စကားလွလွ ေရြးၾကရေအာင္

I’ve dropped the idea of Billie Sue.
Where did you learn that the initials BS can stand for “Bull ____”?
What other bad words to you know? Don’t tell me!

နိဒါန္း

ေန႔စဥ္သံုး စကားမ်ားႏွင့္ ေရာေထြး ေနေသာေၾကာင့္ ေန႔စဥ္သံုးစကားလိုပင္ထင္မွတ္မွားေနေသာ ရုန္႔ရင္း ၾကမ္းတမ္း သည့္စကားအခ်ဳိ႕အေၾကာင္း ေရးခ်ခ်င္ေနသည္မွာ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ ၾကာခဲ့ေသာ္လည္း ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးႏွင့္ မည္သည့္ေနရာက အစေကာက္ရမည္မသိျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ယခုေတာ့ ေရးႏုိင္ၿပီဟု က်မ ယံုၾကည္မိပါသည္။ ကေလာင္နံမည္ကပင္ ႏွစ္မ်ဳိး၊ နံမည္ရင္း စသည္ျဖင့္ အမည္မ်ားႏွင့္ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနေသာ က်မတြင္ ဘေလာ့ အမည္က တမ်ဳိး…ဂ်ီေမးလ္တြင္ လည္း နံမည္ႏွစ္မ်ဳိးသံုးမ်ဳိးျဖင့္ အေကာင့္ဖြင့္ထားျခင္းမ်ားကို ပါေမာကၡေဟာင္း လည္းျဖစ္၊ ကက္သ လစ္ လက္ေထာက္ဘုန္းႀကီး သို႔မဟုတ္ အမႈေတာ္ေဆာင္လူႀကီးလည္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ေဒးဗစ္ အဂၤလန္က အလြန္ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ပံုရပါသည္။

သို႔ေသာ္ က်မက ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ပါ့မလဲ။ ျပည္တြင္းမွာသံုးခဲ့သည့္ ကေလာင္အမည္ႏွင့္ က်မ သည္ဘက္မွာ စာမေရး လိုေသာ အေၾကာင္း က်မမွာရွိေနခဲ့သည္။ ေနာက္ ျပည္တြင္းက နံမည္ရင္းကိုလည္း က်မ မသံုးခ်င္။ သည္ေတာ့ ဘ၀ သစ္တခုက အမည္သစ္တခုႏွင့္ စတင္ခဲ့သည္။ ရံုးအ၀င္ အထြက္မ်ား တြင္ေတာ့ အမည္ရင္းႏွင့္ သာ သြားရသည့္အတြက္ က်မ မတတ္ႏိုင္ပါ။ နံမည္ေျပာင္မ်ား မ်ားေနသည္ကိုလည္း က်မ မတတ္ႏိုင္ျပန္။ ဒါက က်မ လုပ္တာမဟုတ္။ က်မကို ခ်စ္ခင္သူမ်ားက သူတို႔နည္းသူတို႔ဟန္ျဖင့္ ေခၚခ်င္သလို ေခၚၾကတာကို က်မ ကန္႔ကြက္ေနစရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။

က်မ အေမ တေယာက္ တည္းကပင္လွ်င္ တညင္းလံုး…ဟု ေခၚခ်င္ေခၚသည္။ တဆုပ္မ…ဟု ေခၚခ်င္ေခၚသည္။ လူစဥ္မမွီသည့္ အေၾကာင္းအရာ ကိုပင္ သူ႔ဖာသာသူ ခ်စ္စႏိုးေခၚေနတာ အေမ မေခၚနဲ႔ ဟု တားရမည့္ အရာမဟုတ္ပါ။ အေမ ေခၚေတာ့ အေဖကလည္း လုိက္ေခၚ ရင္းႏွီးသူမ်ားကလည္း လိုက္ေခၚ… အဲသည္ က်မတြင္ နာမည္မ်ားရသည့္အအေၾကာင္းကို ဘယ္သူက ဘာေၾကာင့္ေခၚသည့္အေၾကာင္း က်မက အန္ကယ့္လ္ ကို စာေရးၿပီး ရွင္းျပပါသည္။

အမွန္ကေတာ့ အဲဒါ အန္ကယ့္လ္အေပၚမွာ က်မ လူလည္က်ေနတာ ဗိုလ္က်ေနတာလည္း ျဖစ္သည္။ ဥပမာ က်မ စာတေၾကာင္း ေရးလုိက္သည္ဆိုပါစို႔။ ေ၀ါဟာရအသံုးမွားေနလွ်င္ အန္ကယ္လ္က အဲဒါက သည္ လိုလား…ဟု ျပန္ေမးသလိုႏွင့္ စကားစုအမွန္၊ ေ၀ါဟာရအမွန္၊ အထားအသိုအမွန္ႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေျပျပစ္ေသာ စာေၾကာင္း ကို ျပန္ပို႔ေပးတတ္သည့္အတြက္ က်မက အဲသည္နည္းႏွင့္ အဂၤလိပ္စာ ေရးနည္းကို သင္ယူေနတာျဖစ္သည္။

သတင္းဖတ္ျဖစ္သည့္အခါမ်ားတြင္ သတင္းထဲက နားမလည္သမွ်ေမးေလ့ရွိၿပီး သတင္းဖတ္ရန္ ၿငီးေငြ႔သည့္အခါမ်ားတြင္ အခုလိုပဲ က်မ၏ လတ္တေလာအေၾကာင္းအရာမ်ား၊ ေန႔စဥ္သြားလာလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ မိသားစု အေၾကာင္းမ်ားကို ေရးပို႔ ထားသည္။ ေနာက္တေန႔တြင္ အန္ကယ့္လ္ထံမွာ အက္ဒစ္လုပ္ေသာစာ ျပန္ေရာက္လာသည္။ သည္လုိႏွင့္ က်မက အိမ္ တြင္ အေမက ေခၚေလ့ရွိေသာ နံမည္မ်ားအေၾကာင္း ေရးပို႔ေသာအခါ အန္ကယ္လ္က သူႏွင့္ သူ႔ဇနီးကလည္း အေမရိကန္ ေတာင္ပိုင္း၊ သူတို႔ ေနထိုင္ရာ ေတာၿမိဳ႕ကေလးသို႔ ေရာက္လာခဲ့ဖူးေသာ က်မအား ေတာင္ပိုင္းနံမည္ တခု ေပးမည္ဟု ဆိုခဲ့ပါသည္။

ေတာင္ပိုင္းသားဓေလ့တြင္ ေယာက္က်ားေလးမ်ားအား Billie Bob, (boy) မိန္းကေလးဆိုပါက Billie Sue (ျမန္မာလုိဆို လွ်င္ “လံုမေလး”) ဟုစသည္ျဖင့္ေခၚတတ္ၾကေၾကာင္း၊ ဆူးေတြ…ေဗာ့ေတြ မ်ား လြန္းသည့္အတြက္ မိဘနံမည္မ်ားႏွင့္ ေပါင္းထည့္ေခၚၾကေၾကာင္း၊ “ဘီလီဆူး ပက္တီ” ဆိုလွ်င္ ပက္ထရစ္၏သမီး ဘီလီ ျဖစ္ၾကာင္း စသည္ျဖင့္ အန္ကယ္လ္က အေမရိကန္၏ အမည္ေပးပံု နည္းစနစ္ကို ရွင္းျပကာ က်မအား ဘီလီဆူး (လံုမ)…ဟု အေမရိကန္ ေတာင္ပုိင္းသူ တေယာက္အေနႏွင့္ အမည္သစ္ေပးပါသည္။

စာကိုယ္
ဘီလီဆူး ဆုိသည့္ အတိုေကာက္ BS ကို ျမင္ေယာင္ရင္းက တဆက္တည္း ညီမေတာ္ မေရႊဆုမြန္ကို သတိရ မိပါေတာ့သည္။ သူႏွင့္ ဆဲမနာ ဆိုမနာ သူငယ္ခ်င္းေလး ဂ်ႏြိဳင္းတုိ႔ ခဏ ခဏ ရန္ျဖစ္ၾကလွ်င္ ဦးရာလူက အရင္ Bull… ဆိုကာ ဆဲ၊ ေနာက္က်ေတာ့ အရွည္ဆဲရတာ ပင္ပန္းသည္ထင့္။ (BS) ပဲဟာ…ဟု အတုိေကာက္ႏွင့္ ဆဲၾက…ဆဲရင္း ရယ္ၾက..ရယ္ရင္းႏွင့္လည္း ရန္ျဖစ္ၾက… လံုးလည္ပတ္ ခ်ာလိုက္ေနသည္ကို သတိရမိသည္။ အဲသည္စကားက ဆဲေရးသည့္ စကားဆိုတာ သိေသာ္လည္း ညစ္ညမ္းမႈအတိမ္အနက္ကိုေတာ့ က်မတို႔ မသိတာအမွန္။ (ဆုမြန္လည္း မသိ။)

က်မ ဒစ္ရွင္နာရီမွာ တခါ ရွာၾကည့္ဖူးသည္။ bull ဆိုသည္က “ႏြားသိုး”။ shit ကိုေတာ့ မစင္၊ ေခ်းပံု.. ဟု အဓိပၸာယ္ျပန္ထားတာ ေတြ႕ရသည္။ သည္ေတာ့ “ႏြားေခ်း” ေပါ့။ ဆုမြန္ကလည္း တခါက အဲသည္လိုပဲ အဓိပၸာယ္ ေကာက္ေၾကာင္း ေျပာဖူးသည္။ သည္ေတာ့ သူက စိတ္ဆိုးၿပီဆိုလွ်င္ အဲသည္စကားကို စိတ္လံုလံုၿခံဳၿခံဳႏွင့္ အသံုးျပဳ တတ္သည္။

တည၌ က်မတို႔တြင္ student meeting ရွိခဲ့သည္။ အျပင္ထြက္လည္ၾကရန္ လစဥ္အသံုးစရိတ္ ကိစၥျဖစ္လိမ့္မည္ ထင္ပါ သည္။ ထံုးစံအတုိင္း ျငင္းၾက ခုန္ၾက….က်မအထင္ အဲသည္တံုးက အသည္းအသန္ျငင္းၾကသည္မွာ မဆုမြန္ႏွင့္ မဇၥ်ိမက တေယာက္ဟု ထင္သည္။ အစည္းေ၀းပင္ ဘယ္လိုၿပီးခဲ့လည္း မမွတ္မိေတာ့။ မွတ္မိသည္က မဆုမြန္တေယာက္ ေဒါသ တႀကီးႏွင့္ ကြန္ျပဴတာခန္းထဲ ေရာက္လာျခင္း။ သူက စိတ္ဆိုးလာၿပီဆိုလွ်င္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္း ေထာ္ေထာ္ေလးကို စုခၽြန္လွ်က္ ဆုမြန္ဘ၀က စုခၽြန္ ဘ၀ကို ေျပာင္းေတာ့သည္။

အဲသည္ညက က်မတို႔အား writing သင္ေပးခဲ့သည့္ ဆရာ လင္းဗာေဆက အြန္လုိင္းမွာ ရွိေနခဲ့သည္။ ဆုမြန္ႏွင့္ ဆရာက အြန္လိုင္းတြင္ စကားေျပာေနက်။ ဆရာက သူ႔ကိုဆိုလွ်င္ ကေလးေလးလို သေဘာထားၿပီး သူ မေက်မနပ္ေျပာသမွ် အင္း ေပါ့.. ဟုတ္တာေပါ့ ..စသည္ျဖင့္ ေထာက္ခံေပးတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ ဆရာ့ကိုျမင္သည္ႏွင့္ ကေလး တေယာက္လို ဆရာ့ကို တုိင္သည္။ ဆရာ ကလည္း အင္းေပါ့…အဲငတံုးေတြက အဲသည္လိုလား…စသည္ျဖင့္ ကေလးေခ်ာ့ သလို ေခ်ာ့ေနခဲ့သည္။

က်မႏွင့္ ဂ်ႏိြဳင္းက တခါတရံ ဆရာ့စာကို ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ကာ သြားဖတ္လိုက္ ကိုယ့္အလုပ္ကို ျပန္ လုပ္လုိက္ႏွင့္ ေနတတ္ၾက သည့္နည္းတူ… အဲသည္ညကလည္း ဆုမြန္ေဘးနားကေန ဆရာ ျပန္သည့္စာကို လိုက္ဖတ္ ေနခဲ့ၾကသည္။

ထိုစဥ္ ဆုမြန္က“They are Bull Shit…” ဟု ရိုက္ထည့္လိုက္ေသာအခါ ဆရာ႔ထံမွ အထိတ္တလန္႔ emotional အရုပ္ကေလး ေရာက္ လာၿပီး “မင္း ဘယ္လုိ ေျပာလိုက္တာ လဲ” ဟုေမးသည္။ “အဲသည္ စကားကို မေျပာရဘူး” ဟုလည္း ဆံုးမသည္။ သို႔ေသာ္ ဆုမြန္ပဲ။ ဘယ္ေလွ်ာ့ပါ့မလဲ။ “ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆရာ၊ အဲဒါ ဘာျဖစ္လုိ႔ မေျပာရမွာလဲ” ဟု ထပ္မံအထြန္႔တက္လိုက္သည္။

ဆရာက သူ႔စကား မၾကား ေသာ္လည္း သူကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကေလး ေထာ္ေထာ္ၿပီး “ႏြားေခ်းလို႔ေျပာတာပဲ။ ဘာလုိ႔ မေျပာရမွာလည္း။ ေျပာမယ္။ ဘူးရွစ္…” ဟု ရြတ္လိုက္ေသးသည္။ (က်မ ညီမက အဲသည္လိုမ်ဳိး၊ မေဆာ့ပါဘူး…ဆုိတာေတာင္ ေမ်ာက္ေလာက္ေတာ့ ေဆာ့ေသးတယ္…ဆိုသည့္ အထဲက) သို႔ေသာ္ ဆရာက အဲသည္စကားကို ေရလုိက္ငါးလိုက္မလုပ္ခဲ့ဘဲ ခါးခါးသည္းသည္း ကန္႔ကြက္သည္။

ဆုမြန္ကလည္း မွန္သည္ထင္လွ်င္ အလြန္ေခါင္းမာသည့္ ကေလးမပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာက- “I AM A NATIVE SPEAKER. SO, IF I SAY IT IS BAD, YOU HAVE TO KNOW AND ACCEPT IT IS REALL BAD WORD”. ဟု စိတ္ခပ္တိုတို အသံျဖင့္ သြန္သင္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အဲသည္ကတည္းက သည္စကားလံုး၏ က်မတို႔ ရွာေဖြေလ့လာထားေသာ အဓိပၸာယ္ထက္ နည္းနည္းေတာ့ ဆိုးရြားေသာ အဓိပၸာယ္ ရွိေနလိမ့္မည္လား ဟု ဆင္ျခင္မိသည္။ သို႔ေသာ္ အခုထိ အဲသည္ဆိုး၀ါးသည့္ အဓိပၸာယ္အမွန္က ဘာလည္းဆိုတာကို က်မ တကယ္မသိေသးပါ။

က်မ အလုပ္စ၀င္ခဲ့သည့္ (၁၉၈၇) ခုႏွစ္က ျဖစ္ပါသည္။ လူ႔ေလာကႀကီးထဲကို လူႀကီးတေယာက္လိုမ်ဳိး ဟိတ္ဟန္ႀကီးႀကီး ႏွင့္ စတင္ တိုး၀င္ခ်ိန္။ က်မ စာသြားသင္သည့္ ရြာကေလးက အိမ္ေျခ (၇၈) လံုးသာ ရွိၿပီး လယ္ယာ ဥယာဥ္ လုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြးေသာ ရြာကေလး။ ဆရာ ဆရာမႏွင့္ ဘုန္းႀကီး ရဟန္း ဆိုလွ်င္ အလြန္ ဦးစားေပး အေလးထားေသာ ရြာက ေလးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ပညာအေျခခံ အားနည္း ရွာသည့္ ရြာကေလးျဖစ္သည္။

က်မ တျပည့္ေတြထဲမွာ ၪာဏ္အလြန္ေကာင္းၿပီး စိတ္က ပံုမွန္မွ ေသြျဖည္ေနသည့္ ေကာင္ေလး တေယာက္ပါသည္။ ေမာင္လင္းႀကီး ဟုေခၚၿပီး အသက္ ကိုးႏွစ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ အလြန္ထြားက်ဳိင္းၿပီး ေဒါသတအားႀကီးသည့္ ကေလး။ ရန္ျဖစ္လွ်င္ လည္ပင္းကို အေသညွစ္ဖို႔ အရင္ဆံုး အားထုတ္တတ္ သည္။ အဲလိုလုပ္လွ်င္ ေသမယ္ဆိုတာ သိလားေမးတုိင္း ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး “သိတယ္” ဟုေျဖသည့္ ကေလး။ (သို႔ေသာ္ သူ႔ဆရာမ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ေသေအာင္ရိုက္လွ်င္ေတာင္ လက္ပိုက္မျဖဳတ္ဘဲ အေသခံသြားမည့္ ကေလးျဖစ္ေနျပန္သည္)

သူ႔အေဖက ရဲဘက္ (ႏွစ္ႀကီးေထာင္က် အက်ဥ္းသား) ျဖစ္ၿပီး ထိုရြာကေလးအတြက္ လမ္းေဖာက္စဥ္ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ထုိရြာသူႏွင့္ အေၾကာင္း ပါကာ ေမာင္လင္းႀကီးအား ေမြးဖြားထားရစ္ခဲ့ၿပီး ေထာင္ထဲ ျပန္ေရာက္သြားသည္ဟု ၾကားရသည္။ အေဖမရွိသည့္ ကေလးေလး ဆိုပါစို႔။ တေန႔စာသင္ေနစဥ္ အေၾကာင္း တခုခုေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးၿပီး ေဒါသတႀကီးႏွင့္ ဆဲေရးတိုင္းထြာသည္။ က်မက သူ႔အား ဆဲ တယ္ဆိုတာ မေကာင္းေၾကာင္း။ အဲသည္ စကားမ်ဳိးကို ေက်ာင္းမွာေရာ အိမ္မွာပါ မေျပာရေၾကာင္း ေျပာေသာအခါ သူက က်မကို ခပ္တည္တည္ႏွင့္ တခြန္းပဲ ေျပာပါသည္။

“အဲဒါ ဆဲတာမဟုတ္ပါဘူး ဆရာမ” အဲသည္ ငါ…..ဆုိသည့္စကားလံုးကို ဆဲေရး တုိင္းထြာသည့္ စကား မဟုတ္ဘူး…တဲ့။ အဲသည္ ေလာက္ေတာင္ ေန႔စဥ္သံုး စကားတခြန္းလိုျဖစ္ေနသည္ ဆိုေတာ့ က်မ သူ႔အား ရွင္းျပ သြန္သင္ရန္ အေတာ္ ေလး အက်ပ္ရိုက္ခဲ့ရပါသည္။ က်မတို႔ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာမ်ားႏွင့္ သည္ BS စကား သည္လည္း ငါ…ဆုိေသာ စကားႏွင့္ က်မတျပည့္ ေမာင္လင္းလိုမ်ား ျဖစ္ေန သလားဟု… မၾကာခန ေတြးမိသည္။ ကိုယ္ေသခ်ာအဓိပၸာယ္မသိေသာ ဘာသာျခားစကား မေျပာတာက ပိုေကာင္းသည္ ဟု ယူဆ ေသာေၾကာင့္ လူထူထူမွာ မ “ရွစ္…” လိုက္မိေအာင္ က်မကိုယ္က်မ အၿမဲ သတိထားရပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ က်မ အဓိပၸာယ္ေသခ်ာ ဂဃဏန သိလိုေသာ စကားမွန္သမွ် ေမးၿမဲထံုးစံအတုိင္း (ဆဲေရးသည့္ စကားမ်ားကို လူႀကီး လူေကာင္း တေယာက္ထံမွာ အဆက္အစပ္မရွိ ေမးရမွာက်ေတာ့ အလြန္ရိုင္းရာ က်မွာလည္းစုိးရေသးသည့္အတြက္) အကြက္ေပၚတံုး Billie Sue ဆိုပါက BS ဟုလည္း ဆဲေရးသည့္ အဓိပၸာယ္ ထြက္ေနမွာေပါ့ ဟု လွမ္းေမးလိုက္ပါသည္။ အန္ကယ္လ္ အလြန္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားပံုရပါသည္။

I’ve dropped the idea of Billie Sue. Where did you learn that the initials BS can stand for “Bull ____”? What other bad words to you know? Don’t tell me! I heard so much of that kind of language in the Marine Corps and when I worked in the prison, that it gets on my nerves now. In the Marines and in prison it seemed like every other word from some people’s mouth was a bad word or what we call “cuss” words which is a shortened form of “curse” word. There’s your lesson on bad words for today!

က်မ ေမးလိုက္တုိင္း Dow Joe ကဘာလဲ။ Toxic assets ကဘာလဲ…စသည္ျဖင့္ စီးပြားေရး၊ အႏၱ၀ါေဗဒ၊ နကၡတ္ တာရာ..ႏုိင္ငံေရး… ဘယ္ ဘာ သာရပ္ကိုေမးေမး…အတိအက် ျပန္ေျဖတတ္သည့္ အန္ကယ္လ္က သည္တခါ အေျဖ မေပးဘဲ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ဆံုးမ ျမည္တြန္ စကားကို ျပန္ပို႔ေပးပါသည္။

က်မ ဆက္ မေမးရဲေတာ့ေသာ္လည္း (ဆုမြန္အမ ပီသစြာ) အထြန္႔ေလးေတာ့ တက္လိုက္ပါေသးသည္။ က်မက ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး တေယာက္ အေနနဲ႔ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားေတြကို မသိခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စာေရးသူ တေယာက္အေနနဲ႔ေတာ့ က်မ သိဖို႔ လိုအပ္တယ္…ဟု။

နိဂံုး

အသက္ (၅၀) ေက်ာ္ ဆရာလင္းႏွင့္ အသက္ (၆၀) ေက်ာ္ (၇၀) နားနီးေနသည့္ အန္ကယ္လ္ေဒးဗစ္တို႔၏ တားျမစ္ ဆံုးမသြန္သင္မႈတို႔အား မွ်ေ၀ၿပီးသည့္ေနာက္ ရွိဦးမည္ဆိုလွ်င္ အသက္ (၇၄) ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည့္ က်မ အေဖက စကား သံုးႏႈန္းမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ သည့္ ေ၀ါဟာရေရြးခ်ယ္ျခင္းကို က်မတို႔အား ဆံုးမသင္ျပခဲ့သည္ကို ေနာက္ဆံုးအေနႏွင့္ မွ်ေ၀လုိပါေသးသည္။

“ကိုယ္ေျပာမယ့္စကားက ဘယ္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ၀င္ဆန္႔ၿပီး ေျပာမလဲဆိုတာအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး စကား ေရြးသင့္တယ္။ ပညာမဲ့တဲ့အသုိင္းအ၀ိုင္းမွာ ေျပာတဲ့ဘန္းစကားေတြကိုေတာ့ လူယဥ္ေက်းအသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာ ခ်ေျပာလို႔မရဘူးဆိုတာကို သိထားဖို႔လိုလိမ့္မယ္။ အ၀တ္ အစား၀တ္တာလည္း ဒီလိုပဲ။ အေမရိကန္ေတြ ေဘာင္းဘီျပဲနဲ႔ နားကြင္းေတြနဲ႔ ရုပ္ရွင္ေတြမွာ ေတြ႔ရတာ မွန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဖေတာ့ ဘယ္သမၼတမွ နားကြင္းေတြ နားဆဲြေတြနဲ႔ မျမင္ဖူးဘူး” တဲ့။

ခြာညိဳ ဂ်ဴလိုင္ (၁၂) ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္။

×××××××××××××

ရြာသူ ေနွာင့္ယွက္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မ အစ္မခြာညိဳ ဘေလာ့ခ္ေလး ပ်က္သြားျပီ ဒါေပမယ့္ သူေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိန္ေပးျပီး ေရးထားတဲ့ ပို႕စ္ေလးကို ကၽြန္မကို ေပးပို႕လာလို႕ ပို႕စ္ေလးကို ျမတ္နိုး တန္ဖိုးစြာျဖင့္ အမွတ္တရ တင္လိုက္ပါတယ္. ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္ အစ္မခြာညိဳ (ခ) ဌက္ကေလး။