ကၽြန္မတို႕ေမာင္ေလးနံမည္က ေမာင္ခ်စ္ရေအာင္ပါတဲ့။ ေမာင္နွစ္မေျခာက္ေယာက္တည္းမွာ အငယ္ဆံုး ေမာင္ေထြးေလးမို႕ မိသားစုအားလံုးက ေမာင္ေလးကို ေမာင္ခ်စ္ကေလးလို႕လဲ ခ်စ္စနိုးေခၚၾကပါတယ္။ ဒီေန႕ဆိုရင္ ေမာင္ေလးရဲ့ေမြးေန႕ ဒီဇင္ဘာလ နွစ္ဆယ့္ကိုးရက္ပါ။ အခုဆို ကၽြန္မ မ်က္စိေအာက္မွာတင္ ေမာင္ခ်စ္ကေလးဟာ အသက္ ၂၃နွစ္ျပည့္ပါျပီ။ ျပီးခဲ့တဲ့လကပဲ GTC တက္ျပီး AGTI ဆိုတဲ့ လက္မွတ္တစ္ခု ရင္မွာပိုက္ျပီး သားဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ မမၾကီးလို႕ အားကိုးတၾကီးေမးလာတဲ့ ေမာင္ေလးအတြက္ အခုထက္ထိ ကၽြန္မမွာ အေျဖအတိအက် မရွိေသးပါဘူး၊၊
ကၽြန္မနဲ႕ ေမာင္ေလးဟာ အဂၤါေန႕ေမြးတာခ်င္းတူသလို ေမြးရက္ နွစ္ဆယ့္ကိုးရက္ခ်င္းလည္း တူပါတယ္။ ဒီေန႕ဟာ အဂၤါေန႕လည္းျဖစ္တာမို႕ ေမြးေန႕ထပ္ပါတယ္။ ေမာင္ေလးက ကၽြန္မထက္ ကိုးနွစ္တိတိငယ္ပါတယ္။ အေမ အသက္ေလးဆယ္၀န္းက်င္ေရာက္ေတာ့ အေရွ႕မွာ သားသံုးေယာက္ သမီးနွစ္ေယာက္ ေမြးျပီးတဲ့ အေမ့ကို သူ႕ရဲ့ လက္စြဲ သားဖြားမီးယက္ ဆရာ၀န္မၾကီးက ကေလးမယူေတာ့ဖို႕ တိုက္တြန္းေပမယ့္ သားသမီးေတြကို ရတနာလို႕ တန္ဖိုးထားတဲ့ အေဖနဲ႕ အေမက လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ ညီမေလးေမြးျပီး နွစ္နွစ္အၾကာမွာပဲ ေမာင္ေလးကို ရင္၀ယ္ပိုက္မိပါတယ္။
ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွစ္မေတြအားလံုးကို ၾကည့္ျမင္တိုင္က ဂ်ာမခါနာကေလးေဆးရံုၾကီးမွာပဲ ေမြးခဲ့ေပမယ့္ ေမာင္ေလး အလွည့္မွာေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ေျမာက္ဥကၠလာပ ေဆးရံုၾကီးမွာ ေမြးရပါတယ္။ အသက္ၾကီးလာတဲ့ အေမ့အတြက္ ေမာင္ေလးကို အသက္လုပီး ေတာ္ေတာ္ပဲ ခက္ခက္ခဲခဲေမြးခဲ့ရပါတယ္။ ေမာင္ေလးက အရမ္းထြားတဲ့အတြက္ ညွပ္နဲ႕ဆြဲျပီး ေမြးခဲ့ရလို႕ ေမြးျပီးျပီးခ်င္းမွာ ေမာင္ေလးမ်က္နွာမွာ ညွပ္ရာအၾကီးၾကီး ထင္းေနေအာင္ ပါလာလို႕ အမာရြတ္မ်ားထင္က်န္ခဲ့မလားလို႕ စိုးရိမ္ၾကီးခဲ့ရပါတယ္။
ေမာင္ေလးကိုေမြးေတာ့ ေမာင္ေလးတစ္ကိုယ္လံုးမွာ အမွတ္ေတြက စိမ္းေနပါတယ္။ အထင္ရွားဆံုး အမွတ္ကေတာ့ လက္ေကာက္၀တ္မွာ နာရီပံုစံ အမွတ္စိမ္းစိမ္းေလးက အ၀ိုင္းလုိက္ေလးပါ။ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္ေလးက ေမြးကတည္းက အငိုနည္းျပီး မ်က္နွာအရမ္းခ်ိဳပါတယ္။ လူေတြကို အျမဲျပံဳးျပ ေလ့ရွိပါတယ္။ သူ႕ရဲ့ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုး အမွတ္အသားေလးကေတာ့ ေမးေစ့က ထင္ထင္ရွားရွားကို နွစ္ခြျဖစ္ေနပါတယ္။ အသားျဖဴျဖဴ မ်က္နွာ၀ိုင္း၀ိုင္း မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးနဲ႕ ေမာင္ေလးဟာ အခုဆိုရင္ေတာ့ အစ္မၾကီးေျခရာ တစ္ထပ္တည္း နင္းျပီး ေဆာ္ၾကည္ဘဲ ျဖစ္ေနတယ္လို႕ သတင္းၾကားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕ေမာင္ေလးက ငယ္ငယ္ကတည္းက အပူနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ သိပ္ကံမေကာင္းရွာပါဘူး။ ေမာင္ေလး လသားအရြယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ မရမ္းကုန္းအိမ္ေလးမွာ အိမ္ဆိုင္ေလးဖြင့္ျပီး ၀င္ေငြရွာၾကေတာ့ မနက္ေစာေစာ အိမ္ရွိလူကုန္ထျပီး ဆိုင္ခင္းအေဖ့အတြက္ ထမင္းခ်က္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ အစ္ကိုအၾကီးဆံုးက ေရေႏြးတည္ျပီး က်က္ေတာ့ ေရေႏြးအိုးကို ထမင္းစားပြဲ၀ိုင္းေလးေပၚတင္ခဲ့ပါတယ္။ အေမက ေမာင္ေလးကို တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ျပီး ေရႊဖရံုသီးခြာေနတဲ့အခ်ိန္ ေမာင္ေလးက ရုတ္တရက္ ေရေႏြးအိုးနုတ္သီးကို လက္နဲ႕ဖမ္းဆြဲလိုက္တဲ့အခါ ေမာင္ေလးတစ္ကိုယ္လံုးေပၚ ေရေႏြးအိုးေတြ ေလာင္းခ်လိုက္သလိုျဖစ္သြားပါတယ္။ အေမ့ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုးပါ အပူေလာင္သြားေပမယ့္ ေမာင္ေလးကို ပိုက္ျပီး အေမ့တို႕ေတြ ေ၀လီေ၀လင္းၾကီး ေဆးရံုကို ေျပးၾကရပါတယ္။ အေဖက မေျပးသြားခင္ အစ္ကိုၾကီးကို လက္သီးစာေကၽြးခဲ့ပါေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႕ေမာင္နွစ္မေတြ အကုန္လံုး ေမာင္ငယ္ေလးအေပၚစိုးရိမ္စိတ္ေတြအျပည့္နဲ႕ မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ႕ မိဘေတြျပန္အလာကို ေစာင့္ေနၾကရပါတယ္။ ေမာင္ေလး ေဆးရံုမွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါတယ္။ ေမာင္ေလး ေဆးရံုတက္ေနတုန္း အနာေတြက်က္ေလာက္စျပဳမွ အေမက သူ႕မီးေလာင္နာကို သတိျပဳမိပါတယ္တဲ့။
ေမာင္ေလးေဆးရံုက ဆင္းလာေတာ့ ကိုယ္တစ္ျခမ္းလံုးမွာ အပူေလာင္ထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြက အျပည့္ပါပဲ။ အေမက ေမာင္ေလး၀တ္ထားတဲ့နိုင္လြန္အက်ီေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေတာ့ အသားတစ္ခ်ိဳ႕ပါသြားတယ္လို႕လဲ သိရပါတယ္။ ေမာင္ေလးကိုယ္က အနာေတြ အကုန္က်က္စျပဳတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ္ေလးတစ္ျခမ္းက သိပ္မသန္သလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ေမာင္ေလးက သူ႕လက္ေလးကိုလဲ အျမဲခါခါျပီးေနတတ္ပါတယ္။ ေမာင္ေလးရဲ့ အမွတ္စိမ္းေလးေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္ထင္ေပမယ့္ အနာေတြက်က္သြားေတာ့ အမွတ္ေလးက အ၀ိုင္းလိုက္ေလး ျပန္ေပၚလာပါတယ္။
ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ ကၽြန္မတို႕အိမ္ေလးမွာ ေရနံဆီမီးအိမ္ထြန္းျပီး ေနၾကရပါတယ္။ ေရနံဆီ မီးစာသီးလို႕ မွန္ေျပာင္းကို ခၽြတ္ျပီး မီးသီးကို ညွပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ မွန္ေျပာင္းေလးက လိမ့္ကာ လိမ့္ကာနဲ႕ ငုတ္တုတ္ေလးထုိင္ေနတဲ့ ေမာင္ေလး ေပါင္ၾကားထဲကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ေမာင္ေလးကို ကၽြန္မတို႕ ဂရုစိုက္ေနတဲ့ၾကားထဲက ေမာင္ေလး ကို အပူထပ္ေလာင္ပါတယ္။ ကံေကာင္းလို႕ ဂ်ိဳးေလးကို မီးပူကပ္ျပီး ေယာက္က်ားဘ၀မဆံုးတာပါ။
ေနာက္ျပီး ငယ္ငယ္ကတည္းက ေမာင္ေလးမွာ အတက္ေရာဂါတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့တာကေတာ့ ငိုတာပဲ ျဖစ္ေစ ရယ္တာပဲျဖစ္ေစ အရမ္းမ်ားသြားရင္ ေမာင္ေလးက မ်က္စိေလးလည္ျပီး ေပ်ာ့ေခြသြားတတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ဆို ေမာင္ေလးကို ပိုက္ျပီး အေမက ျမန္မာဆရာဆီ အျမဲေျပးရပါတယ္။ ငယ္ထိပ္ကိုမူတ္ျပီး အျမဲ အတက္ခ်ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ေမာင္ေလးကို ပိုးေမြးသလို ေမြးခဲ့ရပါတယ္။
ကၽြန္မက အစ္မၾကီးျဖစ္သြားေတာ့ ေမာင္ေလးနဲ႕ ညီမေလးကို အျမဲထိန္းရပါတယ္။ သူတို႕ကို ေရမိုးခ်ိဳး သနပ္ခါးလူးေပး အက်ီ၀တ္ေပးလုပ္ရပါတယ္။ ေမာင္ေလးက ငယ္ငယ္က ကၽြန္မတို႕ညီအစ္မ ဂါ၀န္ေလးေတြ ေပး၀တ္တဲ့အခါ တကယ့္မိန္းမေလးလို အင္မတန္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ အစ္ကို ေမာင္ေလးကို ဆံပင္အရွည္ၾကီး ထားထားေပးပါတယ္။ ေမာင္ေလးဆံပင္က ေပ်ာ့အိျပီး ဂုတ္ေက်ာ္ေလာက္အထိ ကို ဆံပင္ရွည္ ထားေပးထားၾကပါတယ္။ သားသားကေလ သားသားကေလ လို႕ေျပာျပီး ဂ်စ္တစ္တစ္ ေပကန္ကန္နဲ႕ ေခါင္းမာျပီး ေပကတ္ကတ္ နိုင္လွတဲ့ မ်က္နွာေလးကို အျမဲ မူန္ကုတ္ကုတ္လုပ္ထားတဲ့ အင္မတန္ မ်က္နွာပုတ္လွတဲ့ ညီမေလး ကို ရံဖန္ရံခါ ရိုက္ျပီး ဆံုးမတတ္ေပမယ့္ အျမဲမ်က္နွာခ်ိဳတဲ့ ေမာင္ေလးကိုေတာ့ ကၽြန္မက အရမ္းခ်စ္လို႕ သူ႕ကို လက္နဲ႕ သိပ္မဆံုးမတတ္ပါဘူး။ အခုခ်ိန္အထိလည္း မမၾကီး သားကေလ..လို႕ တစ္ခြန္းတည္းေျပာတာနဲ႕ သူ႕လိုခ်င္တာကို အတတ္နိုင္ဆံုး ျဖည့္ေပးပါတယ္။ ညီမေလးကိုေတာ့ မမၾကီး ငါ ဒါလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က အရင္ဦးေအာင္၀ယ္ပါတယ္ ျပီးမွ သူ႕ကို ၀ယ္ေပးပါတယ္ :P။
ေမာင္ေလး ၈လသားမွာပဲ ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္ေလး အသက္နွစ္နွစ္သားမွာ အင္မတန္ျငိမ္းခ်မ္းသာယာျပီးေနခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ မရမ္းကုန္းျမိဳ႕နယ္ေလးကေန ကၽြန္မတို႕ေတြ လြင္တီးေခါင္ျပင္ျဖစ္တဲ့ ျမိဳ႕သစ္ကိုေျပာင္းရပါတယ္။ အဲ့ဒီ့အေၾကာင္းကို ကၽြန္မ ၈၈ေနာက္ပိုင္း ဘံုေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြ ဆိုတဲ့ပို႕စ္ေလးေရးခဲ့ဖူးပါတယ္၊ ေမာင္ေလး သူငယ္တန္းတက္ေတာ့ အမိုးမျပည့္ေသးတဲ့ ျမိဳ႕သစ္ရဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းေလးမွာ တက္ရပါတယ္။ မိုးေတြေလေတြထန္လာရင္ ေမာင္ေလးတို႕ေတြ အခန္းေထာင့္ေလးမွာ ၀ပ္ေနရပါတယ္။ မိုးၾကီဳးေတြ ပစ္ မိုးေတြျခိမ္းရင္ မွန္အျပည့္မတပ္နိုင္ေသးတဲ့ ျမိဳ႕သစ္က ေက်ာင္းေလးထဲမွာ ေမာင္ေလးတို႕ ကေလးေပါက္စေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ေနၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေမာင္ေလးက စာအင္မတန္ေတာ္ပါတယ္။ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက သူ အတန္းတိုင္း ထူးခၽြန္ဆုရပါတယ္။ ေမာင္ေလး ေက်ာင္းတက္ေတာ့ သူ႕အတြက္ အဓိက ျပသနာက ေဘာင္းဘီဇစ္ပါ။ သူ႕ကို အိမ္မွာ ဂါ၀န္ေလးေတြပဲ ၀တ္ေပးထားေတာ့ ေက်ာင္းေဘာင္းဘီ၀တ္တဲ့အခါ ဇစ္ဆြဲတင္တိုင္း သူရဲ့ ဂ်ဳိးေလးနဲ႕ ဇစ္နဲ႕ ျငိပါတယ္။ မ်က္ရည္လည္ရြဲနဲ႕ အျမဲတမ္းအိမ္ကို ေဘာင္းဘီေလးကိုင္ျပီး ျပန္ေျပးလာတဲ့အခါ သူ႕အစ္ကိုၾကီးသံုးေယာက္က အျမဲ ျဖဳတ္ေပးရပါတယ္။
ညီမေလးနဲ႕ကၽြန္မက ေျခာက္နွစ္ကြာေပမယ့္ ၈၈မွာ ေက်ာင္းတစ္တန္းေအာက္ေတာ့ ညီမေလးနဲ႕ ငါးနွစ္ေက်ာင္းပညာသင္နွစ္ကြာပါတယ္။ ညီမေလး ငါးတန္းမွာ ကၽြန္မဆယ္တန္းျဖစ္ေတာ့ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ အျမဲ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ေနျပီး သူမ်ားနဲ႕သိပ္မေပါင္းတတ္တဲ့ ညီမေလးကို သူမ်ားေတြက အနိုင္က်င့္တဲ့အခါ ကၽြန္မက အျမဲ သူတို႕ကို အင္အားသံုးျပီး ဆံုးမရေလ့ရွိပါတယ္။ ညီမေလးသူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္မရဲ့ .ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြပါ။ သူတုိ႕ကိုလည္း ညီမေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႕ လိုအပ္ရင္ ကၽြန္မဆယ္တန္းခန္းကို သတင္းလာပို႕ဖို႕ ေျပာထားရပါတယ္။
ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ မေစာင့္ရွာက္နိုင္တာေတာ့ ေမာင္ေလးပါ။ ေမာင္ေလး အလယ္တန္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မတို႕ အင္မတန္ စိတ္ထိခိုက္ရတဲ့ အျဖစ္တစ္ခုနဲ႕ၾကံဳပါတယ္။ ေမာင္ေလးက ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အဆင္ေျပေအာင္ ေနတတ္ပါတယ္။ သူ႕ကို လိုက္ရွင္းေပးရတာ သိပ္မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းမွာ အခ်ိန္ပိုေတြ သင္ေပးျပီး ေငြေပးရတဲ့အခါ ေမာင္ေလးက အဲ့ဒီ့ေငြက မပါသြားတာလား အိမ္မွာ အဆင္မေျပ ေသးတာလား ေမ့က်န္ခဲ့တာလား တစ္ခုခုျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ အခ်ိန္မီွ ေက်ာင္းအခ်ိန္ပိုေၾကးမေပးနိုင္တဲ့အတြက္ ေမာင္ေလးတို႕ကို ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲမွာ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ဒူးေထာက္လက္ေျမွာက္ခိုင္းတဲ့အျပင္ မိုးေရစပ္စပ္မွာ တစ္ေက်ာင္းလံုးက အမိူက္ေတြ ေကာက္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္တဲ့။ အိမ္ျပန္လာေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး ညစ္ပတ္ေပတူးျပီး ရႊံအလိမ္းလိမ္းျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ္ခံအားနည္းလွတဲ့ ကၽြန္မတို႕ေမာင္ေလး ေနာက္ေန႕မွာေတာ့ အၾကီးအက်ယ္ဖ်ားပါေတာ့တယ္။ အဲ့အခ်ိန္က ကၽြန္မက သတင္းေထာက္ စလုပ္ကာစ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲ့သတင္းကိုသိသိခ်င္း ကၽြန္မ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ကို ေဒါသလဲျဖစ္ စိတ္လည္း ေတာ္ေတာ္ ထိခိုက္မိပါတယ္။ ကၽြန္မ ေက်ာင္းကို သြားေျပာဖို႕ လုပ္တဲ့အခါ အေမက တားပါတယ္။ ေမာင္ေလးကို ျငိဳးျပီး ထပ္ျပီး တစ္ခုခု လုပ္မွာစိုးတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ပါ။
ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္မတို႕ေမာင္ခ်စ္ေလး ဆယ္တန္းကို နွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေမာင္ေလး စက္မူေက်ာင္းတက္ဖို႕ အမွတ္မွီပါတယ္။ ညီမေလးတုန္းက ဆယ္တန္းမွာဂုဏ္ထူးပါျပီး စက္မူေက်ာင္းတက္ဖို႕ အမွတ္မွီေပမယ့္ ေငြမတတ္နိုင္တဲ့အတြက္ တက္ခြင့္မၾကံဳလိုက္ရရွာပါဘူး။ သူ႕ပို႕စ္ေလးမွာ တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္ဆီ ဆိုတာေလး ေရးထားတာ ဖတ္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ အဲ့ေတာ့ ကၽြန္မကလည္း လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ ေမာင္ေလးကို စက္မူေကာလိပ္ရေအာင္ထားမယ္လို႕ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနတဲ့ ပင္စင္စားျဖစ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ အေဖ့ကို တိုက္တြန္းအားေပးပါတယ္။
တကယ္လည္း ေမာင္ေလးကို ေက်ာင္းျပီးတဲ့အထိ ကၽြန္မ ခြန္အားစိုက္ထုတ္ျပီး ထားေပးနိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ ကေလးနွစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းထားေပးတဲ့အခါ စားစရာဆို အျမဲ ျခိဳးျခံပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ့ေန႕လည္စာဟာ ဆားနံ႕သင္းတဲ့ ရခိုင္မုန္႕တီျဖစ္ျပီး လိေမၼာ္ေရာင္ရင့္ရင့္ ေဆးဆိုးထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ ခပ္ဖန္ဖန္တစ္ခြက္ တည္းလည္း ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ၀တ္စရာဆို ကၽြန္မမွာ ရွပ္အက်ီနဲ႕ ေရခဲသားေျဗာင္လံုျခည္ကို အျမဲ ထပ္ထပ္ ၀တ္ျပီး သူတုိ႕အတြက္ ပံ့ပိုးေပးနိုင္ေအာင္ စိတ္ေရာကိုယ္ေရာ ၾကိဳးစားေပးခဲ့ပါတယ္။ ညီမေလးတို႕ အေ၀းသင္တက္တဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္မကလည္း အလုပ္တစ္ဘက္နဲ႕ ေဒးမျပီးေသးတဲ့အခ်ိန္ ကင္တင္းမွာဆံုေတာ့ ကၽြန္မအေရွ႕က ေကာ္ဖီမစ္ပလိမ္းခြက္ကိုျမင္ျပီး သူစိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို႕ ေျပာေတာ့ ကၽြန္မက ငါၾကိဳက္လို႕ကြလို႕ ျပံဳးျပီး ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။
ေမာင္ေလးတို႕ ကေလးေတြ ကံဆိုးရွာျပန္ပါတယ္။ စက္မူေကာလိပ္ဆိုတာ တက္ခြင့္ၾကံဳပါရဲ႕ ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲက မအူပင္ဆိုတဲ့ GTC ေက်ာင္းေလးမွာ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြနဲ႕သြားထားရပါမယ္တဲ့။ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ အေဆာင္မရွိေတာ့ ရြာထဲက သူေဌးကုန္းတို႕ စာေရးကုန္းတို႕မွာ အေဆာင္ေတြ တန္းစီျပီး မိူလိုေပါက္လာေတာ့ ေမာင္ေလးကို သြားထားရပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ိဳးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ့ပတ္၀န္းက်င္ ဟာ လယ္ကြင္းေတြရယ္ ေက်းရြာေတြရယ္ပဲျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ စုေနတဲ့အေဆာင္ကို ကၽြန္မပတ္ၾကည့္ျပီး ရင္ေမာစြာနဲ႕ ေမာင္ေလးကို တစ္ခြန္းပဲဆံုးမျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူငယ္သဘာ၀ ျဖစ္လာနိုင္တာေတြကို ေတြးမိတဲ့အခါ "ကေလးေရ မင္း ဘာပဲလက္တည့္စမ္းစမ္း အကာအကြယ္ေတာ့သံုး" လို႕ ေျပာခဲ့တယ္။
အဲ့အခ်ိန္ေနာက္ပိုင္း ေမာင္ေလး မအူပင္စက္မူေကာလိပ္ တက္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီး ကၽြန္မလဲ တစ္ဘက္နိုင္ငံ (နအဖအေခၚ) ကို ေရာက္သြားျပီး ေလလိူင္းေပၚကေန ရန္တိုက္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္ကစလို႕ ေမာင္ငယ္ေလးကို အနီးကပ ္မေစာင့္ေရွာက္နိုင္ေတာ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ စက္မူေက်ာင္းျပီးေပမယ့္ သေဘၤာလိုက္ရမလို ေရခဲေသတၱာျပင္ရမလို ဘာလိုလိုေတြနဲ႕ လိပ္ကို ပက္လက္လန္ထားသလို ယက္ကန္ ယက္ကန္ျဖစ္ေနေသးတဲ့ ေမာင္ေလးရဲ့ အနာဂတ္က ကၽြန္မလက္ထဲမွာ ျဖစ္ေနျပန္ပါျပီ။ ကၽြန္မ ဒီတစ္ခါ ေမာင္ေလးကို အျမဲ အၾကံေပးေနၾကအတိုင္း "ကေလးေရ..ျဖစ္တဲ့သမ် အေၾကာင္း အေကာင္းၾကီး သာမွတ္" လို႕ ျပံဳးျပီး ေျပာမိဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ကၽြန္မတို႕ေမာင္ေလးမွာ ခ်စ္သူရေနျပီတဲ့။ ရည္းစားရေနျပီလို႕ သတင္းၾကားတိုင္း ငါတို႕ေမာင္ေလးကို ခ်စ္မယ့္သူေပၚလာျပီလို႕ ကၽြန္မက အျမဲျပံဳးျပီး ေျပာေပမယ့္ ညီမေလးကေတာ့ မ်က္နွာစူပုတ္ပုတ္နဲ႕ ဟင္း လူျဖစ္မယ္ မၾကံေသးဘူး အေရွ႕က အစ္မေတြမွ အားမနာ သူက ဟင္း စသျဖင့္ ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းေလ့ရွိပါတယ္။ :P
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မတို႕မိသားစုရဲ့ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ရွိလူကုန္ရဲ့ ေမြးေန႕တိုင္းမွာ အေမက မရွိရွိတာေလးေတြနဲ႕ အလွဴလုပ္ေပးေလ့ရွိတာမို႕ ဒီကေန႕မွာေတာ့ ျဖင့္ အိမ္မွာ ေမာင္အငယ္ဆံုးေလးရဲ့ေမြးေန႕အတြက္ အလွဴတစ္ခုခု လုပ္ေနၾကျပီး အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ သမီးနွစ္ေယာက္ကို တစ္အိမ္လံုး သတိရေနလိမ့္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။
ဒီေန႕မွာ က်ေရာက္တဲ့ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ ေမာင္ခ်စ္ေလးရဲ့ အသက္နွစ္ဆယ့္သံုးနွစ္ ေမြးေန႕မွာ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္က်မ္းမာျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္နိုင္မယ့္ အမ်ိဳးေကာင္းသားရတနာျဖစ္ပါေစလို႕ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွစ္မေတြအားလံုးကို ၾကည့္ျမင္တိုင္က ဂ်ာမခါနာကေလးေဆးရံုၾကီးမွာပဲ ေမြးခဲ့ေပမယ့္ ေမာင္ေလး အလွည့္မွာေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ေျမာက္ဥကၠလာပ ေဆးရံုၾကီးမွာ ေမြးရပါတယ္။ အသက္ၾကီးလာတဲ့ အေမ့အတြက္ ေမာင္ေလးကို အသက္လုပီး ေတာ္ေတာ္ပဲ ခက္ခက္ခဲခဲေမြးခဲ့ရပါတယ္။ ေမာင္ေလးက အရမ္းထြားတဲ့အတြက္ ညွပ္နဲ႕ဆြဲျပီး ေမြးခဲ့ရလို႕ ေမြးျပီးျပီးခ်င္းမွာ ေမာင္ေလးမ်က္နွာမွာ ညွပ္ရာအၾကီးၾကီး ထင္းေနေအာင္ ပါလာလို႕ အမာရြတ္မ်ားထင္က်န္ခဲ့မလားလို႕ စိုးရိမ္ၾကီးခဲ့ရပါတယ္။
ေမာင္ေလးကိုေမြးေတာ့ ေမာင္ေလးတစ္ကိုယ္လံုးမွာ အမွတ္ေတြက စိမ္းေနပါတယ္။ အထင္ရွားဆံုး အမွတ္ကေတာ့ လက္ေကာက္၀တ္မွာ နာရီပံုစံ အမွတ္စိမ္းစိမ္းေလးက အ၀ိုင္းလုိက္ေလးပါ။ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္ေလးက ေမြးကတည္းက အငိုနည္းျပီး မ်က္နွာအရမ္းခ်ိဳပါတယ္။ လူေတြကို အျမဲျပံဳးျပ ေလ့ရွိပါတယ္။ သူ႕ရဲ့ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုး အမွတ္အသားေလးကေတာ့ ေမးေစ့က ထင္ထင္ရွားရွားကို နွစ္ခြျဖစ္ေနပါတယ္။ အသားျဖဴျဖဴ မ်က္နွာ၀ိုင္း၀ိုင္း မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးနဲ႕ ေမာင္ေလးဟာ အခုဆိုရင္ေတာ့ အစ္မၾကီးေျခရာ တစ္ထပ္တည္း နင္းျပီး ေဆာ္ၾကည္ဘဲ ျဖစ္ေနတယ္လို႕ သတင္းၾကားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕ေမာင္ေလးက ငယ္ငယ္ကတည္းက အပူနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ သိပ္ကံမေကာင္းရွာပါဘူး။ ေမာင္ေလး လသားအရြယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ မရမ္းကုန္းအိမ္ေလးမွာ အိမ္ဆိုင္ေလးဖြင့္ျပီး ၀င္ေငြရွာၾကေတာ့ မနက္ေစာေစာ အိမ္ရွိလူကုန္ထျပီး ဆိုင္ခင္းအေဖ့အတြက္ ထမင္းခ်က္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ အစ္ကိုအၾကီးဆံုးက ေရေႏြးတည္ျပီး က်က္ေတာ့ ေရေႏြးအိုးကို ထမင္းစားပြဲ၀ိုင္းေလးေပၚတင္ခဲ့ပါတယ္။ အေမက ေမာင္ေလးကို တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ျပီး ေရႊဖရံုသီးခြာေနတဲ့အခ်ိန္ ေမာင္ေလးက ရုတ္တရက္ ေရေႏြးအိုးနုတ္သီးကို လက္နဲ႕ဖမ္းဆြဲလိုက္တဲ့အခါ ေမာင္ေလးတစ္ကိုယ္လံုးေပၚ ေရေႏြးအိုးေတြ ေလာင္းခ်လိုက္သလိုျဖစ္သြားပါတယ္။ အေမ့ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုးပါ အပူေလာင္သြားေပမယ့္ ေမာင္ေလးကို ပိုက္ျပီး အေမ့တို႕ေတြ ေ၀လီေ၀လင္းၾကီး ေဆးရံုကို ေျပးၾကရပါတယ္။ အေဖက မေျပးသြားခင္ အစ္ကိုၾကီးကို လက္သီးစာေကၽြးခဲ့ပါေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႕ေမာင္နွစ္မေတြ အကုန္လံုး ေမာင္ငယ္ေလးအေပၚစိုးရိမ္စိတ္ေတြအျပည့္နဲ႕ မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ႕ မိဘေတြျပန္အလာကို ေစာင့္ေနၾကရပါတယ္။ ေမာင္ေလး ေဆးရံုမွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါတယ္။ ေမာင္ေလး ေဆးရံုတက္ေနတုန္း အနာေတြက်က္ေလာက္စျပဳမွ အေမက သူ႕မီးေလာင္နာကို သတိျပဳမိပါတယ္တဲ့။
ေမာင္ေလးေဆးရံုက ဆင္းလာေတာ့ ကိုယ္တစ္ျခမ္းလံုးမွာ အပူေလာင္ထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြက အျပည့္ပါပဲ။ အေမက ေမာင္ေလး၀တ္ထားတဲ့နိုင္လြန္အက်ီေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေတာ့ အသားတစ္ခ်ိဳ႕ပါသြားတယ္လို႕လဲ သိရပါတယ္။ ေမာင္ေလးကိုယ္က အနာေတြ အကုန္က်က္စျပဳတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ္ေလးတစ္ျခမ္းက သိပ္မသန္သလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ေမာင္ေလးက သူ႕လက္ေလးကိုလဲ အျမဲခါခါျပီးေနတတ္ပါတယ္။ ေမာင္ေလးရဲ့ အမွတ္စိမ္းေလးေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္ထင္ေပမယ့္ အနာေတြက်က္သြားေတာ့ အမွတ္ေလးက အ၀ိုင္းလိုက္ေလး ျပန္ေပၚလာပါတယ္။
ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ ကၽြန္မတို႕အိမ္ေလးမွာ ေရနံဆီမီးအိမ္ထြန္းျပီး ေနၾကရပါတယ္။ ေရနံဆီ မီးစာသီးလို႕ မွန္ေျပာင္းကို ခၽြတ္ျပီး မီးသီးကို ညွပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ မွန္ေျပာင္းေလးက လိမ့္ကာ လိမ့္ကာနဲ႕ ငုတ္တုတ္ေလးထုိင္ေနတဲ့ ေမာင္ေလး ေပါင္ၾကားထဲကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ေမာင္ေလးကို ကၽြန္မတို႕ ဂရုစိုက္ေနတဲ့ၾကားထဲက ေမာင္ေလး ကို အပူထပ္ေလာင္ပါတယ္။ ကံေကာင္းလို႕ ဂ်ိဳးေလးကို မီးပူကပ္ျပီး ေယာက္က်ားဘ၀မဆံုးတာပါ။
ေနာက္ျပီး ငယ္ငယ္ကတည္းက ေမာင္ေလးမွာ အတက္ေရာဂါတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့တာကေတာ့ ငိုတာပဲ ျဖစ္ေစ ရယ္တာပဲျဖစ္ေစ အရမ္းမ်ားသြားရင္ ေမာင္ေလးက မ်က္စိေလးလည္ျပီး ေပ်ာ့ေခြသြားတတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ဆို ေမာင္ေလးကို ပိုက္ျပီး အေမက ျမန္မာဆရာဆီ အျမဲေျပးရပါတယ္။ ငယ္ထိပ္ကိုမူတ္ျပီး အျမဲ အတက္ခ်ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ေမာင္ေလးကို ပိုးေမြးသလို ေမြးခဲ့ရပါတယ္။
ကၽြန္မက အစ္မၾကီးျဖစ္သြားေတာ့ ေမာင္ေလးနဲ႕ ညီမေလးကို အျမဲထိန္းရပါတယ္။ သူတို႕ကို ေရမိုးခ်ိဳး သနပ္ခါးလူးေပး အက်ီ၀တ္ေပးလုပ္ရပါတယ္။ ေမာင္ေလးက ငယ္ငယ္က ကၽြန္မတို႕ညီအစ္မ ဂါ၀န္ေလးေတြ ေပး၀တ္တဲ့အခါ တကယ့္မိန္းမေလးလို အင္မတန္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ အစ္ကို ေမာင္ေလးကို ဆံပင္အရွည္ၾကီး ထားထားေပးပါတယ္။ ေမာင္ေလးဆံပင္က ေပ်ာ့အိျပီး ဂုတ္ေက်ာ္ေလာက္အထိ ကို ဆံပင္ရွည္ ထားေပးထားၾကပါတယ္။ သားသားကေလ သားသားကေလ လို႕ေျပာျပီး ဂ်စ္တစ္တစ္ ေပကန္ကန္နဲ႕ ေခါင္းမာျပီး ေပကတ္ကတ္ နိုင္လွတဲ့ မ်က္နွာေလးကို အျမဲ မူန္ကုတ္ကုတ္လုပ္ထားတဲ့ အင္မတန္ မ်က္နွာပုတ္လွတဲ့ ညီမေလး ကို ရံဖန္ရံခါ ရိုက္ျပီး ဆံုးမတတ္ေပမယ့္ အျမဲမ်က္နွာခ်ိဳတဲ့ ေမာင္ေလးကိုေတာ့ ကၽြန္မက အရမ္းခ်စ္လို႕ သူ႕ကို လက္နဲ႕ သိပ္မဆံုးမတတ္ပါဘူး။ အခုခ်ိန္အထိလည္း မမၾကီး သားကေလ..လို႕ တစ္ခြန္းတည္းေျပာတာနဲ႕ သူ႕လိုခ်င္တာကို အတတ္နိုင္ဆံုး ျဖည့္ေပးပါတယ္။ ညီမေလးကိုေတာ့ မမၾကီး ငါ ဒါလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က အရင္ဦးေအာင္၀ယ္ပါတယ္ ျပီးမွ သူ႕ကို ၀ယ္ေပးပါတယ္ :P။
ေမာင္ေလး ၈လသားမွာပဲ ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္ေလး အသက္နွစ္နွစ္သားမွာ အင္မတန္ျငိမ္းခ်မ္းသာယာျပီးေနခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ မရမ္းကုန္းျမိဳ႕နယ္ေလးကေန ကၽြန္မတို႕ေတြ လြင္တီးေခါင္ျပင္ျဖစ္တဲ့ ျမိဳ႕သစ္ကိုေျပာင္းရပါတယ္။ အဲ့ဒီ့အေၾကာင္းကို ကၽြန္မ ၈၈ေနာက္ပိုင္း ဘံုေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြ ဆိုတဲ့ပို႕စ္ေလးေရးခဲ့ဖူးပါတယ္၊ ေမာင္ေလး သူငယ္တန္းတက္ေတာ့ အမိုးမျပည့္ေသးတဲ့ ျမိဳ႕သစ္ရဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းေလးမွာ တက္ရပါတယ္။ မိုးေတြေလေတြထန္လာရင္ ေမာင္ေလးတို႕ေတြ အခန္းေထာင့္ေလးမွာ ၀ပ္ေနရပါတယ္။ မိုးၾကီဳးေတြ ပစ္ မိုးေတြျခိမ္းရင္ မွန္အျပည့္မတပ္နိုင္ေသးတဲ့ ျမိဳ႕သစ္က ေက်ာင္းေလးထဲမွာ ေမာင္ေလးတို႕ ကေလးေပါက္စေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ေနၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေမာင္ေလးက စာအင္မတန္ေတာ္ပါတယ္။ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက သူ အတန္းတိုင္း ထူးခၽြန္ဆုရပါတယ္။ ေမာင္ေလး ေက်ာင္းတက္ေတာ့ သူ႕အတြက္ အဓိက ျပသနာက ေဘာင္းဘီဇစ္ပါ။ သူ႕ကို အိမ္မွာ ဂါ၀န္ေလးေတြပဲ ၀တ္ေပးထားေတာ့ ေက်ာင္းေဘာင္းဘီ၀တ္တဲ့အခါ ဇစ္ဆြဲတင္တိုင္း သူရဲ့ ဂ်ဳိးေလးနဲ႕ ဇစ္နဲ႕ ျငိပါတယ္။ မ်က္ရည္လည္ရြဲနဲ႕ အျမဲတမ္းအိမ္ကို ေဘာင္းဘီေလးကိုင္ျပီး ျပန္ေျပးလာတဲ့အခါ သူ႕အစ္ကိုၾကီးသံုးေယာက္က အျမဲ ျဖဳတ္ေပးရပါတယ္။
ညီမေလးနဲ႕ကၽြန္မက ေျခာက္နွစ္ကြာေပမယ့္ ၈၈မွာ ေက်ာင္းတစ္တန္းေအာက္ေတာ့ ညီမေလးနဲ႕ ငါးနွစ္ေက်ာင္းပညာသင္နွစ္ကြာပါတယ္။ ညီမေလး ငါးတန္းမွာ ကၽြန္မဆယ္တန္းျဖစ္ေတာ့ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ အျမဲ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ေနျပီး သူမ်ားနဲ႕သိပ္မေပါင္းတတ္တဲ့ ညီမေလးကို သူမ်ားေတြက အနိုင္က်င့္တဲ့အခါ ကၽြန္မက အျမဲ သူတို႕ကို အင္အားသံုးျပီး ဆံုးမရေလ့ရွိပါတယ္။ ညီမေလးသူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္မရဲ့ .ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြပါ။ သူတုိ႕ကိုလည္း ညီမေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႕ လိုအပ္ရင္ ကၽြန္မဆယ္တန္းခန္းကို သတင္းလာပို႕ဖို႕ ေျပာထားရပါတယ္။
ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ မေစာင့္ရွာက္နိုင္တာေတာ့ ေမာင္ေလးပါ။ ေမာင္ေလး အလယ္တန္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မတို႕ အင္မတန္ စိတ္ထိခိုက္ရတဲ့ အျဖစ္တစ္ခုနဲ႕ၾကံဳပါတယ္။ ေမာင္ေလးက ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အဆင္ေျပေအာင္ ေနတတ္ပါတယ္။ သူ႕ကို လိုက္ရွင္းေပးရတာ သိပ္မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းမွာ အခ်ိန္ပိုေတြ သင္ေပးျပီး ေငြေပးရတဲ့အခါ ေမာင္ေလးက အဲ့ဒီ့ေငြက မပါသြားတာလား အိမ္မွာ အဆင္မေျပ ေသးတာလား ေမ့က်န္ခဲ့တာလား တစ္ခုခုျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ အခ်ိန္မီွ ေက်ာင္းအခ်ိန္ပိုေၾကးမေပးနိုင္တဲ့အတြက္ ေမာင္ေလးတို႕ကို ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲမွာ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ဒူးေထာက္လက္ေျမွာက္ခိုင္းတဲ့အျပင္ မိုးေရစပ္စပ္မွာ တစ္ေက်ာင္းလံုးက အမိူက္ေတြ ေကာက္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္တဲ့။ အိမ္ျပန္လာေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး ညစ္ပတ္ေပတူးျပီး ရႊံအလိမ္းလိမ္းျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ္ခံအားနည္းလွတဲ့ ကၽြန္မတို႕ေမာင္ေလး ေနာက္ေန႕မွာေတာ့ အၾကီးအက်ယ္ဖ်ားပါေတာ့တယ္။ အဲ့အခ်ိန္က ကၽြန္မက သတင္းေထာက္ စလုပ္ကာစ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲ့သတင္းကိုသိသိခ်င္း ကၽြန္မ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ကို ေဒါသလဲျဖစ္ စိတ္လည္း ေတာ္ေတာ္ ထိခိုက္မိပါတယ္။ ကၽြန္မ ေက်ာင္းကို သြားေျပာဖို႕ လုပ္တဲ့အခါ အေမက တားပါတယ္။ ေမာင္ေလးကို ျငိဳးျပီး ထပ္ျပီး တစ္ခုခု လုပ္မွာစိုးတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ပါ။
ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္မတို႕ေမာင္ခ်စ္ေလး ဆယ္တန္းကို နွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေမာင္ေလး စက္မူေက်ာင္းတက္ဖို႕ အမွတ္မွီပါတယ္။ ညီမေလးတုန္းက ဆယ္တန္းမွာဂုဏ္ထူးပါျပီး စက္မူေက်ာင္းတက္ဖို႕ အမွတ္မွီေပမယ့္ ေငြမတတ္နိုင္တဲ့အတြက္ တက္ခြင့္မၾကံဳလိုက္ရရွာပါဘူး။ သူ႕ပို႕စ္ေလးမွာ တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္ဆီ ဆိုတာေလး ေရးထားတာ ဖတ္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ အဲ့ေတာ့ ကၽြန္မကလည္း လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ ေမာင္ေလးကို စက္မူေကာလိပ္ရေအာင္ထားမယ္လို႕ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနတဲ့ ပင္စင္စားျဖစ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ အေဖ့ကို တိုက္တြန္းအားေပးပါတယ္။
တကယ္လည္း ေမာင္ေလးကို ေက်ာင္းျပီးတဲ့အထိ ကၽြန္မ ခြန္အားစိုက္ထုတ္ျပီး ထားေပးနိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ ကေလးနွစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းထားေပးတဲ့အခါ စားစရာဆို အျမဲ ျခိဳးျခံပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ့ေန႕လည္စာဟာ ဆားနံ႕သင္းတဲ့ ရခိုင္မုန္႕တီျဖစ္ျပီး လိေမၼာ္ေရာင္ရင့္ရင့္ ေဆးဆိုးထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ ခပ္ဖန္ဖန္တစ္ခြက္ တည္းလည္း ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ၀တ္စရာဆို ကၽြန္မမွာ ရွပ္အက်ီနဲ႕ ေရခဲသားေျဗာင္လံုျခည္ကို အျမဲ ထပ္ထပ္ ၀တ္ျပီး သူတုိ႕အတြက္ ပံ့ပိုးေပးနိုင္ေအာင္ စိတ္ေရာကိုယ္ေရာ ၾကိဳးစားေပးခဲ့ပါတယ္။ ညီမေလးတို႕ အေ၀းသင္တက္တဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္မကလည္း အလုပ္တစ္ဘက္နဲ႕ ေဒးမျပီးေသးတဲ့အခ်ိန္ ကင္တင္းမွာဆံုေတာ့ ကၽြန္မအေရွ႕က ေကာ္ဖီမစ္ပလိမ္းခြက္ကိုျမင္ျပီး သူစိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို႕ ေျပာေတာ့ ကၽြန္မက ငါၾကိဳက္လို႕ကြလို႕ ျပံဳးျပီး ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။
ေမာင္ေလးတို႕ ကေလးေတြ ကံဆိုးရွာျပန္ပါတယ္။ စက္မူေကာလိပ္ဆိုတာ တက္ခြင့္ၾကံဳပါရဲ႕ ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲက မအူပင္ဆိုတဲ့ GTC ေက်ာင္းေလးမွာ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြနဲ႕သြားထားရပါမယ္တဲ့။ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ အေဆာင္မရွိေတာ့ ရြာထဲက သူေဌးကုန္းတို႕ စာေရးကုန္းတို႕မွာ အေဆာင္ေတြ တန္းစီျပီး မိူလိုေပါက္လာေတာ့ ေမာင္ေလးကို သြားထားရပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ိဳးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ့ပတ္၀န္းက်င္ ဟာ လယ္ကြင္းေတြရယ္ ေက်းရြာေတြရယ္ပဲျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ စုေနတဲ့အေဆာင္ကို ကၽြန္မပတ္ၾကည့္ျပီး ရင္ေမာစြာနဲ႕ ေမာင္ေလးကို တစ္ခြန္းပဲဆံုးမျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူငယ္သဘာ၀ ျဖစ္လာနိုင္တာေတြကို ေတြးမိတဲ့အခါ "ကေလးေရ မင္း ဘာပဲလက္တည့္စမ္းစမ္း အကာအကြယ္ေတာ့သံုး" လို႕ ေျပာခဲ့တယ္။
အဲ့အခ်ိန္ေနာက္ပိုင္း ေမာင္ေလး မအူပင္စက္မူေကာလိပ္ တက္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီး ကၽြန္မလဲ တစ္ဘက္နိုင္ငံ (နအဖအေခၚ) ကို ေရာက္သြားျပီး ေလလိူင္းေပၚကေန ရန္တိုက္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္ကစလို႕ ေမာင္ငယ္ေလးကို အနီးကပ ္မေစာင့္ေရွာက္နိုင္ေတာ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ စက္မူေက်ာင္းျပီးေပမယ့္ သေဘၤာလိုက္ရမလို ေရခဲေသတၱာျပင္ရမလို ဘာလိုလိုေတြနဲ႕ လိပ္ကို ပက္လက္လန္ထားသလို ယက္ကန္ ယက္ကန္ျဖစ္ေနေသးတဲ့ ေမာင္ေလးရဲ့ အနာဂတ္က ကၽြန္မလက္ထဲမွာ ျဖစ္ေနျပန္ပါျပီ။ ကၽြန္မ ဒီတစ္ခါ ေမာင္ေလးကို အျမဲ အၾကံေပးေနၾကအတိုင္း "ကေလးေရ..ျဖစ္တဲ့သမ် အေၾကာင္း အေကာင္းၾကီး သာမွတ္" လို႕ ျပံဳးျပီး ေျပာမိဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ကၽြန္မတို႕ေမာင္ေလးမွာ ခ်စ္သူရေနျပီတဲ့။ ရည္းစားရေနျပီလို႕ သတင္းၾကားတိုင္း ငါတို႕ေမာင္ေလးကို ခ်စ္မယ့္သူေပၚလာျပီလို႕ ကၽြန္မက အျမဲျပံဳးျပီး ေျပာေပမယ့္ ညီမေလးကေတာ့ မ်က္နွာစူပုတ္ပုတ္နဲ႕ ဟင္း လူျဖစ္မယ္ မၾကံေသးဘူး အေရွ႕က အစ္မေတြမွ အားမနာ သူက ဟင္း စသျဖင့္ ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းေလ့ရွိပါတယ္။ :P
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မတို႕မိသားစုရဲ့ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ရွိလူကုန္ရဲ့ ေမြးေန႕တိုင္းမွာ အေမက မရွိရွိတာေလးေတြနဲ႕ အလွဴလုပ္ေပးေလ့ရွိတာမို႕ ဒီကေန႕မွာေတာ့ ျဖင့္ အိမ္မွာ ေမာင္အငယ္ဆံုးေလးရဲ့ေမြးေန႕အတြက္ အလွဴတစ္ခုခု လုပ္ေနၾကျပီး အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ သမီးနွစ္ေယာက္ကို တစ္အိမ္လံုး သတိရေနလိမ့္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။
ဒီေန႕မွာ က်ေရာက္တဲ့ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ ေမာင္ခ်စ္ေလးရဲ့ အသက္နွစ္ဆယ့္သံုးနွစ္ ေမြးေန႕မွာ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္က်မ္းမာျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္နိုင္မယ့္ အမ်ိဳးေကာင္းသားရတနာျဖစ္ပါေစလို႕ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
10 Comments:
မမေမာင္ေလးအေၾကာင္းဖတ္ရတာၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလုိ္က္တာမမေရ
ေမေလးကလဲအိမ္မွာအၾကီးဆုံးမုိ႔ အငယ္ေတြတာဝန္ကိုယ္တာဝန္ပါဘဲ
မမရဲ ႔ခံစားခ်က္ကိုလည္းကိုယ္ခ်င္းစာလုိ႔ရပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေမြးေန႔ေလးၿဖစ္ပါေစ ေမာင္ငယ္ေလးေရ။
ဆုမြန္ေလးရဲ႔ မိသားစု ပို႔စ္ေလးေတြကို္ုဖတ္လုိက္တုိင္း ရင္ထဲမွာ ဘာျဖစ္သြားတာလဲမသိဘူး.။စိတ္မေကာင္းသလုိမ်ိဳးေနာက္ေပ်ာ္သလုိခံစားမိတယ္.။ စိတ္မေကာင္ဘူးဆုိတာကကိုယ္လည္း ကိုယ္မိသားစုကိုသတိရလုိ႔ေလ. ေပ်ာ္တာကေတာ႔သိပ္ခ်စ္တဲ႔ေမာင္နွမေတြ သိပ္ခ်စ္တဲ႔မိသားစုေလးေတြလုိ႔ ေတြးမိလုိ႔ပါ.။ ၂၀၁၀နွစ္သစ္မွာညီမေလးဆုမြန္ေလးေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ႔ပါ ေစရွင္.။
မဆုမြန္ေရ မဆုမြန္ေမာင္ေလးရဲ့ ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္ရြင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။ မဆုမြန္ရဲ့ ေမာင္ေလးအေၾကာင္းကို ဖတ္ရေတာ့ အစ္မမွာလည္း အစ္မထက္ ၉ ႏွစ္ငယ္တဲ့ ေမာင္ေလးတေယာက္ရွိၿပီး သူငယ္ငယ္က ဒီလိုပဲခ်ီပိုး ထိန္းေက်ာင္းလာခဲ့ရတာကို သတိရသြားတယ္။ မဆုမြန္ေမာင္ေလးကေတာ့ ပညာတတ္တေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ သူ႔ဘ၀အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွားပါဘူး။ ႏွစ္သစ္နဲ႔အတူ သူ႔ဘ၀အတြက္ တိုးတက္ရာ လမ္းေၾကာင္းတခုကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
ဖတ္ရတာၾကည္ႏူးမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အစ္မကိုလည္း သတိရမိတယ္..
မဆုမြန္ရယ္.. အစ္မရဲ႕ ေမာင္ေလးအေၾကာင္းဖတ္ရတာ စိတ္မေကာင္း္ပါဘူး.. ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၄ လေလာက္ပဲ ငယ္မွာပါ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀ေတြ ကံမေကာင္းပါဘူးဗ်ာ.. ကိုယ္တက္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းမတက္ရ.. တက္စရာလည္းမရွိပါဘူး.. မ်က္စိလည္လည္နဲ႕ လမ္းေပ်ာက္ခဲ့ရတာေတြ ဒုနဲ႕ေဒးပါပဲ... အမေမာင္ေလးမွာ အမလို အမတစ္ေယာက္ရွိေနတာ သူ႔အတြက္ လမ္းျပေကာင္းတစ္ေယာက္ရွိေနသလိုပါပဲ... အားလံုးအဆင္ေျပပါေစ.. လို႔ ဒီေမြးေန႔ေလးကေနပဲ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္...
သိပ္အေရးေကာင္းတဲ့ ဖတ္ခ်င္စရာ ရသေျမာက္တဲ့ ပို႕စ္တပုဒ္ပါ အားေပးလွ်က္ပါ ၂၀၁၀မွာ အသစ္ေတြ ေစာင့္ေမွ်ာ္မယ္
အမေရ ေမာင္ေလးအေၾကာင္းဖတ္ရတာ အရမ္းကို အရသာ ရွိလွပါတယ္ဗ်ာ.. ေမာင္ေလးရဲ႕ မဂၤလာေမြးေန႔အတြက္လည္း ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ
၀ိုင္း၀န္း ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္
သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ အမႀကီးပီသတဲ့ညီမႀကီးအျဖစ္နဲ႔ ပိုခ်စ္မိတာေပါ့။ အမႀကီးလိုပဲ မႈန္ေရႊရည္မင္းသားေလးျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔လည္း ရယ္ေမာခဲ့ပါတယ္ မြန္ဟန္နီကိုကိုေရ.....
မယ္ဆုေရ...ဖတ္လို႔ေကာင္းဗ်ား..
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစဗ်ာ
Post a Comment