ခရီးသြားတစ္ေယာက္ရဲ့ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ အလြမ္း

"ဟဲလို အေဖၾကီး သမီးပါ ေနေကာင္းလား အေဖ. အေဖ သမီး အသံၾကားလား အေဖၾကီး အေဖၾကီး " လို႕ တတြတ္တြတ္ေခၚေနတဲ့ ကၽြန္မအသံအဆံုးမွာ .အသက္ရူသံခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႕အတူ "ဆုမြန္ သမီးၾကီး လား သမီးၾကီး ေနေကာင္းလား.". တစ္ခါတစ္ခါ အိုစာလာတဲ့ အေဖ့အသံ ေလးေလး ေအာေအာၾကီးက နားစည္ကို လာရိုက္ခတ္တယ္။

"ဟုတ္ အေဖၾကီး သမီးေနေကာင္းတယ္ သမီး အားလံုးအဆင္ေျပတယ္ သိလား သမီးကို စိတ္မပူနဲ႕ေနာ္" စကားသံရဲ့ အဖ်ားမွာ ငိုသံပါၾကိးနဲ႕ ေျပာ မိသြားတာ ကိုယ့္ဘာသာ သတိထား မိ လုိက္တယ္။ အခုခ်ိန္အထိ အိမ္နဲ႕ စကား ေျပာတုိင္း အလိုလို ငိုခ်င္စိတ္ ေပါက္တာ မ်က္ရည္ က်ခ်င္ တာ လံုး၀ကို ထိန္းမရေသးပါ။

ရင္ထဲက ဆို႕နစ္ နာက်င္စြာနဲ႕ နာက်င္မူက အခုထက္ထိ မြန္းက်ပ္က်ပ္ ခံစားရတာ မိသားစုနဲ႕ ေ၀းကတည္းပါပဲ။ ျပီးခဲ့တဲ့လက အေဖ ကိုယ္တစ္ျခမ္း ေလျဖန္းသြားတယ္ ၾကားတဲ့အခါ ေဆာက္တည္ရာမဲ့ အလူးအလူးအလိမ့္လိမ့္ ငိုေၾကြးမိတယ္။ အေဖသာ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ အေမသာ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ငါသာ ဒီမွာ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ျမင္ေတာင္ ျမင္ၾကရပါ့မလား ဆိုတဲ့ အေတြးက နွလံုးကို နာက်င္ ျပင္းထန္လြန္း လွေစတယ္။ အိမ္ကလူေတြ တစ္ခုခုျဖစ္တယ္ ၾကားတုိင္း မ်က္ရည္က အလိုလိုက်တဲ့ စိတ္က အခုထိ ခ်ဴပ္ထိန္းလို႕မရ။ တစ္ခုခုသာဆို ငါျမင္ရပါ့မလား ငါေသရင္ေရာ သူတုိ႕ ငါ့အေလာင္းေတာင္ ျမင္ရပါ့မလား ဆိုတဲ့ အသိက နာက်င္လြန္းလွတယ္။

မိုးေတြျခိမ္းရင္ေသလုေမ်ာပါး အရမ္းေၾကာက္တတ္တဲ့ ကၽြန္မကို ညီမေလးက မမၾကီးသိလား အေဖၾကီးကေလ မိုးေတြရြာရင္ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ထြက္ျပီး ငူငူၾကိးထြက္ထိုင္ေနေတာ့တယ္။ အခုခ်ိန္ေလာက္ဆို မိုးေတြ အရမ္းျခိမ္းရင္ ငါ့သမီးၾကီး ေၾကာက္ေနေတာ့မယ္တဲ့။ အေဖက သားသံုးေယာက္ေနာက္မွာ ေမြးလာတဲ့ ကၽြန္မကို သမီးဦးမို႕ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ အိမ္မွာ အေဖ့ကို ေစာဒကအတက္ဆံုး အေဖေျပာတာကို အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးရဲတာ ကၽြန္မပဲျဖစ္သလို အေဖကလဲ ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပတတ္တာ သမီးၾကီး ကၽြန္မကိုပါပဲ။ သားေတြကို စိတ္တိုင္းမက်တိုင္း အားကိုးရမယ့္ သမီးၾကီးလို႕ အျမဲတမ္း ေျပာတတ္တဲ့ အေဖၾကီးပါ။

ဒါေပမယ့္ သားသံုးေယာက္ က ရပ္ကြက္ရံုးေလာက္ပဲ ေရာက္ဖူးေပမယ့္ သမီးဦး ကၽြန္မအလွည့္က်မွ ေထာင္က်ေနတဲ့ သမီးအတြက္ ေထာက္လွမ္းေရးရံုးကို ေထာင္၀င္စာပို႕ရတဲ့အေဖနဲ႕အေမကို ကၽြန္မ အခုထက္ထိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။ မနက္မိုးမလင္းခင ္ကတည္းက ေထာင္၀င္စာပို႕ဖို႕ ေထာက္လွမ္းေရးရံုးကို သြားရတဲ့အေဖနဲ႕အေမ။ ပါဆယ္ထုတ္မေပးလိုက္ရမွာစိုးလို႕ မိုးလင္းကတည္းကေန ေန႕ခင္း သံုးနာရီ ေလးနာရီ ေလာက္အထိ အစားထြက္မစားရဲပဲ ေျဗာင္ၾကီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ ေစာင့္ခိုင္းတာ ခံရတဲ့ အေမနဲ႕အေဖ။ အသက္ၾကီးမွ ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ့ အျခိမ္းအေျခာက္ ခံခဲ့ရတဲ့ အေမနဲ႕အေဖ။ ဒီအေဖနဲ႕အေမကို ဒီတစ္သက္ျပန္မွ ျမင္ရပါ့မလား ဆိုတဲ့ အသိက ေတာ္ေတာ္ နာက်င္ေစပါတယ္။

ကၽြန္မ ငယ္ငယ္က စကားလည္း ေစာေစာအေျပာတတ္ျမန္သလို လမ္းေစာေစာေလ်ာက္တတ္ကတည္းက ျမင္ျမင္ကရာ တုတ္နဲ႕လိုက္ထိုး ပုဇဥ္းျမင္သတ္ လိပ္ျပာျမင္ညွစ္။ ပိုးဟတ္ျမင္ လိုက္နင္း။ ''ပုရြတ္တြင္းေလးေတြ ပုရြတ္အိမ္ေတြကို ေရေလာင္းလို႕ ဥေလးေတြခ်ီျပိး ပုရြတ္ဆိတ္ေတြ တန္းစီေျပးရတာ။ ပ်ားအံု တုတ္နဲ႕ထိုးလို႕ ပ်ားေတြ ေတာင္ပံဦးတည့္ရာ ေျပးရတာ။ ၾကြက္သိုက္ကို သြားဖြျပီး ၾကြက္ပိစိေလးေတြနဲ႕ သူ႕အေမကို ခြဲျပီး အမိူက္ပံုသြားလႊင့္ပစ္တာ။ စာကေလးသိုက္ သြားသြားနူိက္လို႕ စာပိစိေလးေတြနဲ႕ စာမၾကီး အသံ စာေအာင္ ေအာ္ဟစ္ျပီး ငိုေကၽြးတာ။. ဂဏန္းေလးေတြ ေပါက္စမွာ ဂဏန္းမၾကီးကို ဥခြံတန္းလန္းနဲ႕ လက္မျဖတ္တာ။ ေခြးသားအုပ္မေတြ တေပ်ာ္ၾကီးေပါက္လို႕ ေ၀ျခမ္းေရး တာ၀န္ခံလုပ္ခဲ့တာ။ ေၾကာင္မၾကိး သားမခြဲခင္ ေၾကာင္ေပါက္စေလးေတြကို အိမ္ေပါက္ေစ့ ေနရာခ်ထားေရးလုပ္မိတာေတြ သတၱ၀ါအစံု လိုက္နွိပ္စက္ေပမယ့္ တီေကာင္ျမင္တာနဲ႕ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ေျပးတာ ဒါေပမယ့္ ငါးကန္ထဲ တီစာေကၽြးတဲ့အလုပ္ကို ၀မ္းသာအားရ လက္ခံျပီး ေကၽြးတာ စသျဖင့္ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္က တိရစၱာန္ညွင္းပန္းနွိပ္စက္ေရး တာ၀န္ခံလုပ္ခဲ့လို႕ အခုခ်ိန္မွာ အခုဘ၀မွာ အကုသိုလ္ေတြ အေပါင္း အသင္းနဲ႕ လာေနေရာ့သလားလို႕ေတာင္ ေတြးမိပါတယ္။

ဖုန္းသံတူကနဲ ၾကားရတာနဲ႕ သမီးၾကိးပါ အေဖ အေဖၾကီးေနေကာင္းလား မင္းအေမနဲ႕ေျပာလိုက္ဦး သမီး အေဖၾကိး ကို ဂရုစိုက္ေနာ္ အေမ အေမ အေမၾကီးေရာ ေနေကာင္းလား အ္ိမ္က လူေတြ ေနေကာင္းၾကလား..သမီးၾကီး ေနေကာင္းလား သမီး က်မ္းမာေရးဂရုစိုက္ေနာ္ အစားမွန္မွန္စားေနာ္ ေရစိမ္မခ်ိဳးနဲ႕ေနာ္ ေဆးေသာက္ေနာ္ ေမးခြန္းတစ္ခုတည္းကိုပဲ ေမးေနတဲ့ ထပ္ခါ တလဲလဲ စကားသံေတြၾကားမွာ အျပန္အလွန္ စိုးရိမ္ ပူပင္ေသာကေတြ ေမတၱာတရားရဲ့ လႊမ္းျခံဳမူကို သတၱဳၾကိဳးရဲ့ တုန္ခါမူနဲ႕အတူ ရင္ခုန္သံခ်င္းနီးစပ္ေနနိုင္ခဲ့တယ္။ အေ၀းေရာက္သမီးၾကီးအေပၚ အိုမင္းလာတဲ့ မိဘေတြရဲ့ ထူးျခားလာတဲ့ တစ္ခုကေတာ့ ကိုယ့္ကို အားကိုးတၾကီးနဲ႕ တုိင္တည္လာတတ္မ်ိဳးပါ။ ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္အားကိုးစြာနဲ႕ အရာရာတုိင္ပင္လာတာ ကိုယ့္ရဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ယူခ်င္တာေတြက ပိုျပီး၀မ္းနည္းလာေစပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုဆူတဲ့ ကိုယ့္ကို ရိုက္မယ့္ အေမနဲ႕အေဖ့ရဲ့ ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းသံကို ျပန္တမ္းတလာမိတယ္။

စကၠန္႕နဲ႕အမ် ေစ်းၾကီးလြန္လြန္းတဲ့ မိနစ္ေငြေတြ တတစ္တစ္ ကုန္ေနလို႕ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြကို အလုအယက္ေျပာေနၾကေပမယ့္ နွစ္ဘက္စလံုးက အလြန္အမင္း သိခ်င္တဲ့ ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းကို မေမးမိေအာင္ ၾကိဳစားေနၾကတယ္။ အဲ့တာကေတာ့ သမီးၾကိး ဘယ္ေတာ ့ျပန္လာမလဲဆိုတာရယ္ သမီး အိမ္ကို ျပန္လာမယ္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးပါပဲ။

“ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂နွစ္က. တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ အေျခြအရံေတြနဲ႕ ကာရံျပီး .ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေလးတစ္လံုးနဲ႕ တန္းေပၚက အ၀တ္ေတြကို ဆြဲျပီး ထိုးၾကိတ္ထည့္ထားတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးတစ္လံုးကို လက္က ကိုင္ျပီး အိမ္က ဆင္းေတာ့ အေမက အိမ္တုိင္ကို မွီျပီး သမီးေရ တရားစခန္း၀င္သလို သေဘာထား ဘုရား တရား မေမ့ေစနဲ႕ေနာ္လို႕ မွာလိုက္တယ္။

ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမ လို႕ ေျပာခဲ့တယ္ အိတ္ေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ပီး မ်က္နွာလႊဲလိုက္တဲ့အခ်ိန္ မွာေတာ့ မိဘအရိပ္က ခြာရျပီဆိုတဲ့အသိနဲ႕ ၀မ္းနည္း အားငယ္စိတ္က ထိန္းမရ ေရွ႕မွာ ဘာဆက္ျဖစ္မယ္မသိ။

၂၆ စစ္ေၾကာေရးစခန္းမွသည္ အင္းစိန္ေထာင္သို႕အ၀င္ခရီးအစေပါ့ ျပန္ရက္မသိ..

လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးနွစ္က အ၀တ္ေလးေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္စီျပီး ထည့္ထားေပးတဲ့ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကို ပုခံုးနွစ္ဘက္မွာ မ်ပိုး လြယ္ရင္းက ငူငူၾကီးရပ္ေနတဲ့ အေဖနဲ႕ အေမ့ ေျခအစံုကို ဦးခိုက္ျပိး ကန္ေတာ့တဲ့အခါ မ်က္ရည္ပူေတြက ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်ေနခဲ့တယ္။ အေဖက မ်က္နွာၾကီးအိုျပီး ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာေပမယ့္ အေမကေတာ့ ေလသံေအးေအးေလးနဲ႕ ဘုရားတရားမေမ့နဲ႕ေနာ္ သမီးတဲ့။

ဟုတ္ကဲ့အေမလို႕ ေျပာျပီး ေက်ာပိုးအိတ္ကို တင္းတင္းဆုပ္ျပီး မ်က္နွာလႊဲလိုက္တဲ့အခ်ိန္ မိဘအရိပ္က ခြာရျပီဆိုတဲ့အသိနဲ႕ ၀မ္းနည္း အားငယ္စိတ္က ထိန္းမရ ေရွ႕မွာ ဘာဆက္ျဖစ္မယ္မသိ။

မဂၤလာဒံုေလဆိပ္မွသည္ ထိုင္းနိုင္ငံသို႕အ၀င္ ဘ၀ခရီးအစေပါ့ ျပန္ရက္မသိ..

ေက်ာပိုးအိတ္ထဲကို အ၀တ္ေတြ စီထည့္ရင္း ဘာက်န္ေသးလည္း အခန္းကို လွည့္ပတ္ၾကည့္လုိက္တယ္ ဘုရားစင္ကို ထုိင္ကန္ေတာ့လိုက္တယ္ ေနာက္ပီး ေက်ာပိုးအိတ္တစ္ဖက္ ကြန္ပ်ဴတာအိတ္တစ္ဖက္ ကင္မရာအိတ္တစ္ဘက္ ရူးဖိနပ္ေလးကို တင္းတင္းခ်ည္ရင္း အခန္းတံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္လိုက္တဲ့အခါ နုတ္ဆက္သူမရွိတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးကို ေတြေတြေလး ရပ္ၾကည့္မိတယ္။ ေနာက္ ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္ခဲ့တယ္။

ဘန္ေကာက္အေ၀းေျပးကားဂိတ္မွသည္ ထိုင္းနုိင္ငံခရီးစဥ္...ျပန္ရက္က ကိုယ့္သေဘာမွာ မူတည္တယ္။

ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႕ သြားခဲ့ရတဲ့ခရီး ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္နဲ႕ သြားခဲ့တဲ့ခရီး ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႕သြားခဲ့တဲ့ ခရီးသြားခ်င္လို႕သြားခဲ့တယ္ ဟိုးအေ၀းဆံုးကို .........ျပန္ခ်ိ္န္မသိ ျပန္ရက္မသိ အေသျပန္ရမယ္မသိ ရွင္လ်က္ျပန္ရမယ္မသိ....ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ဘ၀လမ္းေတြ..အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္လို႕ မေျပာေၾကးတဲ့ကြယ္

မ်က္ရည္ေတြက အေရွ႕လမ္းကို ေ၀၀ါးေစေနတယ္ မ်က္ေတာင္ကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လိုက္ေတာ့ အျမင္က ၾကည္ သလို ေ၀သလို ၀ါးသလို ......အနာဂတ္က ေရွ႕မွာ ဘာၾကီးမွန္းမသိ ၾကိဳေစာင့္ေနေလရဲ့

ဒီလိ္ုပဲ တေရြ႕ေရြ႕ေ၀းကြာသြားမယ့္ ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကို ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ အေဖ အေမ. ညီအစ္ကိုေမာင္နွစ္မေတြေရာ..ကိုယ့္ကိုၾကည့္ရင္း ဘာေတြ ေတြးေနၾကမယ္မသိ

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ဖန္ကို သမီးယံုတယ္ အေဖ တစ္ေန႕ အေဖနဲ႕အေမ့ဆီကို အေျပးျပန္နိုင္တဲ့ သမီးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္လို႕ ၾကံဳး၀ါးရင္းက ..ငါ ဒီတစ္သက္ အသက္ရွင္လ်က္မွ ျပန္မွ ျပန္ရပါ့မလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္က ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး တကယ့္ကို မူန္၀ါး၀ါး................