ခြာခ်ျခင္း ၀ါ ကြာခ်ျခင္း

ၾကာျပီ
တကယ္ဆို တကယ့္ကို
ပကတိေတြကို မျမင္ရတာ ၾကာျပီပဲ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ညအိပ္ခ်ိန္ေလးေတာ့
မ်က္နွာဖံုးေလး ခဏခြာခ်ထားခ်င္ပါတယ္..

အသက္ရူရခက္တာလား အသက္ရူရက်ပ္တာလား
ေသခ်ာတာေတာ့ အသက္ရူဖို႕ ေမ့ေနၾကတာပဲ

ပကတိ ဘ၀ေတြထဲက မြန္းက်ပ္မူေတြကလဲ
ပူျပင္း ေလာင္ျမိဳက္ ပိတ္ေလွာင္လြန္းလိုက္တာ

မ်က္နွာဖံုးေတြကို
ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ဖယ္ေပးပါ....
ခဏေလးပါ.
ခဏေလးပါ..
ခဏေလးပါ...

မ်က္နွာဖံုးကို ဆြဲခြာခၽြတ္လိုက္ေတာ့မွ
၀င္ေလ ထြက္ေလကို အငမ္းမရ ရူရိူက္လိုက္ကာမွ
လန္းဆန္းလြန္းတဲ့ ေလညွင္းက ဆူးျမွားေတြနဲ႕ တရစပ္ ပစ္လႊတ္လိုက္သလို
ပကတိ အသားစိုင္ကို ထိမွန္လို႕ မခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ ေအးျမစူးရွလြန္းေနေလရဲ့

ထင္မွတ္မထားတဲ့ နာက်င္မူေတြ.
ထင္မွတ္မထားတဲ့ နာက်င္မူေတြ..
တကယ့္ကို ထင္မွတ္မထားတဲ့ နာက်င္မူေတြ...

အား.........အာေခါင္ျခစ္ ေအာ္ဟစ္လိုက္ရံု အားမရလို႕
ဟန္ေဆာင္ျခင္း အဆိပ္ေတြ ေရာေမႊ ထည့္ထားတဲ့ ၀ိုင္ခြက္တစ္ခြက္
ခပ္ေ၀းေ၀းကို အားနဲ႕ အလႊင့္ပစ္ခံလိုက္ရေလရဲ့..

ေဟာ ဟိုးအေ၀းက
ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္ေနတဲ့ သဲေသာင္ျပင္ထက္မွာ
လူးကာ လြန္႕ကာ လိမ့္ကာနဲ႕ ခပ္ပါးပါး အေရခြံေလးတစ္ခ်ပ္ကို
တစ္ရစ္ခ်င္း တစ္ထစ္ခ်င္း ခြာခ်သြားတဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္
သူ႕ အေရခြံေဟာင္း ကို ခ်န္ထားခဲ့ျပီး
ေလ်ာကနဲပဲ ေလ်ာကနဲ နဲ႕
လြတ္လပ္ ကြင္းျပင္ ေနရာဆီကို
ကေသာကေမ်ာ ကမူးရူးထိုး အေျပးအလႊားသြားေနေလရဲ့

စိမ္းျမ ေအးစိမ့္တဲ့ ျမက္ခင္းေရွ႕နားအေရာက္
လြတ္လပ္ကာစ ကိုယ္လံုးတီး ခႏၶာကိုယ္တစ္ခု
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေပ်ာ္၀င္စြာနဲ႕ လူးလြန္႕တိုး၀င္လိုက္ခ်ိန္
အလ်ားလိုက္ စူးရွ ထက္ျမက္လြန္းတဲ့ ျမက္ပင္ရဲ့ အနားသားေတြက
သူ႕ ပကတိ ရင္ခြင္ကို ထက္ျခမ္းကြဲသြားေစတယ္
ေသြးစေတြ အသားစေတြ မႊန္းထားသလို .တဆတ္ဆတ္တုန္လို႕

၀မ္းဗိုက္တေလ်ာက္ စူးရွ နာက်င္တဲ့ ဒဏ္က လြတ္ေျမာက္ဖို႕
အေမာက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း ခပ္ျမင့္ျမင့္ ပင့္ ေထာင္လိုက္ခ်ိန္မွာမွ
ဦးေခါင္းထိပ္ကို ထြင္းေဖာက္သံ တစ္ခု ေဖာင္းကနဲပဲ

လြတ္ေျမာက္ ေျပးလမ္းက ထင္မွတ္မထားတဲ့ ပစ္မွတ္တစ္ခု ျဖစ္သြားေလရဲ့

အနီရင့္ရင့္ ၀ိုင္စေတြ ေပက်ံေနတဲ့ ဖန္ကြဲစေတြနဲ႕ အတူ

ဦးနွိမ္က်ိဳးသြားတဲ့ ခႏၶာ တစ္ခု တြန္႕လိမ္ေကာက္ေကြး လူးလိမ့္လို႕
စိမ္းျမျမက္ခင္းထက္မွာ နီရဲေစြးေနတဲ့ ေသြးစေတြ အေရခြံစေတြ မြစာက်ဲလို႕..

ထြက္သက္တစ္ခု ခပ္ျပင္းျပင္း မူတ္သံၾကားလုိက္တယ္
နာက်င္စြာ ျငီးတြားသံ သဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္တယ္
ေနာက္...

အားလံုး ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ တိုးတိတ္လို႕..
ပကတိအတုိင္း ...

အရာအားလံုးဟာ ျငိမ္လို႕.
အားလံုး ျငိမ္လို႕..
ျငိမ္လို႕...

ဟိုးအေ၀းမွာ ျမက္ပင္ေတြထက္က ေလညွင္းနဲ႕အတူ
လြင့္ေမ်ာသြားတဲ့ ခပ္ပါးပါးအရိပ္တစ္ခု ခပ္၀ါး၀ါးေလး ျမင္လိုက္ရတယ္။