ခုန္ခ်ရတဲ့ အရသာ

လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးနွစ္တုန္းက မဆုမြန္ဆိုတဲ့ ကေလးမဟာ အင္မတန္ကို အေဆာ့သန္ပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခုနွစ္က ခ်င္းမိုင္မွာ ေက်ာင္းက ေလ့လာေရးခရီးထြက္ၾကေတာ့ ဘန္ဂ်ီ အျမင့္ခုန္တဲ့ေနရာ ေရာက္ေတာ့ ခုန္ခ်ခ ေစ်းၾကီးလို႕ ေက်ာင္းက မဲနူိက္ခိုင္းပါတယ္။ အားလံုး ဘန္ဂ်ီခုန္ခ်ရတဲ့ေနရာကို ေရာက္ေတာ့ အေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ျပီး မ်က္နွာ ပ်က္သြားၾကတယ္ ေက်ာင္းသား ၁၇ေယာက္မွာ မဲနိုက္တာ မိန္းကေလး သံုးေယာက္ပါ . ေနာက္ ေယာက်ာ္းေလးေတြ မပါဘူးလားဆိုေတာ့မွ ေနာက္ေယာက္်ားေလး နွစ္ေယာက္ ထပ္နိူ္က္ပါတယ္။ မဲနူိက္ရင္ ကၽြန္မ အျမဲကံေကာင္းေလ့ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မ မဲေပါက္တယ္။

ဘန္ဂ်ီခုန္တယ္ဆိုတာ ကရိန္းနဲ႕ ေမွ်ာ္စင္ေပၚကို တက္ျပီး အျမင့္ေပ ၅၀မီတာ ကေန ေအာက္က ေရကန္ထဲကို အလြတ္ ဗလာ ခုန္ခ်ရတာပါ။ အေပၚက မတက္ခင္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ေပါင္ခ်ိန္ပါတယ္။ ပံုထဲက ကၽြန္မ လက္ဖမိုးမွာ ၅၂ကီလိုဆိုတာ မွင္နဲ႕ထုထားေပးပါတယ္။ ေနာက္ နွလံုးေရာဂါ ရွိမရွိ ေမးပါတယ္။ ေနာက္ ျမင္တဲ့အတိုင္း ေျခေထာက္နွစ္ေခ်ာင္းကို ပူးခ်ည္လိုက္ပါတယ္ ကၽြန္မ ေျခသလံုး ပိန္ပိန္ေလးကို ေဖာ့ျပားနဲ႕ ဆြဲက်စ္ျပီး ပူးခ်ည္ထားတာကလြဲရင္ သားေရပင္ၾကီး အျဖဴၾကီးက အေခြလိုက္ပါ။ ဘာမွ အထိန္းမပါပါဘူး အလြတ္ခုန္ပါ အားလံုး ရယ္ဒီျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ စူးစမ္းခ်င္ေပမယ့္ ေၾကာက္စိတ္က မ်က္နွာမွာ နည္းနည္း ေပၚလာပါတယ္ ခုန္ခ်လို႕ရျပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္ ေအာက္ကို ငံု႕ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မ ေဇာေခၽြး ျပန္သြားပါတယ္။ ရုတ္တရက္ တြန္႕ဆုတ္သြားတဲ့ အခ်ိန္ ေအာက္ကေန ၀ိုင္းအားေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ေ၀ါကနဲ ေလွာင္ရယ္သံ ၾကား လိုက္ ရခ်ိန္မွာေတာ့ အင္မတန္ အရြဲ႕တုိက္ တတ္တဲ့ ကၽြန္မ ရုတ္တရက္ ကၽြမ္းပစ္ထိုး လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မကို ထိန္းထားတဲ့ ဘန္ဂ်ီ၀န္ထမ္းက ေအာ္လုိက္ျပီး လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္ ထင္ပါတယ္. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ကေတာ့ ေအာက္ကို တရွိန္ထိုး ျပဳတ္က်သြားပါျပီ..
ရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္ နဲ႕ နားထဲကို ေလေတြက တဟူးဟူးနဲ႕တုိး၀င္လာျပီး အူေတြ အသည္းေတြ ကလီဇာေတြ ေျဗာင္းျဗန္လန္သြားသလိုပါပဲ.တစ္ခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ေသျပီလို႕ တြက္လုိက္ ပါတယ္။ ေအာက္ခံေရျပင္က မ်က္နွာကို ေျပးဟပ္သလို ခံစားရျပီ ေရျပင္နဲ႕ ကၽြန္မ မ်က္နွာ ထိမိမလို ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အသက္ကို ေအာင့္ထားလိုက္ေပမယ့္ ေျခေထာက္က ပူးခ်ည္ထားတဲ့ သားေရပင္ၾကိဳးက ေျမာက္ တက္ျပီး ရုတ္တရက္ အေပၚကို ေဆာင့္တက္သြားျပန္ပါတယ္။ ျပဳတ္က်လိုက္ ျပန္ဆြဲတင္လိုက္နဲ႕ သားေရပင္ၾကိဳး အရွိန္ မကုန္မခ်င္း လူကို စပရိန္လို ဆြဲေဆာင့္ေနသလို ထပ္ခါ ထပ္ခါ ဆြဲခါေနတာျဖစ္ပါတယ္.သားေရပင္ၾကိဳး လံုး၀ ျငိမ္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ေရျပင္နဲ႕ ထိလု ထိခင္ နားကို ခ်ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လူက ေမ်ာ့ေမ်ာ့ပဲ က်န္ ္ပါေတာ့တယ္။

ကၽြန္မ ေအာက္ကိုေရာက္ေတာ့ ဒရင္းမ္ဘက္ေလးတစ္ခုနဲ႕ အိပ္ခိုင္းပါတယ္. ထထိုင္လိုက္ေတာ့ အခ်ိဳရည္ တစ္ပုလင္းတုိက္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဆူသံပြက္သံေတြက ၾကိဳေစာင့္ေနပါတယ္။ တစ္ပတ္ကၽြမ္း ပစ္လုိက္တဲ့ အမူပါ။ ကၽြန္မ ကံေကာင္းလို႕ လည္ပင္း ၾကိဳးကြင္းစြပ္ မေသတာပါ. အလြတ္ခုန္ဆိုတာဟာ လူက လက္နွစ္ဘက္ကုိ ဆန္႕တန္းျ႔ပီး အလ်ားလိုက္ ကိုယ္ကို ေလဟာနယ္ထဲ လႊတ္ပစ္ ခ်လိုက္ရတာပါ ကၽြန္မက ကၽြမ္းပစ္ရတယ္ထင္လို႕ တစ္ပတ္ကၽြမ္းပစ္လိုက္ေတာ့....ကံေကာင္းလို႕ မရူမလွ ေသပြဲမ၀င္တာပါ။ ကံေကာင္းလို႕ ကၽြန္မ အခုခ်ိန္အထိ ျမိဳ႕ေမတၱာ ခံယူေနတဲ့ သမီေလး ျဖစ္ေနရတာပါ ဟဲဟဲ :(

Jumpmaster ေပးတဲ့ Certificate of Courage , Ma Su Mon has successfully Bungy Jumped from A height of 50 meters on 2 nd Dec 2005. The holder of this certificate has courageously joined the elite group of trillseekers to experience the ultimate thrill of their lives, by Bungy Jumping, here in Chiangmai, Thailand. ဆိုတဲ့ လက္မွတ္ေလးတစ္ခုရခဲ့ပါတယ္ရွင့္။