ေနာင္ခိုင္မွာ

အလုပ္က အေရးၾကီးေနခ်ိန္မို႕ သိပ္ခြင့္မယူခ်င္တာရယ္ ေက်ာင္းတက္ရေတာ့မွာေၾကာင့္ရယ္ ဗီယန္က်င္းကေန ျပန္ခဲ့ပါျပီ။ ဗီယန္က်င္း ျမိဳ႕ေတာ္ကေန ထိုင္းနုိင္ငံ အထိကို မဲေခါင္ျမစ္ခရီးရွည္နဲ႕ ျပန္လို႕ ရသလို လာအိုကေန ရထားစီးျပီးျဖစ္ျဖစ္ ကားနဲဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘန္ေကာက္ကို တုိက္ရိုက္ ျပန္ လို႕ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ကေတာ့ ဗီယန္က်င္း ကေန ထိုင္းနုိင္ငံ ေနာင္ခိုင္ျမိဳ႕ကို International Bus စီးျပီး တစ္ေယာက္ကို ဘတ္ ၆၀နူန္းနဲ႕ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

လာအိုနယ္စပ္ျဖတ္ဂိတ္မွာ တစ္ခါ ဆင္းျပီး Departure ျဖတ္ပါတယ္။ ေနာက္ မဲေခါင္ျမစ္ေပၚက လာအို ထုိင္းနွစ္နိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး တံတား ေပၚကို ျဖတ္ျပီး ထိုင္း နုိင္ငံ နယ္စပ္ ျဖတ္ဂိတ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ လာအိုေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား စာရြက္ေလးေတြ စာအုပ္ေလး ေတြနဲ႕ သီးသန္႕တန္းစီျပီး ၀င္ေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ single entry visa ဘန္ေကာက္က လုပ္လာေတာ့ သူက NON EDU ဘန္ေကာက္ အင္မီ ဂေရွးရွင္းက အရင္ ေပးထားတဲ့ နွစ္ ရက္ နဂိုအတိုင္း ျပန္ထုေပးလုိက္ပါတယ္။ ထူးျခား တာက နယ္စပ္ ျဖတ္ ဂိတ္က ထိုင္း လူ၀င္မူ ေတြက သိပ္ျပီး ေမာက္ေမာက္ မာမာ မရွိ တာ သတိ ထား မိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အေျပာ အရ ေတာ့ မ်ား ေသာအားျဖင့္ စာအုပ္ကို ခ်ေပးေလ့ ရွိ ေပမယ့္ အခုေတာ့ လက္ထဲ ထည့္ေပးပါတယ္ ျပံဳးပါ ျပံဳးျပ ေသး တယ္ ဆိုပဲ။ (ခ်င္းေကာင္း လာအို နယ္စပ္ ဂိတ္ ကေတာ့ ျမန္မာ ဟာ တုိးရစ္ ျဖစ္နိုင္ လားလို႕ ေမာက္မာ ရမ္းကား ေစာ္ကား ေမးရစ္ ေသာ အရက္ သမား နယ္ျခား ေစာင့္တပ္ ေတြ ရွိပါတယ္ ကၽြန္မ ေက်ာင္း ခဏ လာတက္တုန္းက ဗီဇာ နည္းနည္း လိုလို႕ လာအို ဘက္ ခဏ ထြက္ရဖူးပါတယ္ သူတုိ႕အရစ္လြန္လို႕ ခရီးသည္ ေတြ မေစာင့္နိုင္ပဲ ကား ထြက္ခ်ိန္ လြန္ သြား တာနဲ႕ ခ်င္းမုိင္ကို လာအို နယ္စပ္ကေန ကား ဒရိုင္ဘာ နဲ႕ နွစ္ေယာက္ တည္း ျပန္ခဲ့ရ ပါတယ္ ေဘးမသီ ရန္မခပဲ ျပန္ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ အဲ့တုန္းက လာအိုခရီးဟာ မေမ့နုိင္ တဲ့ ေၾကာက္ စရာ ခရီး တစ္ခုပါပဲ)

ကဲ ထိုင္းနုိင္ငံဘက္ကို ျပန္ေရာက္ပါျပီ။ တစ္ခါတစ္ေလ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထုိင္းကို ကိုယ့္အိမ္ေလးကို ျပန္လာရသလို သေဘာထားမိပါတယ္။ ထိုင္းဘက္ျခမ္းကို ေရာက္တာနဲ႕ အေဆာက္အဦး လူေနမူစနစ္ အလွအပျပင္ဆင္မူေတြ ကားေတြ က အစ လာအိုနဲ႕ လံုး၀ ျခားနား သြားတာ သတိထားမိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ ေနာင္ခိုင္ကားဂိတ္ကို ေရာက္ေတာ့ ကမန္းကတမ္း ေနာင္ခိုင္ ဘန္ေကာက္ ကားလက္မွတ္ ျဖတ္ၾကပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက ကံေကာင္းေတာ့ VIP ကားကို ဘတ္ ၄၅၀နဲ႕ ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ကေတာ့ ထိုင္းအစိုးရပိုင္ First Class 999 ကားကိုပဲ ဘတ္ ၄၅၀နဲ႕ ၀ယ္ခဲ့ပါတယ္။ ကားကိစၥျပီးေတာ့ ဗိုက္အရမ္းဆာလာၾကာတာနဲ႕ ေနာင္ခိုင္ရဲ့ နံမည္ေက်ာ္ မဲေခါင္ျမစ္ ေဘးက ကမ္းနား ေစ်းၾကီးကို ဆိုင္ကယ္ လွည္းတုတ္တုတ္ေလးနဲ႕ ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။ တစ္ေယာက္ ဘတ္ ၂၀ပါ။ အဓိကကေတာ့ လာအိုမွာ ငတ္ခဲ့သမ် အတိုးခ် စားၾကဖို႕ပါ။

ကဲ မဲေခါင္ျမစ္ကမ္းကို ေရာက္ပါျပီ ေဟး မဲေခါင္ျမစ္ ကမ္း စပ္ မွာ နဂါး အၾကီး ၾကီး နွစ္ေကာင္ ေတြ႕ရ ျပန္ ပါျပီရွင္။ မဲေခါင္ ျမစ္ ကမ္း နားမွာ မဲေခါင္ျမစ္ရဲ့ Sun Set ျမင္ကြင္းကို ေတြ႕ ရပါ တယ္။ မိုး ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အံု႕ ေန ပါတယ္။ ေလ တ ၀ူး၀ူး တုိက္ ေနတဲ့ ျမစ္ ကမ္း ေဘးတ ေလ်ာက္လံုး အနား ယူ စရာ ရူ႕ ေမ်ာ္ခင္း အတြက္ နားခိုရာ အေဆာက္ အဦးေတြ ကို ပံုစံ ဒီဇိုင္း လွပစြာနဲ႕ ေဆာက္ လုပ္ ေပး ထားပါတယ္။ ကၽြန္မ က ေတာ့ လာအိုမွာ တုန္းက ေသာင္ထြန္းေနတဲ့ ခပ္ေသြ႕ ေျခာက္ ေျခာက္ မဲေခါင္ျမစ္ၾကီးကို ပဲ သနားစရာ ေတြ႕ခဲ့ ရတာ ျဖစ္လို႕ အခုလို မိုးေအးေအး ေလေအးေအး ေအာက္ မွာ တသြင္ သြင္ စီးဆင္းေနတဲ့ လိူင္းၾကက္ ခြပ္ေလးေတြ တလူပ္လူပ္ျဖစ္ ေနတဲ့ မဲေခါင္ ျမစ္ၾကီးကို ၀ရံတာကေန ေငးၾကည့္ရင္း အငမ္းမရ ေလကို ရူရိူက္မိပါတယ္။ လာအို ထိုင္းနယ္စပ္က ထိုင္းဘက္ ျခမ္း မဲေခါင္ ျမစ္ ကမ္းစပ္မွာရွိတဲ့ ေအာက္က တဲ ေဖာင္ ေလး ေတြမွာလဲ ပင္လယ္စာ ျမစ္စာ သားငါး ပုဇြန္ေတြ အစံုရပါတယ္တဲ့။ အသြားအျပန္ မဲေခါင္ျမစ္ကမ္း တေလ်ာက္ စံုဆန္ခ်ီ ဆင္းနုိင္တဲ့ အေပ်ာ္စီး စက္ေလွေတြလဲ ရွိပါသတဲ့။မဲေခါင္ ျမစ္ကမ္း ေဘးမွာ အမွတ္တရ လက္ ေဆာင္ ပစၥည္း အ ေရာင္း ဆိုင္ ေတြ ေတြ႕ပါတယ္။ လာအုိ ထိုင္း နယ္စပ္ ေစ်း ထဲမွာ ျမန္မာ့ ရိုးရာ ဂိုရာ ပုလဲစနိုး ပုလင္းေတြကို ပါကင္ လိုက္ ဘယ္က သယ္လာလဲ မသိ ထူးထူးဆန္းဆန္း လက္ကား ေရာင္း ခ် ေနတာ ေတြ႕ခဲ့ရ ပါတယ္။ ျမန္မာ့ရိုးရာ သနပ္ ခါး တံဆိပ္ အစံုကိုလည္း ေတြ႕ရ ပါတယ္။ ကမ္းနားမွာ ထိုင္ျပီး မဲေခါင္ျမစ္ကို ေငးရင္း ပင္လယ္စာ ျမစ္စာ အသား ငါးပုဇြန္ အစံုရနို္င္ တဲ့ ထိုင္းရိုးရာ စား ေသာက္ ဆိုင္ ေတြ တန္းစီေနပါတယ္။ ျမစ္ကမ္းေဘးက စားခ်င္စဖြယ့္ ဆုိင္ေတြထဲက စိတ္ၾကိဳက္ ေရြးပါ တယ္။
ကၽြန္မတုိ႕ စားတာက နံမည္ေက်ာ္ ယိုးဒယား သေဘၤာသီး ေထာင္းစပ္စပ္ ဂဏန္းနဲ႕ ေလ. တုန္ယမ္ပုဇြန္ဟင္းခ်ိဳ ယမ္ယမ္မားမားထိုင္းေခါက္ဆြဲအစပ္သုတ္ ေနာက္ ဟင္းရြက္ခ်ိဳခ်ဥ္ေၾကာ္ ေနာက္ ၾကက္ဥအခ်ပ္လိုက္ေၾကာ္ ထမင္းနဲ႕ ပါ။ အစပ္ေျပ အအီေျပ ေနာင္ခိုင္ရဲ့ နံမည္ေက်ာ္ နာနတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ မွာလိုက္ပါတယ္။ ကားခ်ိန္ကလဲ နီးေနလို႕ဆာေလာင္ေနတာနဲ႕ အငမ္းမရ တရူးရူးတရွဲရွဲနဲ႕ ေခါင္းမေဖာ္တမ္း ျမန္ျမန္ စားလုိက္ ၾကတာ အရိုးနဲ႕ အရင္းသာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ အရမ္းကို ေစ်းသက္သာျပီး လက္ရာက ေတာ္ေတာ္ ေလးကို ေကာင္းပါတယ္။ စားျပီးတာနဲ႕ တစ္ခါတည္း ကားဂိတ္ကို ေျပးၾက ပါတယ္။ ေအာ္ ေမ့မလုိ႕ ေနာင္ခိုင္ျမိဳ႕ရဲ့ နံမည္ေက်ာ္ ၀က္အူေခ်ာင္းကို အေျပးအလႊား ၀ယ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေစ်းလဲ ခ်ိဳပါတယ္ တစ္ကီလို ဘတ္ ၁၂၀ပါ။ ၀က္အူေခ်ာင္းက ေတာ္ ေတာ္ၾကီးျပီး ျမန္မာျပည္က ၀က္အူေခ်ာင္း အရသာလို အရမ္းကို အရသာ ရွိ ပါတယ္။ ကၽြန္မ တစ္ကီလိုပဲ ၀ယ္ခဲ့မိလို႕ ေတာ္ေတာ္ ေနာင္တရမိ ပါတယ္။

ဗိုက္လဲ ျပည့္ လိုခ်င္တာလည္း ရျပီမို႕ ကၽြန္မတို႕ ဘန္ေကာက္ျပန္ဖို႕ ကားဂိတ္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၉၉၉ ကားၾကီးကေတာ့ အျမင္ေတာ္ေတာ္ စုတ္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စီးလို႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိပါတယ္။ ကဲ လာအိုခရီးကေတာ့ အခ်ိန္တို ေပမယ့္ စိတ္လြတ္လပ္ေပါ့ပါးမူ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးရခဲ့ပါတယ္။ ခရီးက တကယ္တမ္း ျပန္တြက္ၾကည့္ေတာ့ လာအိုဗီဇာ ကားခ တည္းခိုခန္းခ စားေသာက္ခ ပါဆိုရင္ေတာင္ ထုိင္းဘတ္ေငြ ေလးေထာင္၀န္းက်င္ ေဒၚလာ တစ္ရာေက်ာ္ ျမန္မာေငြ တစ္သိန္းေက်ာ္ နွစ္သိန္းစြန္း ေလာက္ပဲ က်နိုင္တာမို႕ ျမန္မာေတြ သိမ္းပိုက္ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ လာအိုျမိဳ႕က ျမန္မာ့လက္ရာဟန္ မကင္းတဲ့ ေရွးေဟာင္း အနပညာ လက္ရာေတြကို အလည္သြားရင္း ေလ့လာနိုင္ေၾကာင္းပါရွင္။