ဘာရယ္မဟုတ္တဲ့ တစ္ေန႕တာ အရူပ္မ်ား

ကၽြန္မေနတဲ့ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းေလးက စုစုေပါင္း၈ထပ္ရွိပါတယ္။

အေပၚေအာက္ အတက္အဆင္းကို ဓာတ္ေလွကားနဲ႕ အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ ကၽြန္မေနတာ နွစ္ထပ္မွာဆိုေပမယ့္ အျမဲတမ္း ဓာတ္ေလွကားနဲ႕ပဲ တက္ေလ့ ဆင္းေလ့ရွိပါတယ္။ ဓာတ္ေလွကားကို တစ္ေယာက္တည္း သံုးရင္ေတာ့ နံပတ္ ၂ကို နွိပ္တာ ကိစၥမရွိေပမယ့္ လူအမ်ားနဲ႕ စုတက္ရလို႕ နံပတ္ ၂ကို နွိပ္ရင္ အပ်င္းၾကီးရန္ေကာဆိုတဲ့ အထာေတြနဲ႕ ထိုင္းေတြက မၾကည္သလို ၾကည့္တတ္ၾကပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံ အျပင္ထြက္ျပီး အမိူက္ခန္းထဲကို အမိူက္ထြက္သြန္တတ္တာကလြဲရင္ အျပင္ကို သိပ္ထြက္ေလ့ ထြက္လွ မရွိလွပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ့္အမိူက္ထုတ္ ထြက္သြန္ရင္း အေပါက္ကေန ကိုယ္ ပစ္ခ်လိုက္တဲ့ ဗံုးဆိုတဲ့ အသံၾကားရင္ ငါပါေရာျပဳတ္က်သြားရင္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႕ ေၾကာက္စိတ္၀င္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမိူက္ထုတ္ ေလးေတြကို စုစုထားျပီး ပံုလာမွ ထြက္သြန္ပါတယ္။

ၾကြက္သိုက္လို အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕ ေနက မ်က္နွာေပၚ တုိက္ရိုက္ထိုးလာတာနဲ႕ အိပ္ယာေပၚက လွိမ့္လိုက္တာနဲ႕ မ်က္နွာ မသစ္ သြားမတိုက္ေသးပဲ ကြန္ပ်ဴတာခံုေရွ႕ကို ငုတ္တုပ္ေလး ေရာက္သြားျပီး ေလးဘက္ေလးေထာက္ အိပ္မံူစံု၀ါးနဲ႕ အင္တာနက္ခလုတ္ဖြင့္ပါတယ္။ အင္တာနက္မွာ ဘေလာ့ကို ပထမဦးစားေပး ဖြင့္ပါတယ္။ ေနာက္ ဂ်ီေတာ့ခ်က္ကို တန္းဖြင့္ျပီး ေတြ႕တဲ့လူ နူတ္ဆက္ပါတယ္။ ေနာက္ ေရေႏြးအိုးတည္ ျပီး ေရခ်ိဳးခန္း၀င္ပါတယ္။ ေနာက္ ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ကို မတ္ခြက္ၾကီးနဲ႕ေဖ်ာ္ျပီး မုန္႕ထုတ္ေတြ တန္းစီခ်ထားျပီး လုပ္ငန္းစ ပါေတာ့တယ္။ ခ်က္နွစ္ခု သံုးခုဖြင့္ျပိး လက္မလည္ေအာင္ ခ်က္ပါေတာ့တယ္။ ဘေလာ့ေတြ လိုက္လည္ ရန္ျဖစ္ နုတ္ဆက္ ေကာ္မန္႕ေရး ဆီဗံုးျဖည့္ သတင္းေတြလိုက္ဖတ္ စသျဖင့္ လိုက္ရူပ္ေနလိုက္တာမွ ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္ မုန္႕စားလိုက္နဲ႕ လက္လွမ္းျပိး ငံု႕အေသာက္ တစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့တာ သိျပီး ေကာ္ဖီကုန္ မုန္႕ကုန္ေတာ့မွ ခါးေညာင္းလို႕ ဆန္႕လိုက္ျပီး နာရီၾကည့္ လုိက္ေတာ့ မြန္းတိမ္းေနပါျပီ။

အသာေလးထျပီးေတာ့မွ..ေရခ်ိဳးခန္း၀င္ ေရမိုးခ်ိဳး သနပ္ခါးလူး ေပါင္ဒါရိုက္ ေခါင္းျဖီး အုန္းဆီလိမ္း အလွျပင္ျပီးေတာ့ ဗိုက္ထဲ ဆာသလိုလို ရွိလာေတာ့ ေရေႏြးထပ္ၾကိဳပါတယ္။ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုတ္ နွစ္ထုတ္ကို ၾကက္ဥနဲ႕ ရွိတဲ့ အရြက္စိမ္းေလးေတြ ထည့္ျပဳတ္ ျပီး သၾကားထည့္ ငရုတ္သီးစိမ္းမူန္႕ထည့္ အ၀ေသာက္ ေနာက္ ဟိုင္းတီးမစ္ကို နိ႕ဆီပ်စ္ပ်စ္ေလးနဲ႕ ေဖ်ာ္ တစ္ခြက္ၾကီး က်က်ဆိမ့္ဆိမ့္ေလး ေဖ်ာ္ျပီး တစ္စိမ့္စိမ့္ ထုိင္ေသာက္ပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ သတင္းအစရွာ ဟိုဆက္ ဒီဆက္ ဒီစပ္စု ဟိုစပ္စု လုပ္ တကုတ္ကုတ္ တေျဖာက္ေျဖာက္စာေတြရုိက္ အသံဖိုင္ေတြဖြင့္ တက်ီက်ီ တဂီြဂီြ တဂြမ္ဂြမ္ လုပ္ျပီး အားလံုးကို ခုတ္ျဖတ္ေတာက္ျပီး.ရလာတဲ့ packageေလးကို ကမၻာတစ္ျခမ္းက အယ္ဒီ့တာထံ ေပးပို႕လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ေစာင့္ဆိုင္းေနရတဲ့ ကာလေတြမွာေတာ့ ဟုိလုိက္ၾကည့္ ဒီလိုက္ၾကည့္ အျမင္မေတာ္တာေတြ႕ရင္ ၀င္ေျပာ ရန္စ ကြိဳင္ရွာ ဆရာလုပ္ စသျဖင့္ အရူပ္ေတြ လုပ္ျပီးေနာက္မွာေတာ့ အယ္ဒီ့တာထံက ျပန္စာေလး လာခ်ိန္မွာ စက္ဖြင့္ မိုက္ကိုင္ ေအာ္ဟစ္ပါေတာ့တယ္။ ဟိုတည္း ဒီျဖတ္ ဟိုညွပ္ ဒီကပ္ လုပ္ျပီးခ်ိန္မွာ ညေနရိူးအမွီ အားလံုး အေခ်ာသပ္ျပီး ပို႕လိုက္ေတာ့ ဇက္က ေတာ္ေတာ္ေညာင္း ခါးက ေတာ္ေတာ္ကိုက္ေနပါျပီ။

ေရမိုး တစ္ခါျပန္ခ်ိဳး အလွျပင္ အက်ီအ၀တ္စားလဲျပီး လမ္းသလား ထြက္ပါေတာ့တယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ လမ္းထိပ္ထြက္ရင္ ကၽြန္မ သိပ္မုန္းတာ ဆိုင္ကယ္တက္စီေတြပါ ၀ွီးကနဲ ေ၀ါကနဲ ျဖတ္သြား ပြတ္သြားတာမ်ား ေၾကာက္စရာ လန္႕စရာပါ။ လမ္းျဖတ္ကူးရင္လဲ မ်က္စိက်ီးကန္း ေတာင္းေမွာက္နဲ႕ အေျပးအလႊားသြားရ ေရွာင္ရ တိမ္းရပါတယ္။

လမ္းထိပ္က ေရွာ့ပင္းေမာၾကိးထဲမွာ ၀င္းဒိုးေရွာ့ပင္းထြက္ျပီး ေျခေထာက္အေညာင္းေျဖရင္း ယပလက္မ ေသးေသးေလးေတြရဲ့ အထက္ခ်မ္း ေအာက္ပူ ေပါင္တိုစတိုင္လ္ေလးေတြ ကို မ်က္စိအရသာခံ ယပလက္ ျဖတ္ေဖာက္ ခ်ဴပ္ေလးေတြကို မုဒိတာပြား ေလဒီဘိြဳင္းေလးေတြရဲ့ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ စတိုင္လ္ကို မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၾကည့္ျပီး မ်က္စိအေညာင္းေျဖ အ၀တ္ေတြ ကို ဟိုထုိး ဒီဆြလုပ္ျပီး အိတ္ေတြကို ဟိုျဖဳဴတ္ ဒီတပ္နဲ႕ လက္အေညာင္းေျဖ စသျဖင့္ ေလ့က်င့္ခန္းေပါင္းစံုကို တစ္ျပိဳင္တည္း လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ ဂုန္းေက်ာ္တံတားေလးကို ျဖတ္ျပီး ျမိဳ႕လည္ေခါင္မွာ ရွားရွားပါးပါး သစ္ပင္အုပ္အုပ္ေလးေတြ နဲ ့ အလွဆင္ထားတဲ့ ပန္းျခံေတာအုပ္ေလးထဲ ၀င္ျပီး အသက္ရူပါတယ္။
ပန္းျခံထဲက ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနတဲ့ သူေတြကို ေငးၾကည့္ေနရင္းက မေကာင္းတာနဲ႕ စက္၀ုိင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို တစ္ပတ္ နွစ္ပတ္ သံုးေလးပတ္ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ ေျပးရင္း..ေျခေထာက္ေညာင္းလာတာေတာ့ ခံုေပၚ ထိုင္ ျခင္ကုိက္ ျဖဳဴတ္ကိုက္ ျဖစ္လာေတာ့ ျပန္ဖို႕ျပင္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ထားေတာ့ ေျခလက္ေတြ မသယ္ခ်င္တာနဲ႕ စက္ေလွကားကေန ဂံုးေက်ာ္တံတားကို ျဖတ္ လူလံုးၾကီးေတြၾကား ျဖတ္ရင္း အိမ္ျပန္လာပါေတာ့တယ္။

လမ္းမွာေတြ႕သမ် ျမန္မာစကားေျပာတဲ့ ပလာတာကုလားေလးဆီက နုိ႕ဆီဆမ္းတဲ့ ၾကက္ဥပလာတာ နွစ္ခ်ပ္(မနက္စာအပါ)။ တစ္ေနကုန္ ေရေႏြးၾကမ္းအိုးေလးတစ္လံုးနဲ႕ မုန္႕ေရာင္းေနတဲ့ ဆိုင္က မုန္႕လင္မယား ေသးေသးေလးေတြ တစ္ဗူး။ မ်က္နွာမာမာနဲ႕ ထုိင္းမၾကီးဆိုင္က ေကာက္ညွင္းငခ်ိပ္ကို အုန္းနို႕ေပါင္းတစ္ထုတ္။ ဟိုဟာ စားပါလား ဒီဟာစားပါလားလို႕ အတင္းထိုးေရာင္းတတ္တဲ့ ပိုးေကာင္ကင္ဆိုင္က ပုိးေလာက္ဆားျဖဴးနဲ႕ ခါခ်ဥ္ေကာင္ စပါးလင္ျဖဴး တစ္ထုတ္။ အသံေလး ေညာင္နာ ေညာင္နာနဲ႕ လက္က စက္လို ေၾကာ္ေရာင္းေနတဲ့ အသားလံုးကင္ကို ညစာအတြက္ ၀ယ္ ။ ထိုင္းစကားမေျပာတတ္ပါဘူးဆိုမွ အတင္းလုိက္လိုက္ စပ္စုတဲ့ ထိုင္းမၾကီးဆီက ယိုးဒယား သေဘၤာသီး ေထာင္း စပ္ခ်က္လက္ကုန္ တစ္ထုတ္ ေကာက္ညွင္း တစ္ထုတ္။ ၾကက္ေတာင္ပံကင္။ ။ ပုဇြန္နဲ႕တုန္႕ယန္ကြမ္းပါ ဆိုေနမွ တုန္႕ယင္ဂြမ္းျဖစ္လို႕ တုန္႕ယမ္ ဖားေပါင္စင္းဟင္း ေရာင္းလိုက္တဲ့ ဆိုင္က တံုယမ္ဟင္းတစ္ခြက္။ အျမဲအိပ္ငိုက္ေနတဲ့ အဘြားဆီက လိေမၼာ္သီးပိစိေလးေတြ တစ္ကီလို။ လက္တိုျပီး အသံက်ယ္တဲ့ ထုိင္းမဆီက ေရငံသီးကီလို၀က္။ ဖရဲသီးတစ္ျခမ္း။ နာနတ္သီး တစ္စိတ္စသျဖင့္ ျမင္ျမင္ကရာ စားခ်င္တာ အေပါင္းအသင္းေတြျဖစ္ေနတဲ့ ေစ်းသည္ေတြဆီက အကုန္၀ယ္ျပီး အိမ္ကို ဒယီးဒယိုင္ျပန္လာပါေတာ့တယ္။

ထံုးစံအတိုင္း ဒုတိယထပ္ကို ဓာတ္ေလွကားနဲ႕တက္ အထုတ္အပိုးေတြ ဆြဲလာတာ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြေတာင္ ေသြးျပတ္မလိုပဲ နာလိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႕ ေမာတာနဲ႕ အခန္းထဲေရာက္ ေရခဲေရေသာက္ အထုတ္ေတြ ေရခဲေသတၱာထဲထည့္။ ေနာက္ ခနေမွာက္။ ေနာက္ အင္တာနက္ဖြင့္။ မုန္႕ထုတ္ေတြသယ္။ အေအးဗူးေဖာက္။ ေသာက္လိုက္ စားလိုက္ ခ်က္လိုက္ ပြားလိုက္ နဲ႕ ပို႕စ္ေလးကို ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ တင္မယ္ဆိုျပီး ေရာက္တက္ရာရာ တစ္ေန႕တာ ဘာညာကြိကြ အေၾကာင္းေတြ ေရးေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ေလ်ာက္ေရးလိုက္တာ
ေဟာ သတိရခ်ိန္မွာေတာ့ အခုပဲ ည၁၂နာရီထိုးေတာ့မယ္။
ကဲ မဆုမြန္ေလး ပင္ပမ္းလာလို႕ အိပ္ယာထက္ေပၚ စက္ေတာ္ ေခၚ ပါေတာ့မယ္ကြယ္ ..ဒီေန႕အဖို႕ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ..ဂြဲ