ စိန္ရင္ရင္နု ေဗ်ာ တီးျပီ ဆိုရင္ ရပ္ကြက္ထဲက သိပါတယ္။ ရိုက္ျပီဆိုရင္ တစ္ေယာက္မွားလဲ ေမာင္နွစ္မေတြ အကုန္တန္းစီျပီး အေမက ရိုက္ပါတယ္။

အေမက အရိုက္ပိုမ်ားေပမယ့္ အေဖၾကီးကေတာ့ သိပ္မရိုက္တတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္တိုင္း ေဘာလံုး လက္ေရြးစင္ ျဖစ္ဖူးတဲ့ အေဖက စိတ္ဆိုးရင္ေတာ့ ေျခစြမ္းျပ ကန္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း အရမ္းစိတ္ဆိုးမွပါ။ ထံုးစံ အတိုင္း ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွစ္မေတြက အေဖ့ကို ပိုေၾကာက္ၾကပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကဆို အေဖရံုးက ျပန္ အလာကို ေစာင့္ေနၾကျပီး အေဖၾကီး လစာထုတ္ရင္ ၀ယ္လာတတ္တဲ့ ဆီခ်က္ ေခါက္ဆြဲတို႕ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ထုတ္တို႕ကို အိပ္ငိုက္တဲ့အထိ ေစာင့္ျပီး အေဖျပန္လာရင္ ေမာင္နွစ္မေတြ လုစားၾကတာ အရမ္း ေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ ဒီထက္ပိုျပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာက ေျခာက္လ တစ္ခါေလာက္ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္ နွစ္မ ေတြကို သမိုင္းလမ္းဆံုက အက္စကီးမိုး ေရခဲမုန္႕ဆိုင္မွာ လုိက္ေကၽြးေလ့ရွိ ပါတယ္။ ကၽြန္မ သိသေလာက္ ေတာ့ အေဖၾကီးကို ကၽြန္မတို႕ေမာင္နွစ္မေတြ ေန႕ဘက္မွာ ျမင္ေတြ႕ခ်ိန္ နည္းပါးပါတယ္။ ညဘက္ဆို လည္း လစာ ထုတ္ရက္ပဲ အေဖၾကီးကို အိပ္ငိုက္ခံ ေစာင့္ျပီး အေဖၾကီး ၀ယ္လာတတ္တဲ့ မုန္႕ကို ေမ်ွာ္စားတတ္ ၾကတာက လြဲရင္ ျမင္ေတြ႕ခ်ိန္ဟာ သိပ္နည္းပါးပါတယ္။

ကၽြန္မတို႕အေဖၾကီးက လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳးေရး ၀န္ၾကီးဌာနက အရာရွိပါ။ အေဖက လုပ္သား ေကာလိပ္ တက္ ေနရင္း အလုပ္ တစ္ဘက္ ေက်ာင္းတစ္ဘက္ စခဲ့တာမို႕ သူ႕ရဲ့ပင္စင္က သက္ျပည့္ ပင္စင္မဟုတ္ပဲ လုပ္သက္ ပင္စင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အေဖၾကီး အသက္ထက္ဆံုး အစိုးရရံုးမွာ ပင္ပမ္းတၾကီးလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္သက္ အတြက္ ေပ၄၀ ေပ၆၀ ေျမကြက္ေလး တစ္ကြက္ အေၾကြး စနစ္နဲ႕ရခဲ့ဖူးပါတယ္။ အေဖၾကီးက ရံုး၀င္ေငြနဲ႕ မေလာက္လို႕ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွစ္မ ေျခာက္ေယာက္ ေက်ာင္းစားရိတ္ စားအိုးကလဲ ၾကီးလို႕ ေဆာက္လုပ္ေရး သံေခ်ာင္း သံမဏိ ေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ ေငြစာရင္းကိုင္ အျဖစ္ ညပိုင္းေတြမွာ အခ်ိန္ပိုင္း လုပ္ရပါတယ္။ ေနာက္ အေဖ အလုပ္လုပ္တဲ့ သူေတြက နိုင္ငံျခားသားေတြဆိုေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေငြလႊဲကိစၥေတြ ေငြစာရင္း ေတြဟာ အေဖၾကီး နံမည္ေတြနဲ႕ ထားထား တာရွိပါတယ္။

တစ္ေန႕ အေဖ့ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်လြန္းတဲ့ သူေဌးက အေဖ့ကို အိမ္ျပန္ပို႕ေပးရင္း အိမ္အျပန္ ကားေမွာက္ျပီး ပြဲခ်င္းျပီး ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ အေဖ့ဆီမွာ ေငြစာရင္းေတြနဲ႕ သူမ်ား မသိတာေတြ က်န္ခဲ့ေပမယ့္ အကုန္လံုး စာရင္းဇယားနဲ႕ က်န္ရစ္တဲ့ မိသားစုကို ရွင္းေပးလို႕ သူတို႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ကၽြန္မတို႕ အေဖၾကီးဟာ လူေကာင္းၾကီးပဲလို႕ ေျပာစမွတ္တြင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ အေဖၾကီးက အျမဲ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားတစ္ခြန္း ရွိပါတယ္။ အေဖဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေကာင္းတာ မလုပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ရံုးကိစၥေတြမွာလည္း အဂတိ လိုက္စားျခင္း ကင္းရွင္းတဲ့ အတြက္ မိသားစု တစ္ျပံဳ တစ္မၾကီးကို အေဖ့ ေခၽြးနည္းစာနဲ႕ ေလာက္ငေအာင္ ေကၽြးေမြးမယ္။ အေဖ့ နံမည္ကို အိမ္ေရွ႕က နံမည္ေခၚရင္ အိမ္ေနာက္ ေဘးက ဆင္းေျပးရမယ့္ အလုပ္မ်ိဳး မလုပ္ဘူးလို႕ ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ မိဘေၾကာင့္ သားသမီး ဂုဏ္မပ်က္ ေစရပါဘူးတဲ့ သားသမီးကလဲ မိဘကို ဂုဏ္ မတက္ခ်င္ ေနပါေစ ဂုဏ္ မပ်က္ ပါေစနဲ႕လို႕ အျမဲဆံုးမပါတယ္။

ကၽြန္မတို႕အေဖၾကီးနဲ႕ အေမနဲ႕ ဟာ သိပ္ခ်စ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မသိသေလာက္ သက္တမ္းတေလ်ာက္ တစ္ခါမွ ခြန္းၾကီး ခြန္းငယ္ စကားမ်ားတာ မရွိသလို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရုိက္ပုတ္ ရန္ျဖစ္တာဆိုတာ မျမင္ဘူး သေလာက္ ပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ အေဖက အစ္ကိုသံုးေယာက္ကို စိတ္ဆိုးလို႕ ရိုက္ပုတ္တဲ့အခါ အေမက ၀င္တားလို႕ လက္နဲ႕ရြယ္တာ တြန္းတာေလာက္ပဲ ျမင္ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ အေဖၾကီးနဲ႕ အေမ့မွာ အရမ္း အတုယူဖို႕ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္တစ္ခုရွိပါတယ္။အေဖၾကီးက ရသမ် လခကို အေမ့ကို အကုန္အပ္ျပီးေတာ့ အေမက အေဖ ရတဲ့ လစာကို နည္းတယ္ မ်ားတယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မျငဴစူပဲ အေၾကြးမတင္ေအာင္ စနစ္တက် စီမံ ရွိတာေလးကို လွေအာင္ဆင္ျပီး ကၽြန္မတုိ႕ ေမာင္နွစ္မ ေျခာက္ေယာက္ကို ေလာက္ငေအာင္ ေကၽြးေမြးပါတယ္။ အေဖၾကီးဟာ အေမကို သူအားတာနဲ႕ အိမ္အလုပ္ေတြ ကူလုပ္ေပးသလို အ၀တ္ကအစ ေလ်ာ္ကူေပးပါတယ္။ မီးပူ တို္က္တာ ကအစ ပန္းကန္ေဆးတာ အဆံုး ဘုရားပန္းလဲတာက အလည္ အကုန္လံုး ကူလုပ္ေပးပါတယ္။ တစ္အိမ္လံုးကို တံျမက္စီးလွည္း ဖုန္သုတ္ သန္႕ရွင္းေရး လုပ္တာေတြမွာလည္း အျမဲကူလုပ္ေပးပါတယ္။ အေမနဲ႕အေဖဟာ သားသမီးေတြကို သိပ္တာ၀န္ ေက်လြန္းတဲ့ မိဘေတြပါ။ အေမက ငယ္ငယ္ကပဲ ရိုက္ခဲ့ေပမယ့္ ဒဂံုျမိဳ႕သစ္ကို ေျပာင္းရျပီး အစားဆင္းရဲ အေနဆင္းရဲနဲ႕ ေနရတဲ့ ကၽြန္မတို႕ေမာင္နွစ္မ ေျခာက္ေယာက္ကို မဆူမပူေတာ့ပဲ အရမ္းအလိုလိုက္ပါတယ္။

အေမ့က သားသမီးေတြကို ပိုစိုးရိမ္ၾကီးတယ္လို႕ အျပင္ပမ္းထင္ရေပမယ့္ အေဖၾကီးက ပိုျပီး ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွစ္မ ေျခာက္ေယာက္ကို အပူပင္ၾကီးသလို ပိုျပီးလည္း အပင္ပမ္း အႏြံတာခံပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွစ္မေတြကို ေနမေကာင္းရင္ အရမ္း ျပဳစုပါတယ္။ ကၽြန္မ အစ္ကိုအလတ္ မဆံုးခင္ကဆို အေဖဟာ အရမ္းကို အပင္ပမ္းခံျပီး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။ အစ္ကိုဆံုးေတာ့ မိသားစုထဲမွာ အေဖက ၀မ္းအနည္းဆံုး ခံစားသူပါ။ အစ္ကို႕အေလာင္းကို ပိုက္ျပီး ရိူက္ၾကီးတငင္နဲ႕ကို ခ်ံဴးပြဲခ်ငိုခဲ့ပါတယ္။

အလုပ္နဲ႕လက္နဲ႕မျပတ္တဲ့ ကၽြန္မတို႕အေဖၾကီးကို ေနမေကာင္းလြန္းလို႕ ပစ္လိုက္ရျပီေတာင္ မွတ္ခဲ့ရဘူး ပါတယ္။ အေဖၾကီး ညေနဆို ေနမေကာင္းပဲ တေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္တာကစလို႕ ရပ္ကြက္ထဲက ေဆးခန္းေလး ေတြမွာ ေဆးစမ္းရင္း အေဖၾကီးေရာဂါက ပိုပိုသည္း လာပါတယ္။ ေနာက္ ဌက္ဖ်ားဆိုျ႔ပီး ဌက္ဖ်ားေဆးေတြ ဆြဲတိုက္ရာကေန ေသြးစစ္ေတာ့မွာ တီဘီပိုး ေတြ႕တယ္ဆိုျ႔ပီးျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ အေဖၾကီးက ကၽြန္မတို႕ လူမွန္း သိတတ္ ကာစ အခ်ိန္ကစလို႕ ေဆးလိပ္ေသာက္တာ မေတြ႕ရဘူးပါဘူး။ သူ ကြမ္းေတာ ့စားပါတယ္။ အေဖၾကီး တီဘီျဖစ္လို႕ အိမ္မွာနားရတဲ့အခါ အေဖၾကီးေရာဂါေၾကာင့္ လူေတြက ကၽြန္မတို႕မိသားစုကို သတိေပး ပါတယ္။ အစားအတူ မစားဖို႕ ေနာက္အ၀တ္ကို ျပဳတ္ဖို႕ ေရခြက္ကအစ အတူမသံုးဖို႕ ေနတာကအစ ခြဲျခားဖို႕ ေျပာလာတဲ့အခါ ကၽြန္မတုိ႕ မိသားစုေတြ အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကပါတယ္။

အေဖၾကီးဟာ ကၽြန္မတို႕ရဲ့ အသက္ပါ။ အေဖၾကီးဟာ ကၽြန္မတို႕ရဲ့ဘ၀ပါ။ အေမရယ္ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွစ္မ ေတြရယ္ အေဖၾကီးကို ဒီလိုလုပ္ဖို႕ ေနေနသာသာ မ်က္စိေအာက္ကေတာင္ အေပ်ာက္မခံနိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွစ္မဆို မနက္အေစာၾကီးထ ႏြားနို႕စစ္စစ္ရဖို႕ သြားယူ အေဖၾကီးေဆးကို မပ်က္မကြက္ ေစာင့္တုိက္ အစာကို မ၀င္၀င္ေအာင္ ေခ်ာ့ေမာ့ေကၽြး ဒဂံုမွာ ေနအရမ္းပူေတာ့ အေဖ့ ေရာဂါျဖစ္တုန္း ပိုဆိုးမွာ စိုးလို႕ အေဖ့ကုတင္ေအာက္မွာ ေရေအးေလးေတြ ျဖန္းေပး အေဖၾကီးေနသာေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဂရုစိုက္ျပီး အေဖ့ က်မ္းမာေရးကို တစ္မိသားစုလံုး တက္ညီ လက္ညီ ျပဳစုၾကတာမွာ မယံုနုိင္စရာ ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ အေဖၾကီးေရာဂါဟာ ယူပစ္သလို ေပ်ာက္ကင္း အျမစ္ျပတ္ သြားပါတယ္။

အေဖၾကီး အဲ့ဒီလို ေရာဂါ ျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္မ ရွစ္တန္း ေက်ာင္းသူ ဘ၀ပါ။ အေဖ့ ေဆးဖိုး နဲ႕ မိသားစု စား၀တ္ ေနေရး စားရိတ္ အရမ္းၾကီး တဲ့ အျပင္ ကၽြန္မတို႕ေမာင္နွစ္မ ေျခာက္ေယာက္ ေက်ာင္း စားရိတ္ အရမ္းၾကီးေတာ့ အစ္ကိုၾကီးက စက္မူ ေက်ာင္းတက္ အစ္ကိုလတ္နဲ႕ အစ္ကိုငယ္ကလဲ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေတြဆိုေတာ့ ကၽြန္မက သမီးၾကီး ျဖစ္တယ္ မိန္းကေလးပဲ ေစ်းေရာင္းေပးမယ္လို႕ အေမ့ကို ေျပာပါတယ္။ ေက်ာင္းက ထြက္ လိုက္မယ္ ဆိုေတာ့ ပညာေရးကို အရမ္း ဦးစားေပး တဲ့ အေဖၾကီးနဲ႕ အေမက ေလသံေတာင္ မဟခိုင္းပါဘူး။ အေမ့ရဲ့ နားမွာ နားကပ္ေတာင္ မက်န္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ ေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕ေမာင္နွစ္မေတြ ေက်ာင္းစားရိတ္ကို မျဖစ္ျဖစ္ တဲ့နည္းနဲ႕ အိမ္ပါ ေရာင္းလိုက္ျပီး အေမက ေက်ာင္းထား ေပးခဲ့ပါတယ္။ အခုလက္ရွိ ကၽြန္မ ပညာနဲ႕ ကၽြန္မ ဘ၀ကို တည္ေဆာက္ ေနနိုင္တာဟာ မိဘေတြရဲ့ ေက်းဇူး ေၾကာင့္ပါ။

ကၽြန္မတို႕အေဖၾကီးဟာ ပင္စင္ယူျပီးခ်ိန္မွာ တစ္ဘက္တစ္လမ္းက ၀င္ေငြရေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး ေငြစာရင္း အလုပ္ေတြကို အခ်ိန္ပိုင္း လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဖေရာ အေမပါ ကၽြန္မတို႕ေမာင္နွစ္မေတြကို ျပဳစု ေစာင့္ ေရွာက္ ခဲ့ရတာ အရမ္း ပင္ပမ္းေနပါျပီ။ ဘ၀ရဲ့ ေလာကဓံ အစံု ကိုလည္း ၾကံဳ႕ေတြ႕ ခဲ့ရျပီးျပီမို႕ ကၽြန္မတုိ႕ ေမာင္နွစ္မေတြက မိဘနွစ္ပါးကို အိမ္မွာ အနားယူ ခိုင္း ေစခ်င္ၾကပါတယ္။ အလုပ္ ေပး မလုပ္ ေတာ့ပဲ အိမ္မွာပဲ နားေနပါ ဆိုေပမယ့္ လူၾကီးေတြ ကေတာ့ သိတဲ့ အတိုင္း တလူပ္လူပ္ တရြရြနဲ႕ အလုပ္နဲ႕ လက္မျပတ္ လုပ္ ေနၾကတုန္းပါပဲ။

ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ ကေလးကတည္းက တရားလြန္ ေဆာ့ကစား တတ္တဲ့ အက်င့္ကလြဲလို႕ ပညာေရးမွာေရာ တျခား ဘညာကြိကြ ကိစၥမွာပါ မိဘ စိတ္ဆင္းရဲ ေအာင္ တစ္ခါမွ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ အတတ္နိုင္ဆံုး မိဘစကားကို ေျမ၀ယ္ မက် နားေထာင္ခဲ့တယ္ မိဘကို ငယ္ငယ္ကတည္းက အတတ္နို္င္ဆံုး ျခံထြက ္အသီးအနွံ ေလးေတြကို ေစ်းေတာင္း ေခါင္းရြက္ျပီး ေတာင္ ကူညီခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀မွာ မိဘကို စိတ္ဆင္းရဲ ပင္ပမ္းေအာင္ တစ္ၾကိမ္ ေတာ့ လုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ကၽြန္မ အစ္ကိုေတြျဖစ္တဲ့ သားသံုးေယာက္ကို ရပ္ကြက္ရံုးေတာင္ လိုက ္မထုတ္ဖူးတဲ့ မိဘနွစ္ပါးကို အသက္ၾကီးမွ ေထာင္၀င္စာ အပင္ပမ္းခံျပီး လိုက္ပို႕ေပးရတဲ့ မိဘေတြျဖစ္ေအာင္ တစ္ၾကိမ္ လုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။

အစ္ကိုေတြနဲ႕ ျပသနာ တက္မွာစိုးလို႕ အေဖၾကီးနဲ႕ အေမၾကီးဟာ မနက္မိုးမလင္းခင္ကတည္းက ကၽြန္မဆီ ပစၥည္းပို႕ေပးနိုင္ဖို႕ နယ္ေျမခံ ေထာက္လွမ္းရံုးကို အေစာၾကီး သြားေစာင့္ရပါတယ္။ အစည္းအေ၀းရွိလုိ႕ မေရာက္ေသးလို႕ အလုပ္မ်ား ေနလို႕စတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႕ အေမၾကီးကိုလည္း အေဖက တစ္ေယာက္ တည္း မထားခဲ့ရက္ အေဖၾကီး ထြက္သြားရင္လည္း အေမ တစ္ေယာက္တည္း မေျပာတတ္ မဆိုတတ္မွာစိုးလို႕ နဲ႕ ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ ေနတာေတာင္ မသြားပဲ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ ေစာင့္ခုိင္း ထားတာမွ ညေန ၃ နာရီ ၄နာရီမွ အိပ္ယာထ ေရမိုးခ်ိဳး ထြက္လာတဲ့ပံုစံနဲ႕ ပစၥည္းကို လာယူတာမ်ိဳးေတြ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႕ ယုတ္မာျပီး လူၾကီး ေတြကိုပါ မဆီမဆိုင္ မိုးလင္းက မိုးခ်ဴပ္ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ခိုင္းထားျပီး အညွင္းဆဲ ခံရတာ ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေတြးရင္ အခုခ်ိန္အထိ မိဘနွစ္ပါးကို အသက္ၾကီးမွ သူမ်ား အနွိပ္စက္ခံ ခဲ့ရဖူးတဲ့ အျပစ္ေၾကြး အတြက္ အျမဲ စိတ္ထဲနာက်င္မိပါတယ္။

အေျခအေန အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကၽြန္မအရမ္းတြယ္တာတဲ့ ကၽြန္မအိမ္ေလးကေန ခြဲခြာလို႕ မိဘနွစ္ပါး ေျခအစံုကို ဦးနွိမ္ခ်ျပီး ကန္ေတာ့ခ်ိန္မွာ အေဖၾကီးနဲ႕ အေမၾကီးကို တရားဘာ၀နာရိပ္မွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနနိုင္ေအာင္ ျပည့္ျပည့္ စံုစံု မပူမပင္ ထားနုိင္ေအာင္ အသက္ထက္ဆံုး ေစာင့္ေရွာက္ ကူညီေပးမယ္လို႕ ကၽြန္မ ဆံုးျဖတ္ ထားပါတယ္။ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လို႕ အေဖၾကီးအသံကို ၾကားလို႕ သမီးၾကီး ေနေကာင္းလား ေနေကာင္း ေအာင္ ေနေနာ္ သမီးၾကီး ဆိုတဲ့ အေဖ့အသံသဲ့သဲ့ၾကားရင္ ဖုန္းခြက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ရင္းက မ်က္ရည္က အျမဲ ထိန္းမရေအာင္ ေပါက္ေပါက္က်ပါတယ္။ အေမတို႕လည္း ေခၽြတာသံုးတယ္ သမီးရယ္ ကေလးေတြ ေက်ာင္း စားရိတ္နဲ႕ ေရဖိုး မီးဖိုး ကုန္ေစ်းနူန္းက အရမ္းၾကီးတယ္သမီးၾကီးလို႕ အေမ ေျပာတုိင္း စိတ္မေကာင္းျခင္း ၾကီးစြာျဖစ္ရတယ္။

အစစအရာရာ ဆင္းရဲ က်ပ္တည္းလြန္းတဲ့ ေနရာမွာ အခုခ်ိန္အထိ က်ပ္က်ပ္ တည္းတည္း ေခၽြတာ သံုးေနရတဲ့ မိဘေတြကို ဒီထက္ပိုျပီး ေအးေအးခ်မး္ခ်မ္း မပူမပင္ ထားနိုင္ေအာင္ အတတ္နိုင္ဆံုး ဘယ္ေလာက္ပဲ ဒုကၡေတြ အက်ပ္အတည္း အခက္အခဲေတြ ေတြ႕ပါေစ အံၾကိတ္ ခါးစည္းခံျပီး ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားနိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစား တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ အခုထက္ထိလည္း ေလာကဓံရဲ့ အရိုက္အပုတ္ အေထာင္းအထု အတြန္းအထိုး ေအာက္မွာ မယိုင္လဲေအာင္ မျပိဳပ်က္ေအာင္ ၾကိဳးစား တည္ေဆာက္ေနရဆဲပါပဲ။

ကၽြန္မတို႕မိဘနွစ္ပါးဟာ သူတုိ႕ဘယ္ေလာက္ဆင္းရဲပင္ပမ္းပါေစ သားသမီးေတြအတြက္ အျမဲ အန္ေကၽြးတဲ့ ဇီ၀စိုးဌက္ ေတြလိုပါပဲ ကၽြန္မတို႕ေမာင္နွစ္မေျခာက္ေယာက္ကို ပညာစံုေအာင္ ပင္ပမ္းၾကီးစြာနဲ႕ ၾကိဳးစား ေပးခဲ့ၾကတဲ့ မိဘေတြကို ေက်းဇူးျပန္ဆပ္တဲ့အေနနဲ႕ ကၽြန္မ ဘ၀ အသက္ထက္ဆံုး မိဘနွစ္ပါးနဲ႕မိသားစုကို ကၽြန္မ တတ္နိုင္တဲ့ ခြန္အားနဲ႕ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္သြားဖို႕ အျမဲ နုလံုးသြင္းပါတယ္။ ဘုရားရွိခိုး ျဖစ္တိုင္း ေတာင္းတဲ့ဆုကေတာ့ အမိအဘနွစ္ပါးနဲ႕ မိသားစုကို ကၽြန္မ အသက္မေသခင္အထိ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္သြားနိုင္တဲ့ သမီးျဖစ္ရပါလိုဧ။္ ဆိုတဲ့ ဆုတစ္ခုကိုပဲ ေတာင္းပါတယ္။
ညအိပ္ယာ၀င္ မနက္အိပ္ယာထမွာ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ ေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းျပန္ေတြမွာ အျမဲ အေဖနဲ႕ အေမကို အာရံုက ရည္စူး ဦးခိုက္ ကန္ေတာ့ပါတယ္။ အျမဲတမ္းလည္း ေရာက္ေလရာ အရပ္မွာ မိဘနွစ္ပါးနဲ႕ မိသားစုအတြက္ အလွဴအတန္းလုပ္ပါတယ္ အခုလို ျပဳရတဲ့ ကုသိုလ္စိတ္ေၾကာင့္ မိဘနွစ္ပါးရင္ခြင္မွာ အနီးဆံုးေနခြင့္ရတဲ့ ကိုယ္ျဖစ္ရပါလိုတယ္ ဘုရားလို႕ အျမဲဆုေတာင္းေလ့ရွိေၾကာင္းပါလုိ႕ ေျပာရင္းနဲ႕ အေဖမ်ားေန႕ အမွတ္တရအျဖစ္ အေဖၾကီးကို စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္က်မ္းမာျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစလို႕ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။ အေ၀းမွာ ခြဲခြာေနရခ်ိန္မွာ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကို မသိေသးလို႕ မိဘနွစ္ပါးကို သတိရျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ဒီပို႕စ္ကိုေရးလိုက္ပါတယ္ရွင္။