ကၽြန္မနဲ႕ဘ၀လက္တြဲေဖာ္

စိတ္ထဲ မြန္းက်ပ္ပိတ္ေလွာင္လာမိတာနဲ႕ တစ္ေယာက္တည္း ၀ရံတာေရွ႕ထြက္ျပီး သံဇကာေရွ႕ ရပ္ေနရင္းက ဟိုးအေ၀းက နွင္းမူန္ေတြၾကားက လမင္းၾကီးကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေမာင္းထြက္သြားတဲ့ ကားသံအခ်ိဳ႕က လြဲရင္ ပိုးေကာင္ေလးေတြရဲ႕ အသံစူးစူးေလးေတြကိုပဲ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ၾကားေနရတာ ကလြဲရင္ ညက သိပ္တိတ္ဆိတ္လြန္းတယ္ မေ၀းေတာ့တဲ့ ရက္စြဲတစ္ခုကို ျပန္သတိရမိတယ္ ေလသံတစ္ခုက နား၀ကို အသာပ်ံလြင့္လာတယ္ ဟိုးမုိးေပၚက လမင္းၾကီးကို ျမင္ရင္ ယူကို သတိရတယ္ သိလား ယူကေလ ရယ္ရင္ အရမ္းခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ တဲ့ ခပ္ေသာ့ေသာ့ ေရးျခစ္ထားတဲ့ စာရြက္ေလးတစ္ခု ျပန္ဖတ္ျပတိုင္း နီေစြးေစြး မ်က္နွာနဲ႕ ရွက္ရယ္ရယ္ေနတဲ့သူ ကို ျမင္ေယာင္မိလိုက္တဲ့ ခနခ်င္းမွာပဲ စိတ္ထဲ ၾကည္နူးလာသလို ခံစားလိုက္ရတယ္ မသိမသာ ရွက္ျပံဳးျပံဳးမိေတာ့ လမင္းကလဲအုန္းပင္ရိပ္ကေန ထိုးထြက္လာျပီး ခပ္ျပံဳးျပံဳဳးၾကီး ငံု႕ၾကည့္ေနသလိုပဲ။

အခုဆို ဘာလိုလိုနဲ႕ ေလးနွစ္နဲ႕ေလးလေတာင္ေက်ာ္သြားျပီပဲ ေလးနွစ္ဆိုတဲ့ သက္တမ္း တစ္ခုဟာ သိပ္မ်ားလြန္းတာ မဟုတ္ေပမယ့္ သိပ္နည္းလြန္းတဲ့ အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တစ္ခုလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး အရင္ကဆို ခ်စ္သူေတြဟာ သံုးနွစ္သံုးမိုး ခ်စ္ၾကိဳက္ျပီး တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ သိေအာင္လုပ္သတဲ့ ။ဒါဆို တုိ႕နွစ္ေယာက္ ကေရာ ဘာလဲ ဘယ္လဲ လို႕ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ မ်က္နွာနဲ႕ ကၽြန္မ ခပ္ဟဟရယ္ရင္း အျမဲေမးတတ္တဲ့အခါ သူလုပ္ေနက် ထံုးစံအတုိင္း ထင္းေနတဲ့ မ်က္ေမွာင္ကို ခပ္တင္းတင္း ကုတ္ရင္း နုတ္ခမ္းကို ခပ္ေစ့ေစ့ ထားျပီး မျပံဳးမရယ္မ်က္နွာနဲ႕ ကၽြန္မကို အျမဲ ရူတည္တည္ၾကည့္ျပီး ဘာဆိုဘာမွ စကားဆက္မေျပာပဲ ထထြက္သြားတတ္ တာမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္မရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းအပ္ျပီး ကၽြန္မကို ခပ္တင္းတင္း ဖက္ ထားတတ္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးနွစ္ကေပါ့ မွတ္မွတ္ရရ ၂၀၀၅ခုနွစ္ ေမလထဲမွာ ခ်င္းမိုင္တကၠသိုလ္မွာ စေတြ႕ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တုန္းကဆို သူက ကၽြန္မကို နည္းနည္းမွ ၾကည့္မရပါတဲ့။ ဆံပင္ထူထူမဲမဲၾကီးကို က်စ္ဆံျမီး က်စ္ အေနာက္တိုင္း၀တ္စံု နက္ျပာေရာင္ေလးကို စမတ္မက်တက် ၀တ္ဆင္ရင္းက My name is su mon, I'm single လို႕ ခပ္စူးစူးေအာ္ရင္း ခပ္သြက္သြက္ ျပံဳးျဖဲျဖဲ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ မ်က္နွာထားနဲ႕ ကၽြန္မ ကို သူေတာ္ေတာ္ မ်က္စိစပါးေမႊး စူးခဲ့တယ္ဆိုပဲ။ ကၽြန္မကို သူၾကည့္မရ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္မ လံုး၀ မရိပ္မိခဲ့ပါဘူး။

ကၽြန္မကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေရာက္ေလရာအရပ္ လက္ပံပင္ ဆက္ရက္ က်သလို စကားကို မနားတမ္းေျပာ ေျပာရင္းနဲ႕ရယ္ ရယ္ရင္းေျပာ အဲ့လိုမ်ိဳး။ ေတြ႕ရာလူနဲ႕ တည့္ေအာင္ေပါင္း ေကၽြးသမ် အစား အကုန္စား ရယ္စရာရွိရင္ အားရပါးရ ေျပာစရာရွိရင္ တည့္တည့္ေျပာ ခနေလးအတြင္းမွာပဲ လူေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံရလြယ္တဲ့ ကၽြန္မ စရိုက္အတိုင္း သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္၀င္စီးဆင္းခဲ့ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ေက်ာက္ခ်ထုိင္ေနျပီး အျပံဳးအရယ္နည္းတဲ့ ခပ္တည္တည္နဲ႕သူ႕ကို လဲ ကၽြန္မ အာရံုထဲမွာ စိတ္မထားမိတာ အမွန္ပါပဲ။

အဲ့လိုနဲ႕ တစ္ေန႕ ကၽြန္မတို႕ေတြကို ေရကန္ၾကီးထဲမွာ ေပ်ာ္ပြဲစားခရီးထြက္ၾကတုန္း ေရအရမ္းၾကိဳက္တဲ့ ကၽြန္မ ေရအစိမ္လြန္သြားျပီး နွာအရမ္းေခ် ေနမေကာင္းျဖစ္လာတဲ့အခါ သူက သူ႕မ်က္နွာသုတ္ပ၀ါေလးကုိ ကၽြန္မကိုယ္ေပၚ လာလႊမ္းျခံဳေပးတာက စတာပါပဲ။ ဘာရယ္ မဟုတ္ ရင္ထဲ တစ္မ်ိဳး ခံစားလိုက္ရေပမယ့္ ခံစားခ်က္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ၾကာၾကာမထားတတ္တဲ့ ကၽြန္မ ထံုးစံအတိုင္း သူ႕ပ၀ါ ျပန္ေပးလိုက္ တာနဲ႕အတူတူ ေမ့ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ စိတ္ထဲမွာလည္း ၾကိဳသိေနခဲ့ျပီးသား အေျခအေန တစ္ခုရွိတယ္ ေနာက္ ျပန္ရမယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုလည္းရွိတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကံၾကမၼာကပဲ ဖန္တီးေပးလိုက္တာလား ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ကပဲ ဖန္တီးယူခဲ့တာလား မသိပါ..ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ အားလံုးဟာ ၾကိဳတင္ၾကံစည္မူ တစ္စံုတစ္ရာမရွိပဲ အေျပာင္းလဲၾကီး ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။

အင္မတန္ လမ္းထြက္လိုတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ အေဖာ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အျမဲ သူက လိုက္ပါေပးတတ္ပါတယ္။ စက္ဘီးကိုယ္စီစီးျပီး ကားေတြ တရပ္ၾကမ္းေမာင္းေနတဲ့ အေ၀းေျပးလမ္းမၾကီးထက္မွာ ေအာ္ဟစ္ၾကရင္း ေျမပံုတစ္ခုကိုင္ျပီး ေလ်ာက္သြား ေနၾကျဖစ္ ပါတယ္။ အရမ္းေမာလာျပီဆိုရင္ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ မိုးေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ္ၾကည့္ျပီး တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ျပီး ရယ္ေမာမိၾကတယ္ သိပ္ကို ျဖဴစင္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေတြေပါ့။

အဲ့ဒီ႕ေန႕ က အလြန္အမင္း ဆတ္ေဆာ့တဲ့ စူးစမ္းခ်င္စိတ္ ျပင္းျပလြန္းတဲ့ နည္းနည္း အတိအက်ေျပာရရင္ လမ္းအရမ္း ထြက္ခ်င္တဲ့ ပိတ္ေလွာင္မူေတြကို လံုး၀မၾကိဳက္တဲ့ ကၽြန္မ လမ္းထြက္ဖို႕ အေဖာ္ရွာ တာက စတယ္ ေျပာရမွာပဲ။ မိုးေမွာင္က်ေနတဲ့ လူသူ တိတ္ဆိတ္ ေနတဲ့ ညဘက္ၾကိးမွာ ေျမပံုမပါပဲ ေလ်ာက္သြားမိတဲ့ ကၽြန္မတို႕နွစ္ေယာက္ ဦးတည္ရာ ျမန္မာဆိုင္ေလးကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့ၾကျပီး အျပန္လမ္းမွာ လူေလ်ာက္ ေလ့မရွိတဲ့ လမ္းမထက္က ကၽြန္မတို႕နွစ္ယာက္ကို မဲေဟာင္ေနတဲ့ ေခြးအေကာင္ၾကီးၾကီး အုပ္လုိက္ၾကီးေတြၾကား မရဲတရဲျဖတ္ေက်ာ္ရင္း ေခၽြးေစးေတြျပန္ေနတဲ့ လက္ဖ၀ါးနွစ္ဘက္ကို တင္းတင္းဆုတ္ၾကရင္း အျပန္အလွန္ အားကိုးစိတ္ေတြနဲ႕ အေျပးအလႊားျပန္လာၾကရင္း ေနရာကိုျပန္ေရာက္မွ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း အသက္ ၀၀ရူရင္း အားရပါးရရယ္မိၾကတယ္ ။

ေနာက္သြားဦးမလားလို႕ ေမးေတာ့ သြားမွာေပါ့ လို႕ ခပ္ျမန္ျမန္ေျဖလိုက္တဲ့ ၾကည္ၾကည္စင္စင္ သူ႕မ်က္နွာကို ၾကည့္ျပီး ကၽြန္မရင္ထဲမွာ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ျဖစ္သြားခဲ့မိပါတယ္။ သူ႕မွာ သိပ္ခ်စ္ဖို႕ ေကာင္းတဲ့ အမူအက်င့္ တစ္ခုရွိပါတယ္ အဲ့တာကေတာ့ သိပ္ရိုးသားတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ သူ႕စိတ္ကို အတိုင္းသားျမင္နိုင္တဲ့ ဟန္ေဆာင္မူ ကင္းတဲ့ အမူအရာပါပဲ ယူ႕ကို ငါခ်စ္တာ အဲ့ရိုးသားမူ တစ္ခုေၾကာင့္ပဲလို႕ ေျပာတိုင္း အျမဲတမ္း နူတ္ခမ္းစူျပီး မ်က္နွာပုတ္လိုက္တဲ့ ကေလးဆန္တဲ့ အက်င့္တစ္ခု သူ႕မွာ ရွိတယ္။ သူက ကၽြန္မထက္ အသက္ေလးနွစ္ ငယ္ေပမယ့္ အျမဲတမ္းလူၾကီးဆန္ဆန္ပဲ ေနေလ့ရွိပါတယ္။

ၾကက္ေတာင္ရုိက္ရင္း ကၽြန္မ ေျခသပြတ္တိုင္လည္ျပီး ျပဳတ္က်သြားတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္မေျခဖ၀ါးကို ဆုတ္ ကိုင္ ျပီး နွိပ္နယ္ ေပးေနတဲ့ သူ႕ကို အေဖာ္ေတြ အားလံုးက ရယ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႕ အံုၾကည့္ေနတာကို လံုး၀ ဂရုမစိုက္ပဲ သူလုပ္ခ်င္တာကိုပဲ ျပီးေအာင္ လုပ္ခဲ့တာ သက္သာလား လို႕ စိတ္ပူျပီး အရင္နွိပ္ျပီး ေမးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို အခု သူနွိပ္ေပးလို႕သက္သာသြားျပိလို႕ ေျဖမိလို႕သူငယ္ခ်င္းကေတာင္ စိတ္ဆိုးသြားတာ စသျဖင့္ မွတ္မွတ္ထင္ထင္လို႕ေျပာရမယ့္ ကိစၥေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျဖစ္ပ်က္ျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ သိခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို က်ိန္းေသခ်င္လာမိတယ္။


ဒါဟာ မိုက္ရူးရဲျခင္းလား မုိက္မဲျခင္းလား စိန္ေခၚမူလားဆိုတာ အခုခ်ိန္အထိ အေျဖရွာမရခဲ့ပါ ညဘက္ စာသင္ခန္း ထဲမွာ မ်က္နွာျခင္းဆိုင္ ထုိင္ျပီး စာက်က္ေနၾကရင္းကေန ကၽြန္မ ခပ္ငံု႕ငံု႕လုပ္ထားတဲ့ သူ႕မ်က္နွာကို ၾကည့္မိတယ္။ ေနာက္ မထင္မွတ္ပဲ မင္းငါ့ကို အခု ခင္သလို သံေယာဇဥ္ရွိသလို မင္း ခံစားေနရသလိုမ်ိဳး မင္း အရင္ရည္းစားမွာ ခံစားရဖူးလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ေမးလာတယ္။ ခပ္ျပင္းျပင္းရူရိူက္ေနတဲ့ အသက္ရူသံေတြၾကားမွာ ကၽြန္မ ရင္ထဲ ဆို႕နစ္လာမိတယ္။ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတဲ့ သူ႕လက္ဖ၀ါးနွစ္ခုကို အသာအုပ္ကိုင္လုိက္ေတာ့ အရမ္းကိုေအးစက္ေနတာ ခံစားလိုက္ရတယ္ ေနာက္သူက ကၽြန္မကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး ေမးခြန္းတစ္ခုျပန္ေမးတယ္ ယူေရာ ငါ့ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လားတဲ ကၽြန္မဘာမွမေျဖပဲ သူ႕ကိုပဲ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။

အဲ့ဒီ့ေန႕ညမွာ ကၽြန္မတို႕ ခ်စ္သူေတြ စျဖစ္ခဲ့ၾကသလား ဆိုတာ သိပ္မေသခ်ာေပမယ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တဲ့ေနရာမွာ အျမဲတမ္း ေနာက္မတြန္႕တတ္တဲ့ ကၽြန္မ အေသခ်ာဆံုး အလုပ္တစ္ခုကို အဲ့ေန႕ညမွာ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာအခန္းထဲကို တစ္ေယာက္တည္း ၀င္လာျပီး အီးေမးလ္ကို ဖြင့္ျပီး အျမဲပို႕ေနက် လိပ္စာတစ္ခုကို ဖြင့္ ေနာက္ေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဆက္သြယ္စရာလဲ မလိုေတာ့ဘူး ဘယ္ေတာ့မွ ပတ္သတ္စရာမလိုေတာ့သလို ဘာေၾကာင္းနဲ႕မွလဲ ေတြ႕စရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူးလို ေရးျပီး Send လုိက္တယ္ ေနာက္ Email လိပ္စာကို တစ္ခါတည္း blockလုပ္ပါေတာ့တယ္။

ဒါဟာ ကၽြန္မတို႕နွစ္ေယာက္ အစ လက္တြဲရုန္းကန္ဖို႕ စိန္ေခၚမူေတြကို ေျဖရွင္းၾကဖို႕ လက္တြဲမူရဲ႕ အစျဖစ္ပါတယ္ ။အရာရာကို အျမဲတမ္း ေနာက္မတြန္႕တမ္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ေလ့ရွိတဲ့ ကၽြန္မနဲ႕ အျမဲတမ္း အနာဂတ္ဆိုတာကို ၾကိဳေတြးျပီးမွ ဆံုးျဖတ္ေလ့ရွိတဲ့ သူ ဒီတစ္ၾကိမ္ကေတာ့ ခံစားခ်က္အလိုအတိုင္း စီးေမ်ာလိုက္ၾကတာပါပဲ ။ အခ်ိန္တိုတိုေလးအတြင္းမွာ အရမ္းကို နွစ္နွစ္ကာကာ ခ်စ္ျမတ္နိုးျခင္းေတြနဲ႕အတူ တင္းတင္းရစ္ပတ္ထားတဲ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြနဲ႕ အထပ္ထပ္ တုတ္ေနွာင္ၾကရင္း ေ၀းရမယ့္ အခ်ိန္ေတြကို မေတြး၀ံေအာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။

ျပန္ၾကဖို႕ ရက္နီးကပ္လာတာနဲ႕အမ် မခြဲနိင္ေအာင္ကို ျဖစ္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြအတြက္ ရင္ေတြလဲ ကြဲေၾကလုမတတ္ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္ျပန္ရျပိီဆုိတဲ့ေန႕မွာေတာ့ ကၽြန္မ ပုခံုးကို ခပ္တင္းတင္း ဆုတ္ကိုင္ျပီး မၾကာခင္ျပန္ေတြ႕မယ္ေနာ္လို႕ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာျပီး ကားဆီကို လွည့္ထြက္သြားတဲ့ သူေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း တစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာပဲ အံကိုပဲ တင္းတင္း ၾကိတ္မိတယ္။ ကမမ္းကတမ္း ထားသြားတဲ့ ဖြင့္လက္စ သူ႕ ကြန္ပ်ဴတာခံုေရွ႕က စီဒီေခြခ်ပ္ေတြၾကားထဲမွာ ငုတ္တုတ္ေလးထုိင္ရင္း နာက်င္ဆုိ႕နစ္လာတဲ့ ဒဏ္ကို မခံနုိင္ေတာ့တဲ့အဆံုး ကြန္ပ်ဴတာခံုေပၚ မ်က္နာေမွာက္ျပီး ရင္ပြင့္မတတ္ အသံထြက္ငိုေၾကြးလိုက္မိပါတယ္.

ေလယာဥ္ေပၚကို ေလးကန္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႕ တက္လိုက္လာရင္း မိုးတိမ္ထုေတြကိုေငးေမာရင္း ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္လို႕မရမယ့္ ဘ၀ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုနုိင္ေတာ့ပါဘူးလို႕ပဲ တစ္ထစ္ခ် ခံယူထားလိုက္ပါတယ္..မ်က္စိကို တင္းတင္းေစ့ပိတ္ျပီး မ်က္ရည္စေတြ ပါးျပင္ေပၚ စီးက်ေနေပမယ့္ လံုး၀မသုတ္ပဲ အံကိုပဲ တင္းတင္းၾကိတ္ထားလိုက္မိပါတယ္။ အဲ့တုန္းကေတာ့ တကယ္ပဲ ေတြးခဲ့မိပါတယ္။

ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုနုိင္ေတာ့ဘူးလို႕ ဒါေပမယ့္ ျပန္ေရာက္ျပီး တစ္ပတ္အၾကာ ဖုန္းျမည္သံတစ္ခု ၀င္လာေတာ့မွ..ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြဟာ အိမ္မက္ေတြ မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ က်ိန္းေသသြားပါေတာ့တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုနုိင္ေတာ့ဘူးလို႕ ထင္ထားခဲ့ရာကေန .ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြဟာ အိမ္မက္ေတြ မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ သိလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့...

တစ္နစ္ေက်ာ္ၾကာ ေ၀းကြာခဲ့ရတဲ့ ေနရာေဟာင္း လူေဟာင္း အလုပ္ေဟာင္းမွာ ျပန္လည္ေပ်ာ္၀င္ လုပ္ကိုင္ လည္ပတ္ေနရင္းက ခ်စ္သူနဲ႕ ခြဲခြာရျခင္း ေလာေလာလတ္လတ္ အတိတ္ေန႕ရက္မ်ားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လြမ္းဆြတ္ျခင္း ေ၀ဒနာကို ခါးခါးသီးသီး ခံစားရတဲ့အတြက္ နားခ်ိန္မေပးပဲ အလုပ္ကိုပဲ အာရံုစိုက္ျပီး လြမ္းစိတ္ကို ၾကိဳးစားေျဖေဖ်ာက္လိုက္တယ္။ အင္တာဗ်ဴးေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခု သတင္းေတြ တစ္ပုဒ္ျပီး တစ္ပုဒ္ကို အာရံုစိုက္ ေရးေနတုန္း အစ္မေရ ဖုန္းလာတယ္တဲ့ အလုပ္လုပ္ ေကာင္းေနတုန္း ဖုန္းလာတဲ့အတြက္ စိတ္မသက္မသာနဲ႕ ထျပီး ဖုန္းခြက္ကို ကိုင္လိုက္ပါတယ္။ ဟဲလို ေျပာပါ ဆိုေတာ့ ဘာသံမွ မၾကားရပဲ အသက္ရူသံျပင္းျပင္းကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဘယ္သူဆိုတာ သိလိုက္ခ်ိန္မွာပဲ အံၾသစိတ္နဲ႕ ရုတ္တရက္ တကယ့္ကို ဆြံ႕အသြားမိတယ္။ ဖုန္းခြက္ကို တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ျပီး ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိျဖစ္သြားမိတယ္..

ဟဲလို အစ္မ ..ဘာေတြ လုပ္ေနလဲတဲ့ ရင္းနီွးေနတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ေပမယ့္ မယံုနိုင္တဲ့ စိတ္ေတြေၾကာင့္ ဘာကိုမွ ဆက္မေျပာနိုင္ေသးပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ နူတ္ကေန တစ္ခြန္းမွာ မထြက္နုိင္ေသးေပမယ့္ ရင္ခြင္ထဲမွာေတာ့ နွလံုးခုန္သံေတြဟာ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲ လူပ္ခတ္ေနပါတယ္။ ေခၽြးေစးေတြနဲ႕ ေစးကပ္ေနတဲ့ နူတ္ခမ္းက ဘာေျပာရမွန္း ရုတ္တရတ္ စဥ္းစားမရ အသံၾကားကာမွ ငိုခ်င္စိတ္က ပိုပ်င္းျပလာသလို အစ္မ ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ ေခၚသံနဲ႕အတူ ဘာလုပ္ေနလဲ စကားမေျပာခ်င္ဘူးလားတဲ့ အင္း ေျပာပါတယ္ ေနေကာင္းလား ငိုခ်င္ေနတဲ့ နုတ္ခမ္းကိုကိုက္ထားျပီး ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ ထြက္သြားတဲ့ အသံေအာက္မွာ သူ ရုတ္တရက္ နူတ္ဆိတ္သြားတယ္ ကၽြန္မ သိလိုက္တယ္ သူကၽြန္မကို အထင္လြဲဖို႕ အစပ်ိဳးေနျပီလို႕ ကၽြန္မ ကမမ္းကတမ္း ေမးခြန္းထုတ္လုိက္တယ္ အခု မင္းဘယ္မွာ ေရာက္ေနလဲ ဆိုေတာ့ သူေျပာတယ္ အစ္မဆီကို ေနာက္ရက္ပုိင္းအတြင္းမွာ ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့မယ္တဲ့ ေျပာေနရင္း လိုင္းက ျပတ္ေတာင္း ျပတ္ေတာင္း ျဖစ္သြားတယ္ သူ အျမန္ အျမန္ ေျပာျပန္တယ္။

သူဖုန္းနံပတ္တစ္ခုကို အျမန္ရြတ္ျပျပီး အဲ့ဖုန္းကေန ျပန္ေျပာမယ္ေနာ္ အခု စက္ဘီးနဲ႕ အဲ့ဒီ့ေနရာကို အေရာက္ သြားမယ္ ေနာက္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ဆို ျပန္ေခၚပါဆိုျပီး လိုင္းျပတ္က်သြားတယ္ ကၽြန္မ ငိုင္ျပီး က်န္ခဲ့တယ္.. တကယ္လား အိမ္မက္လား လို႕ ထင္မွတ္မွားေနတုန္းပါပဲ ေနာက္ထပ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္မွာ သူေပးခဲ့တဲ့ နံပတ္ကို ျပန္ေခၚေတာ့ သူလာကိုင္တယ္ အရမ္းကို ေမာေနတဲ့ အသံနဲ႕ အဲ့နံပတ္ကို အေရာက္ စက္ဘီးနဲ႕ ေျပးလာရတာ သိလားတဲ့ ကၽြန္မစိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္ ၀မ္းနည္းသြားမိတယ္ အရမ္းကို ငိုခ်င္စိတ္ေတြ ပ်င္းျပလာမိတယ္

အဲ့ဒီ့ခ်ိန္ေတြတုန္းက သူေျပာေနတာကိုပဲ နားေထာင္ျပီး ဘာတစ္ခုမွ ျပန္မေျပာနုိင္ခဲ့တာကို အခုခ်ိန္ အဲ့ဒီ့အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေျပာင္းေျပာမိတိုင္း သူအျမဲ စကားနာထိုး တတ္ပါတယ္ ဖုန္းဆက္ေတာင္ စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေျပာဘူး မင္းအသံက အဲ့တုန္းက မေျပာခ်င္သလို ဘာလိုလိုနဲ႕ တစ္မ်ိဳးၾကီး တဲ့ တကယ္ေတာ့ အရမ္းသတိရခ်ိန္ သူ႕အသံၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာ ေျပာဖို႕ေတာင္ ခြန္အားမရွိေအာင္ ဆြံအသြားမိတာဟာ သူ႕အေပၚထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္း လြမ္းျခင္းေတြ ေၾကာင့္ ဆိုတာလဲ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး

ဒါေပမယ့္ သူ တကယ္ပဲေပးထားတဲ့ ကတိအတိုင္း ကၽြန္မဆီကို မိုင္ေပါင္းေထာင္နဲ႕ခ်ီေ၀းကြာေနတဲ့ နုိင္ငံျခားေနတဲ့ ေနရာကေန ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ အေရာက္လာခဲ့ပါတယ္ အဲ့ဒီလုိ ကၽြန္မအေပၚ ထားတဲ့ သစၥာတရားနဲ႕ ေလးေလးနက္နက္ ထားခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ အတြက္ေတာ့ ကၽြန္မ သူ႕ကို အခုခ်ိန္အထိ ေက်းဇူးတင္ေနတုန္းပါပဲ

မနက္ပိုင္းေရာက္မယ္ သိလား ေရႊတိဂံုဘုရား အဂၤါေထာင့္မွာ ေစာင့္ေနေနာ္တဲ့..ကၽြန္မ မနက္အေစာၾကိး ဘုရားမွာ ေရာက္ေနျပီး ဘုရားေစာင္းတန္းေလးမွာ ထုိင္ေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္ ျမန္မာ၀တ္စံု ၾကည္ျပာေရာင္ေလးနဲ႕ ၾကည္ျပာေရာင္ ခ်ိတ္လံုျခည္ေလးကို ၀တ္ထားတဲ့ ျမန္မာဆန္ဆန္ ကၽြန္မကို ျမင္ရင္ သူျပံဳးမွာ ေသခ်ာတယ္ဆိုတာကို ေတြးေနမိတယ္ နာရီအနည္းငယ္ေနာက္က်ျပီးမွ ကမမ္းကတမ္း ေျပးလာတဲ့ သူ႕ကိုလည္း ျမင္ေရာ ကၽြန္မ အားရပါးရျပံဴးျပမိပါတယ္။

သူလဲ အေျပးတစ္ပိုင္း ေရာက္လာျပီး ကၽြန္မလက္အစံုကို တင္းေနေအာင္ဆုပ္ျပီး ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာနုိင္ပဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ စိုစြတ္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ပဲ ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ ျပန္ဆံုတဲ့အခ်ိန္မွာ..မဆီမဆိုင္ တစ္ညေလး ေခ်ာင္းျခားတာ ရက္ေပါင္းခုနွစ္ရာ ငိုၾကတယ္ဆိုတာ ျဖစ္နုိင္လို႕ ေတြးမိတယ္ ကၽြန္မ တကယ္ပဲ သူ႕ကို ခ်စ္မိသြားျပီထင္ပါရဲ႕ ေနာက္မွာ ကၽြန္မ ျမန္မာ၀တ္စံုကို သူ ေသခ်ာၾကည့္ျပီး ရယ္ပါေတာ့တယ္ ဘာပံုၾကိးလဲ မသိဘူးတဲ့..အဖြားၾကီးေလး က်ေနတာပဲတဲ့ ကၽြန္မလဲ သူ႕ကို ညစ္က်ယ္က်ယ္ ျပံဳးျပရင္း ယူ ငါ့လွတာ မနာလိုဘူး မဟုတ္လားလို႕ ေျပာလိုက္တယ္ ေနာက္ ေအာင္ေျမမွာ ဘုရားကန္ေတာ့ျပီး သူနဲ႕ကၽြန္မ တစ္ေနကုန္ အလြမ္းသယ္မဆံုး ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္

အစ္မ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္မလဲတဲ့.. ငါကေတာ့ ယူ႕ကို မခြဲနိုင္ဘူးတဲ့.ဒါေပမယ့္ ငါတို႕ပန္းတိုင္ကိုလဲ မေရာက္ေသးဘူးတဲ့ သူျပန္ခါနီး ကားဂိတ္မွာ လိုက္ပို႕ရင္း သူကၽြန္မကို အေသအခ်ာေမးေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ နာက်င္ ခံခက္တဲ့ ေ၀ဒနာကို ခံစားလိုက္ရတယ္ အေျဖမရွိတဲ့ ေမးခြန္းကို အတင္းအက်ပ္ရွာေနရသလိုပါပဲ ကၽြန္မေျဖလိုက္တယ္ ငါ့မိသားစု ငါ့ယံုၾကည္မူ ငါခ်စ္တဲ့အန္တီ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိေနတဲ့ ဒီေျမကို ငါမခြဲနိုင္ဘူး ေနာက္ငါခြဲထြက္သြားရင္ ငါ တာ၀န္မဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္မွာ ငါ့ကို ထြက္ေျပးသူလို႕ စြတ္စြဲမွာ ငါ ေၾကာက္တယ္လို႕ ေျဖလိုက္တယ္ အဲ့ဒီ႕ေန႕က သူထြက္သြားတဲ့ ကားကို ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္း အေ၀းေျပးဂိတ္ကအျပန္ တစ္လမ္းလံုး မ်က္ရည္က်ခဲ့တယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ခ်စ္ျခင္းအတြက္ မ်က္ရည္က်ဖူးတာ ဒါပထမဆံုးပါပဲ။

မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့တဲ့ သူ႕အတြက္ ကၽြန္မဘက္က အတတ္နိုင္ဆံုးသူ႕ေဘးနားမွာ ေနေပးခဲ့ျပီး ကၽြန္မကို သူေျပာခဲ့တဲ့ ယူ႕ရပ္တည္ခ်က္ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ငါ့ေၾကာင့္ အေျပာင္းအလဲ မျဖစ္ေစရပါဘူး ငါလဲ ယူ႕အေပၚ ေစာင့္ေနမယ္ ယူလဲ ငါ့ကိုသစၥာရွိပါဆိုတဲ့ သူ႕စကားကိုပဲ နား၀မွာ ၾကားေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သူနဲ႕ ကၽြန္မ အျပန္အလွန္ စာေတြ ပို႕ၾကရင္း အင္တာနက္ေပၚမွာ စကားဆိုၾကရင္း တမ္းတလြမ္းဆြတ္တဲ့ အလြမ္းေ၀ဒနာကို ေျဖေဖ်ာက္ခဲ့တယ္။

မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ေ၀းကြာေနၾကေပမယ့္ သူနဲ႕ကၽြန္မၾကားမွာ မေ၀းဘူးလို႕ ခံစားရတယ္ ေနာက္ျပီး သူ႕အေပၚမွာလဲ ကၽြန္မ တကယ့္ကို ယံုၾကည္မူထားတဲ့အတြက္ ကၽြန္မရဲ႕လြမ္းဆြတ္မူေတြမွာ ေ၀းကြာသူတို႕ရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း စိုးရိမ္ပူေလာင္ျခင္း အရွင္းမရွိပဲ ျဖဴစင္တဲ့ တမ္းတ သတိရမူေတြသာ ျဖစ္တည္ခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္သူေရ အခုငါတို႕ေ၀းေနရတာဟာ တစ္ခ်ိန္မွာ တို႕ဘ၀ေတြ နီးဖို႕ဆိုတာ ယံုၾကည္လိုက္စမ္းပါကြယ္လို႕ ကၽြန္မေျပာခဲ့တဲ့ စကားကို သူအျမဲတမ္း ၾကားေယာင္ေနတယ္လို႕ သူေျပာပါတယ္။

အစ္မ တို႕ နစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ နီးစပ္နိုင္မလဲလို႕ ေမးတုိင္း နာနာက်င္က်င္ခံစားခ်က္ကို ဖုံးဖိကြယ္ထားရင္းက တစ္ခ်ိန္ေပါ့ မနက္ျဖန္ေတာင္ ျဖစ္နိုင္ေသးတယ္ ဘယ္သူသိနိုင္မလဲ လို႕ ရယ္ျပီး အျမဲေျဖခဲ့ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း က်ေတာ့..တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီမွာ တစ္ဘ၀စီျဖစ္ေနတဲ့ ခ်စ္သူနွစ္ဦးအတြက္ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ရွိေနတဲ့စီကို ေရာက္လာမွ ဒီရင္ခြင္တစ္ျခမ္းစီဟာ နွလံုးသားတစ္စံုျပည့္မယ္ဆိုတာ နွစ္ေယာက္စလံုး သိေနတာပဲ။

ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမးမိေတာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေျဖမိေအာင္ နုတ္ဆိတ္ထားမိၾကတာ တူညီတဲ့ စိတ္ေတြပါပဲ ဘယ္ေတာ့မွ အရင္လို ဘ၀ကို မရနုိင္ေတာ့ဘူးလို႕ ယံုၾကည္ရင္းနဲ႕ကို ကံၾကမၼာဟာ သိပ္ဆန္းၾကယ္လြန္းပါတယ္ သူနဲ႕ကၽြန္မၾကားမွာ အျမဲတမ္း မေမ်ာ္လင့္တာေတြ အျမန္အဆန္ ျဖစ္ပ်က္ ေျပာင္းလဲတတ္ပါတယ္ မေမ်ာ္လင့္ပဲ သူရွိေနတဲ့ ေနရာ သူရွိေနတဲ့ အရပ္ကို အျပီးအပိုင္ ေရာက္ရွိသြားေအာင္ အေျခအေနတစ္ခုက တြန္းပို႕လိုက္ပါေတာ့တယ္။.....

အခုဆိုရင္ ကၽြန္မခ်စ္သူေလးနဲ႕ ကၽြန္မနဲ႕ ခ်စ္သူသက္တမ္းက ေလးနွစ္နဲ႕ ေလးလ တင္းတင္းျပည့္ ခဲ့ပါျပီ သူေရာ ကၽြန္မပါ သတင္းေထာက္အလုပ္ကို ဂုဏ္ယူစြာ လုပ္ေနၾကျပီး မျပီးဆံုးေသးတဲ့ တကၠသိုလ္ ပညာရပ္ေတြကို ဆက္ျပီး သင္ယူဖို႕ စိတ္ေရာကိုယ္ေရာ နွစ္ျပီး ၾကိဳးစားေနၾကတုန္းပါပဲ.အရင္ပို႕စ္ေတြမွာ ကံမေကာင္းခဲ့လို႕ အခ်စ္စစ္နဲ႕ေတြ႔ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေက်နပ္မယ္လို႕ထင္ပါတယ္ရွင္။