ဗလာ

အခုရက္ပိုင္းေတြမွာ စိတ္ေတြလဲ ရႈပ္ လူကလဲ ရူပ္ ဘာေတြ လုပ္မိေနမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး ေလခ်င္ေလ ေတခ်င္သလို ေတ ေနခ်င္သလိုေန ဖုန္းေတြလဲ မကိုင္ ဘယ္သူနဲ႕မွာလဲ စကားမေျပာ ဒီအတိုင္း ခဏရပ္ ထားလိုက္မိတယ္ စိတ္နဲ႕ ကို္ယ္နဲ႕ တြဲမိလို႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိရလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အလုပ္လံုး၀ မလုပ္ျဖစ္တာ လနဲ႕ခ်ီသြားျပီ ေနာက္ ဘေလာ့ကို လံုး၀လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ထဲမွာ ၂၄နာရီ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ ေပ်ာ္ေမြ႕ ေနလိုက္တယ္ အားလံုး ဗလာ.

ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ခံစားရတာေတြ နာက်င္တာေတြ ပင္ပမ္းတာေတြ နာက်ည္းတာေတြ လူပ္ရွား ရတာေတြ စက္တင္ဘာ ျမန္မာ ကမၻာ ထိုင္း မြမ္ဘိုင္း အေမရိကန္ စီးပြားပ်က္ကပ္ နာဂစ္ အလုပ္ လက္မဲ့ေတြ အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြ ေလွာင္ပိတ္ေနတဲ့ ေလယာဥ္ကြင္း ေသြးစြန္းေနတဲ့ ေဆးရံု လူေသ အေလာင္းေတြ ထပ္ေနတဲ့ ရထားဘူတာရံု ေဆးရံ ုၾကမ္းခင္းေပၚက လူေသအေလာင္းေတြ အံၾကိတ္သံေတြ သက္ျပင္း ခ်သံေတြ ငိုေၾကြးသံေတြ ညီးတြားသံေတြ အ့ံမခန္း ေထာင္ဒဏ္နွစ္ရွည္ေတြ နွစ္ ၂၀ နွစ္ ၅၀ ၆၅ ၈၀ေက်ာ္ ေသနတ္ပစ္ အၾကမ္းဖက္ ပစ္ခတ္ တိုးလာတဲ့ လူေသနူန္း လည္ေနတဲ့ လက္ညိဳးေတြ လက္ေခ်ာင္းေတြ ေကာ့ေထာင္ ေနတဲ့ လက္မေတြ ၾကက္ေျခခတ္ထားတဲ့ လက္ဖ၀ါးေတြ ေသြးစြန္းေနတဲ့ ေျခဗလာေတြ နီရဲ စြတ္စို ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြ ဟစ္ေအာ္ေနတဲ့ ပါးစပ္ေတြ စူးစူး၀ါး၀ါး ထိုးေအာ္လိုက္တဲ့အသံနက္ေတြ ...တရိပ္ရိပ္ မူးေ၀ လာတဲ့ ေခါင္း တဆစ္ဆစ္ ထိုးကိုက္လာတဲ့ နားကို လက္ဖ၀ါးနဲ႕ ဖိပိတ္ နီရဲနာက်င္ ၾကိမ္းစပ္ေနတဲ့ မ်က္စိက ုိစံုမွိတ္ အားလံုး ရပ္ အားလံုး နား အားလံုး လြင့္ေမ်ာ..

ဘာေတြ ျဖစ္ေနလို႕လဲဆိုေတာ့..တကယ္က ဘာေျပာရမလဲ ဟင့္အင္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူး...တကယ့္ကို ဘယ္သူနဲ႕ မွလဲ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ဒါေပမယ့္ ျဖစ္တယ္ ဘာလဲ မသိဘူး..မေမးပါနဲ႕ ...စိတ္ထဲ ဘာေတြမွန္းမသိ စုျပံဳတိုးေ၀့ ျပြတ္သိပ္ မြန္းက်ပ္ ပိတ္ေလွာင္လြန္းလို႕ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတဲ့ အရာအားလံုးကို ခနေလး ရပ္ထားလိုက္ျပီး လုပ္ခ်င္ တာ လုပ္ သြားခ်င္တာ သြား ေနခ်င္သလို ေနပစ္လိုက္တယ္...လူေရာ စိတ္ေရာ ရုတ္တရက္ အားျပတ္ သြားတာပါ ဘက္ထရီအားကုန္သြားသလို ျဖစ္သြားတယ္ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္..

အင္တာနက္ေပၚတက္ျပီး သတင္းမွန္သမ် တစ္ခုမွကို မဖတ္ မၾကည့္ မျမင္ခ်င္စိတ္ကုိ ျဖစ္သြားတယ္ .တီဗီြကိုပါ လံုး၀ ပိတ္ထားလိုက္တယ္ ျမန္မာအြန္လိုင္းစာအုပ္ေတြထဲက ၀တၱဳေတြကို တစ္ခုျပီးတစ္ခု ေဒါင္းလုပ္ဆြဲခ်ျပီး ဖတ္ျဖစ္ တယ္.ဆက္တိုက္ကို ထိုင္ရမထ ဖတ္လိုက္တယ္ မ်က္စိေတြ ပူစပ္လာမွ ရပ္လိုက္တယ္..အခန္းေရွ႕ ထြက္ျပီး ၀ရံတာက ေရမေလာင္းတာ ၾကာလို႕ ညိဳးေျခာက္ေနတဲ့ ပန္းပင္ေလးေတြကို ေငးစိုက္မိတယ္ ေျခေထာက္ ေတာင့္လာမွ ေခါင္းကေန ေရေလာင္းခ်ိဳး ေရပန္းေအာက္မွ တကိုယ္လံုး တုန္ခိုက္ ေအးစက္လာေတာ့မွ ထြက္ ေခါင္းစြပ္ စြယ္တာနဲ႕ ဂ်င္းေဘာင္းဘီခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကို ၀တ္ ေရမေျခာက္ေသးတဲ့ ဆံပင္ေရစက္လက္နဲ႕ ေ၀ါ့ကင္းရဴးကို ၾကိဳးတင္းတင္းစီး ျပီးေတာ့ ပတ္စပို႕တစ္အုပ္နဲ႕ ေအတီအမ္ကဒ္ တစ္ခ်ပ္ပဲ ပါတဲ့ ခါးပိတ္အိတ္တစ္လံုး ခါးမွာ ခ်ိတ္ျပီး မေညာင္းမခ်င္း လမ္းေတြ ေပၚ ဦးတည္ရာမဲ့ ေလ်ာက္သြားမိတယ္..မနားတမ္းေပါ့

နီရြမ္ေရာင္စံုမီးေတြ ဗီနိုင္းဘုတ္ၾကီးေတြ မိုးထိေနတဲ့ ထိန္ထိန္ျငီးေနတဲ့ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ၾကီးရဲ႕ ဒီဇင္ဘာ ညခ်မ္းေပၚက နွစ္ကူးအထူုးေလ်ာ့ေစ်းဆိုတဲ႕အေရာင္စံု အထည္ပ ံုေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ထိုးေမႊ ..ရယ္သံေတြ ဂီတသံေတြၾကား ခုန္ေပါက္ေျပးလႊား တေရြ႕ေရြ႕သြားေနတဲ့ လူလိူင္း လံုးၾကီးၾကား ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ လက္နူိက္ျပီး ခပ္တည္တည္ ေရြ႕လ်ား....ရပ္သလို တအိအိ ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ကားတန္းၾကီးကို ေငးၾကည့္ မိုးေကာင္ကင္က အိပ္တန္းပ်ံ ဌက္အုပ္ကို ေမာ့ၾကည့္..ပိတ္ညွပ္ေနတဲ့ ကားတန္းၾကီးထဲက ရုတ္တရက္ ၀ီစီမူတ္သံေတြၾကား အေရးေပၚဥၾသဆြဲေနတဲ့ အေရးေပၚလူနာတင္ယာဥ္ကို ၾကည့္ျပီး ဘာရယ္မဟုတ္ ခပ္ေထ့ေထ့ျပံဳးမိတယ္...အခုခ်ိန္မွာ ဘာက အေရးၾကီးပါလိမ့္...ဘာေတြအေရးၾကီးလဲ..အေရးၾကီးဆံုးက ဘာလဲ..

ေျပာရရင္ ျပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းေတြမွာ စိတ္ေတြလဲ အရမ္း ရူပ္ အလုပ္ကလဲ ဆက္တိုက္မ်ား..တစ္ခါတစ္ေလ လူက ဆက္တိုက္သာ လုပ္ေနရတယ္ အက်င့္ပါေနလို႕သာ အမွားအယြင္းမရွိ လုပ္ေနရေပမယ့္ စိတ္က တျဖည္းျဖည္း ဗလာျဖစ္သြားတယ္ ေျဗာင္ျဖစ္သြားတယ္ ျပီးေတာ့ ဘယ္လိုမွ ဆက္လူပ္လို႕မရေတာ့တာနဲ႕ ဘာမွကို ဆက္မလုပ္ေတာ့ပဲ လံုး၀ကို တိကနဲ ရပ္ပစ္လုိက္တယ္..ေအးေရာ..

အက်င့္ပါေနလို႕ ဖြင့္ထားလက္စ ခ်က္လိုင္းေပၚက ပလံု ပလံုဆိုျပီး တက္လာတဲ့ နူတ္ဆက္စကားေတြကို လည္း ေတြေတြခ်ည္းပဲ ေငးၾကည့္ေနရင္းက ဘာတစ္ခုမွ ျပန္မေျပာျဖစ္ ရိုင္းတယ္ ထင္ခ်င္သလိုသာ ထင္ပါေစေတာ့..
တီးလံုးသံေလး ဆက္တိုက္ၾကားေနတဲ့ ဖုန္းေလးကို အသက္မရႈပဲ စိုက္ၾကည့္ေနရင္းက အသံရပ္သြားမွ ပင့္သက္ခ်မိတယ္..တစ္လံုးျပီး တစ္လံုး ဆက္တိုက္ျမည္ေနတဲ့ ဖုန္းေလးေတြကို ေဘးနားမွာ ခ်ထားရင္း ဒူုးနွစ္ဘက္ကုိ ေပြ႕ ေခါင္းကို ငိုက္စိုက္ခ်ထားရင္း ဗလာက်င္းေနတဲ့ စိတ္ကို လြင့္ေမ်ာခိုင္းထားလိုက္တယ္..

ေမးလ္ေတြကေန တဆင့္ ဘာျဖစ္လို႕ အလုပ္မလုပ္သလဲ ဘာျပသနာရွိလဲ ဘေျခာက္လံုးေတြ ဆက္တိုက္တက္လာေတြကိုလဲ ျပန္ကို ေျဖခ်င္စိတ္မရွိလို႕ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး အရင္ကဆို အိမ္အတြက္ စားရိတ္ မိသားစုအတြက္ ေက်ာင္းအတြက္ စားရိတ္ ေနဖို႕ အခန္း စားရိတ္ စားဖို႕ စားရိတ္ အင္တာနက္ဖိုး ဖုန္းဖိုး ေရဖိုး မီးဖုိး ေဆးဖိုး စုဖို႕ စားရိတ္ ျပည့္သေလာက္ ရွိေအာင္ အလုပ္နဲ႕ လက္နဲ႕ မျပတ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္ နည္းနည္းမွ မျငီးျငဴပဲကို ဆက္တုိက္လုပ္ခဲ့တယ္

တစ္စက္ေလးမွ အျပံဳးမပ်က္တဲ့ ကၽြန္မကို အားလံုးက လက္ဖ်ားခါေလာက္ေအာင္ တစပ္စပ္ တကုတ္ကုတ္ လက္နဲ႕ ခ်က္ (chat) မျပတ္ လက္နဲ႕ အခ်က္ (cook) မျပတ္ အလုပ္အတြက္ အမွားမပါရေအာင္ ခ်က္ (Check) မျပတ္ ခ်က္ခ်က္ခ်က္... အားလပ္ခ်ိန္ေတြမွာလည္း အနားမေပးပဲ စိတ္ထြက္ေပါက္ေျဖရာ ဘေလာ့ေလးကို ေန႕စဥ္ေလာက္ နီးနီးကို ပို႕စ္ေလးေတြ တင္ျဖစ္ခဲ့တယ္..ဒါ့အျပင္ လူမူေရးေတြ လုပ္ေပးရမယ့္ ၀တၱရားေတြ ျဖည့္ဆည္း ေပးရမယ့္ ဆႏၵေတြ တာ၀န္ေတြ..အေက်ျပြန္လြန္ေနျပီလို႕ ခပ္ရိရိေျပာတတ္တဲ့ စကားလံုးေတြကိုလဲ အျပံဳးမပ်က္..

ဒါေတြအားလံုး ရုတ္တရက္ ရပ္ အားလံုးရပ္ အားလံုးနား...

အဲ့တာမ်ိဳး လံုး၀ကို ရပ္သြားတာမ်ိဳး တစ္သက္မွာတစ္ခါျဖစ္ဖူးတယ္ အဲ့တုန္းကေတာ့ လံုး၀ကို အိပ္ေမာက် သြားတာ ေက်ာင္းက အျပန္ အလုပ္ ဆက္လုပ္ရင္းက အလုပ္လုပ္ေနရင္းတန္းလန္း အသံေတြလဲ အကုန္စစ္ျပီး သတင္းကိုပဲ ဖတ္ပို႕ဖို႕ ရွိေတာ့တယ္ ေခါင္းထဲ နည္းနည္းမူးလာတာနဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာခံုေဘးမွာ ေခြေခြေလး ခဏေလး မ်က္စိမွိတ္နားလိုက္တာ လံုး၀ကို ေမ႕သြားတယ္..အရမ္း အသံဆူတဲ့ဖုန္းက နားနားမွာတင္ ေအာ္ေနတာ miss callခ်ည္းပဲ အခါ ၃၀ေလာက္ရွိမယ္

သတိရလာတဲ့အခ်ိန္ ျပန္နိုးလာတဲ့အခ်ိန္ေပါ့ တစ္ခန္းလံုး ေမွာင္မည္းေနတာပဲ လူကေတာ့ တကယ့္ကို မထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ အရမ္းလန္းဆန္းေနတယ္ ေမွာင္မည္း ျငိမ္သက္ေနတဲ့ အခန္းထဲ ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနရင္း ငါ ေသမ်ား သြားျပီလား ဘုရားေခၚသြားျပီလား ငါဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနပါလိမ့္လို႕ေတာင္ ဇေ၀ဇ၀ါ ထင္မိတယ္..

ေနာက္မွာ ေဘးခန္းက တံခါးဖြင့္သံ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းၾကားမွ လူ႕ျပည္မွာပဲ ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ စိတ္ခ် လက္ခ် ျဖစ္ေတာ့တယ္.အခုလို လူေရာ စိတ္ေရာ ဘာကိုမွ ထိန္းခ်ဴပ္မထားပဲ လြင့္ေမ်ာလိုက္တာကေတာ့ ဘ၀မွာ ဒုတိယအၾကိမ္ပါပဲ..အခုဆို တတိယအၾကိမ္ေပါ့..

ကဲ ဒီေန႕ေတာ့ အလုပ္ကိတ္စတစ္ခုအတြက္ ေျဖရွင္း လုပ္ေပးရမယ့္ ဖုန္းေခၚသံတစ္ခု ၾကားရေတာ့မွ နည္းနည္း လူနဲ႕ စိတ္နဲ႕ တြဲမိတယ္..ဘုရားေရ ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ အလုပ္ေတြက တစ္ပံုၾကီးပါလား..ေျဖရွင္းရမယ့္ ျပသနာေတြ ပံုမွန္ျပန္လည္ပတ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းေတြ ..ျပီးေတာ့လဲ ျပီးတာပဲ..အခု အားလံုး အသစ္က ျပန္စ တစ္နွစ္သံုး..Let start the show!!!!!!

မဂၤလာပါရွင္..ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ မဆုမြန္ပါ..( ေနရာကို ကုိယ္တိုင္ေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ သတင္းေထာက္ မဆုမြန္နဲ႕ တိုက္ရိုက္ ေမးျမန္းတင္ဆက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္ မဆုမြန္ေရ အခုဘယ္ေရာက္ေနလဲ) ေမးခြန္းသံအဆံုးမွာ အာေခါင္ကို ရွင္းျပီး အသံကို ျမွင့္လိုက္တယ္ ဟုတ္ကဲ့ရွင့္...အခုကၽြန္မေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကေတာ့........................

ရုတ္တရက္အလန္႕တၾကားနိုးမိတယ္။ အခန္းတစ္ခုလံုး ဗလာက်င္းလို႕..